class="post-thumbnail open-lightbox" href>
ခ်စ္ခင္ၾကင္နာမႈေတြ ေပးၾကရေအာင္
ဇူလိုင္လ၂၁ရက္ေန႔ထုတ္ Straitstimes သတင္းစာမွာပါလာတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးတစ္ပုဒ္ကို ဗဟုသုတရေအာင္ ျပန္လည္ေ၀ငွလိုက္တာပါ။ ေဆာင္းပါးေရးထားတဲ့သူက Ken Koh ပါ။ ေဆာင္းပါးရွင္က မီးရထားထဲမွာ ကိုယ္၀န္ရွစ္လလြယ္ထားရတဲ့ သူ႔ရဲ႕အမ်ိဳးသမီးကို ေနရာမဖယ္ေပးဘဲ ခပ္တည္တည္ထိုင္ေနတဲ့ စကၤာပူႏိုင္ငံကလူေတြရဲ႕ စာရိတၱနဲ႔ ေဆာင္းပါးကို အစခ်ီထားပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ ဒီစကၤာပူ လူမႈ၀န္းက်င္မွာ ၾကင္နာမႈ၊ သေဘာထားေသးသိမ္မႈ ျပႆနာမ်ားဟာ နက္သထက္ နက္လာၿပီလို႔ ေထာက္ျပထားပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ သူက ဒါဟာ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္မႈမတတ္လို႔ဆိုတာကို ေထာက္ျပထားပါေသးတယ္။
သူက စကၤာပူအစိုးရဟာ အေရွ႕ကိုေမွ်ာ္ၾကည့္ၿပီး အၿမဲမာန္မာနႀကီးေနတယ္လို႔ ေျပာထားပါတယ္။ စကၤာပူအစိုးရဟာ သေဘာတရားထက္ လက္ေတြ႔အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကို အေလးေပးၿပီး လက္ေတြ႔ဆန္ဆန္ပဲ ႏိုင္ငံကို ႏိုင္ငံတကာစီးပြားေရးလုပ္ငန္းႀကီး လုပ္ကိုင္ေနသလိုမ်ိဳး အုပ္ခ်ဳပ္ေနတယ္လို႔ စြပ္စြဲထားပါေသးတယ္။
ကေလးငယ္ေတြကို ကယ္ရီခါးပတ္နဲ႔တူတဲ့ ပညာေရးစနစ္ထဲမွာ သြတ္သြင္းထားတယ္လို႔ သူကဆိုပါတယ္။ ကေလးငယ္ေတြကို အကဲဒမစ္ေက်ာင္း ပညာေရးအရည္အခ်င္းနဲ႔ အရည္အခ်င္းရွိရင္ ရွိသလို ေျမႇာက္စားတဲ့ ပညာေရးစနစ္မွာ အာ႐ံုစိုက္ခိုင္းထားတယ္လို႔ သူက ေရးသားထားပါတယ္။ ကေလးငယ္ေတြဟာ ေက်ာင္းမွာေကာင္းေကာင္းအစြမ္းျပႏိုင္ရင္ သူ႔ဘ၀ေရွ႕ေရးမွာ ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္းတက္ခြင့္ေတြ၊ ပညာသင္ခြင့္ဆုေတြနဲ႔ ေျဖာင့္ျဖဴးတဲ့ေျမပံုလို သူ႔တို႔ဘ၀ေရွ႕ေရးလမ္းေၾကာင္း ျပည့္စံုေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ပံုမွန္ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့ ကေလးေတြကေတာ့ ေဘးဖယ္ခံေနရတယ္လို႔ ေရးထားပါတယ္။
အကုန္လံုးနီးပါးဟာ သူတို႔ရဲ႕ဘ၀အတြက္ ခက္ခဲစြာ ႀကိဳးစား႐ုန္းကန္ေနရတာဟာ စကၤာပူအစိုးရက တစ္တိုင္းျပည္လံုး တိုးတက္ေအာင္လုပ္ထားခဲ့လို႔ပါတဲ့။ ဒါကလဲ စီးပြားေရးနည္းလမ္းက်က် တိုးတက္လာခဲ့တာလို႔ သူကဆိုပါတယ္။
သူကဆက္လက္ၿပီး စကၤာပူႏိုင္ငံဟာ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ျပႏိုင္တဲ့ အရာေတြ၊ ျဒပ္ရွိေတြကို တိုးတက္ေအာင္လုပ္ဖို႔ပဲ အာ႐ံုစိုက္ေနၿပီး လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ မျပႏိုင္တဲ့ အရာေတြကို တုိးတက္ေအာင္လုပ္ဖို႔ က်န္ေနတယ္လို႔ ေထာက္ျပထားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ စကၤာပူအစိုးရဟာ ဘ၀မွာမွန္ကန္တဲ့အရာမ်ားကိုကို အာ႐ံုစိုက္ရဲ႕လား။ ငါတို႔ေတြဟာ ငယ္႐ြယ္တဲ့မ်ိဳးဆက္ေတြကို တန္ဖိုးအစစ္အမွန္ဆိုတာေတြ သင္ေတာင္ေပးရဲ႕လားလို႔ သူက ေမးခြန္းထုတ္ထားပါတယ္။
ၿပီးေတာ့သူက ေအာက္ပါအႀကံဥာဏ္ေတြကို သက္ဆိုင္ရာက ျပန္လည္စဥ္းစားေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့ပါတယ္။
– ကိုယ္၀န္ေဆာင္ေတြနဲ႔ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြ၊ အကူအညီလိုေနသူေတြအတြက္ အမ်ားသံုးယာဥ္၊ ရထားေတြမွာ သီးသန္႔ေနရာေတြရွိၿပီး၊ တကယ္ေနရာေပးတတ္ဖို႔ ေနာက္ၿပီး သူတို႔ေတြ အကူအညီလိုရင္ ကူေပးႏိုင္ဖို႔ မတ္တပ္ရပ္ႏိုင္တဲ့ ေနရာပိုရွိႏိုင္ဖို႔
– ဆရာ၊ ဆရာမေတြရဲ႕ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ေတြကို ျပန္လည္သံုးသပ္ေပးဖို႔။ အကဲဒမစ္ေက်ာင္းပညာေရးကို အာ႐ံုစူးစိုက္ဖို႔ထက္ ဆရာ၊ ဆရာမေတြရဲ႕ ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႔ အမူအက်င့္ေတြကို အာ႐ံုစိုက္ေပးဖို႔။ အကဲဒမစ္ေက်ာင္းပညာေရးကို ဆရာ၊ ဆရာမတိုင္း သင္ႏိုင္မွာျဖစ္ေပမယ့္ တကယ့္တန္ဖိုးဆိုတဲ့အရာေတြကို သင္ေပးဖို႔ ေစတနာ၊ ေမတၱာေတြလိုတယ္လို႔ ေထာက္ျပထားပါတယ္။
– ဒီလို ၾကင္နာမႈေတြေပးခဲ့တဲ့ လူတစ္ဦးခ်င္းေသာ္လည္းေကာင္း အဖြဲ႔အစည္းေတြကိုေသာ္လည္းေကာင္း တန္ျပန္ဆုခ်ီးျမႇင့္တာေတြ လုပ္ဖို႔
စတာေတြကိုသူက ေထာက္ျပၿပီး အခ်စ္နဲ႔ ၾကင္နာမႈေတြသာရွိရင္ စကၤာပူႏိုင္ငံဟာ ပိုမိုခ်မ္းသာ၀ေျပာၿပီး ပိုမိုေအာင္ျမင္တဲ့ႏိုင္ငံျဖစ္လာမယ္ ဆိုတာနဲ႔ ေဆာင္းပါးကို နိဂံုးခ်ဳပ္ထားပါတယ္။
ပံုရိပ္(burmesehearts.com)