class="post-thumbnail open-lightbox" href>
စ႐ိုက္
စ႐ိုက္လို႔ဆိုလိုက္ရင္ မေကာင္းတဲ့စ႐ိုက္လို႔ ေရွးဦးစြာေတြးမိၾကတယ္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက ကၽြန္မ အသိဥာဏ္ထဲမွာ မွတ္သားထားတဲ့ စ႐ိုက္နဲ႔ဆိုင္တဲ့စကားေတြက “အမိယုတ္က ႏႈတ္ၾကမ္း၏ ။ အဖယုတ္က ကိုယ္အမူအရာၾကမ္းတမ္း၏။” တဲ့ ေနာက္တစ္မ်ိဳးက “လူလိမၼာသားကေတာ့ ယဥ္ပါးလို႔ လူမိုက္သားကေတာ့ ….. ” ဆိုလိုတာက ေကာင္းမြန္ေသာ အမူအက်င့္ ၊ အေျပာအဆိုသည္လည္း ထိုလူ၏စ႐ိုက္ ၊ ယုတ္ညံ့သည့္ အမူအက်င့္ ၊ အေျပာအဆိုသည္လည္း ထိုလူ၏စ႐ိုက္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ထိုစ႐ိုက္အေထြေထြ ကူးစက္မႈေတြဟာ ကေလးဘဝက စခဲ့ၿပီး လူႀကီးမိဘသြန္သင္ဆံုးမမႈနဲ႔ ပဲ့ျပင္ရင္း ေကာင္းမြန္သြားတတ္တဲ့ အက်င့္ေတြရွိတာမို႔ “သားသမီးမေကာင္း မိဘေခါင္း” သားသမီးဒီလိုစ႐ိုက္ျဖစ္သြားေအာင္ အခ်ိန္မီ ဆံုးမပဲ့ျပင္မႈ မလုပ္ခဲ့တဲ့ မိဘေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္အတြက္ မိဘဟာ အျပစ္တင္ခံရတာပါ။
မိဘေတြကိုယ္တိုင္က ဒီလိုျပဳမူေျပာဆို လုပ္ကိုင္ၾကတာမို႔ အေပၚက လူေတြရဲ႕ ယဥ္ေက်းေသာ ၊ မယဥ္ေက်းေသာ စ႐ိုက္ကို ေဖာ္ညႊန္းတဲ့ စကားေတြဟာလည္း ေပၚထြက္လာတတ္တာပါပဲ။ ငယ္စဥ္ကတည္းက ဒီလို အမူအက်င့္ ၊ အေျပာအဆိုေတြနဲ႔ အသားက်သြားရင္ ဒီစ႐ိုက္နဲ႔ ႀကီးျပင္းအရြယ္ေရာက္လာၿပီး ကိုယ့္မ်ိဳးဆက္ကိုလည္း ဒီစ႐ိုက္လက္ဆင့္ကမ္းသြားဖို႔ ရာခိုင္ႏႈန္းမ်ားေနပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က မိဘရဲ႕ အမူအက်င့္ ၊ အေျပာအဆို သိမ္ေမြ႔ေကာင္းမြန္ပါလ်က္ အေပါင္းအသင္းနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္မွားသြားတဲ့ သားသမီးကို အခ်ိန္မီ မဆံုးမ ၊ မပဲ့ျပင္ႏိုင္ခဲ့တာမို႔ မိဘနဲ႔သားသမီးရဲ႕ စ႐ိုက္ေတြဟာ ဆန္႔က်င္ဘက္ ကြဲထြက္သြားႏိုင္ပါတယ္။
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ မိဘရဲ႕ အမူအက်င့္ ၊ အေျပာအဆိုဟာ ၾကမ္းတမ္းလွေပမယ့္ ဒီဒဏ္ေတြကို မခံစားႏိုင္တဲ့ သားသမီးဟာ သူ႔စ႐ိုက္နဲ႔ သူ႔မ်ိဳးဆက္ကို သိမ္ေမြ႔ယဥ္ေက်းေစဖို႔ အမူအက်င့္ ၊ အေျပာအဆိုေတြ မ်ိဳးဆက္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ေယဘူယ်အားျဖင့္ စ႐ိုက္ဟာ မိဘ ၊ အမ်ိဳးအႏြယ္ေတြနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္က ျဖစ္လာတာ မွန္ေပမယ့္ အၿမဲေတာ့လည္း မမွန္လွပါဘူး။
ၾကမ္းတမ္းတဲ့ အေျပာအဆို ၊ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ အျပဳအမူနဲ႔ ယုတ္မာတဲ့ဆဲဆိုမႈေတြကို ဘယ္သူေတြက အမ်ားဆံုးေျပာဆိုတာ ၊ လုပ္ကိုင္တာကို ျမင္ဖူးၾကသလဲ။ အေျခခံလူတန္းစားေတြ ၊ အခ်ိဳ႕ေသာ လူလတ္တန္းစားေတြမွာ အေတြ႔မ်ားပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ စိတ္ဖိစီးမႈမ်ားတဲ့ အလုပ္အကိုင္ လုပ္ကိုင္ေနသူေတြမွာ ဒီလိုၾကမ္းတမ္းတဲ့ စ႐ိုက္ကို အမ်ားဆံုး ေတြ႔ၾကရတာျဖစ္ပါတယ္။ သားငါးေရာင္းသူေတြ ၊ ဟင္းသီးဟင္းရြက္သည္ေတြနဲ႔ က်ပန္း အလုပ္သမားေတြဟာ အဆဲေလးနဲ႔ ေျပာဆိုႏႈတ္ဆက္ေလ့ရွိတာ အက်င့္ျဖစ္ေနၿပီမို႔ ဘယ္ေလာက္ဆဲဆဲဆိုဆို ခင္ေနသမွ် (ရန္ျဖစ္ခ်ိန္မဟုတ္သေရြ႕) မနာတတ္ဘူး။
အမ်ားသူငါ ျမင္သိ ၊ ၾကားသိႏိုင္ၿပီျဖစ္တဲ့ စစ္တပ္ ၊ ရဲ ၊ ေထာင္စတဲ့ ကာယအသံုးျပဳရတဲ့ ေနရာေတြနဲ႔ အစိုးရေဆး႐ံုေတြမွာ လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ သူနာျပဳေတြရဲ႕ ဆဲဆိုမႈ မနာခံခ်င္လည္း နာခံေနရတယ္။ ႁခြင္းခ်က္အေနနဲ႔ သတိထားေပးရမွာက …. ဒီလိုအမူအက်င့္ ၊ အဆဲအဆို ၊ ၾကမ္းတမ္းမႈအေထြေထြဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေပါေပါသီသီ ျဖစ္ပ်က္ေနတာပါ။ ဘဝင္ျမင့္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေဝမွ်ေျပာျပခ်င္တာပါ။ လက္ရွိမွာ ကၽြန္မ စကၤာပူႏိုင္ငံမွာေနပါတယ္။ (Wet Market) လို႔ သူတို႔ေခၚတဲ့ အသားငါးတန္းထဲ ၊ ဟင္းသီးဟင္းရြက္တန္းထဲ ဝင္သြားတယ္။ အသားလြတ္ ေခၚေျပာႏႈတ္ဆက္ရင္း တ႐ုတ္လိုဆဲဆိုသံေတြ ၊ အဂၤလိပ္လိုဆဲဆိုသံေတြ မၾကားရပါဘူး။ ေစ်းေမးၿပီးမဝယ္တဲ့သူကို မေခ်မငံေျပာဆိုတာမ်ိဳး မလုပ္ဘူး။ ရန္ျဖစ္ဖို႔တာမဆူဘူး။
ျမန္မာျပည္ေရာက္သြားတယ္။ ျမန္မာလူေနမႈအဆင့္အတန္း တိုးတက္လာသလား ေလ့လာခ်င္တာမို႔ သာမာန္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္နဲ႔ သားငါးတန္းမွာ သြားဝယ္ခဲ့ပါတယ္။ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ လက္ယပ္ေခၚခဲ့တဲ့ ေစ်းဆိုင္အမ်ားစုဟာ ေစ်းေမးၿပီး မဝယ္ရင္ ဝယ္သူကိုရန္လုပ္တယ္။ (တကယ္ေတာ့ သူတို႔ေရာင္းတဲ့ ပစၥည္းကို အားနာနာနဲ႔ ေစ်းဘယ္ေလာက္လဲလို႔ ျပန္ေမးလိုက္မိ႐ံုပါ။) ေစ်းေမးၿပီးရင္ ဝယ္မွ ၊ မဝယ္ရင္ ႐ိုင္းစိုင္းတဲ့စကားလံုးေတြသံုးၿပီး ေစ်းေမးသူ ၊ ဝယ္သူကို ရွက္ေအာင္ ေျပာဆိုတယ္။ ၿပီးေတာ့ တခ်ဳိ႕က အပိုေပးသလိုနဲ႔ အေလးခိုးတယ္။ လမ္းေဘး အထည္တန္းေရာက္သြားရင္လည္း ဒီလိုပဲ ဆက္ဆံခံရတယ္။ သူတို႔ေတြဟာ ဒီလိုလုပ္မွ ပိုေရာင္းရေလသလားလို႔ ကၽြန္မေတြးမိတယ္။
ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ လူေနမႈအဆင့္အတန္းကို ဒီႏိုင္ငံမွာ ေနထိုင္တဲ့ျပည္သူေတြက ေဖာ္ၾကဴးေနပါတယ္။ အာရွမွာ အဆင့္အနိမ့္ဆံုး ႏိုင္ငံေတြထဲက ေအာက္ဆံုးတေနရာကို ေရာက္သြားခဲ့ၿပီျဖစ္တဲ့ ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံက ႏိုင္ငံသူ /ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ ေန႔တဓူဝ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ လူေနမႈအဆင့္အတန္းကို ျပေနပါတယ္။
(Customer Service) ဆိုတာကို ေျပာျပ ၊ သင္ျပေပးမယ့္သူမရွိတဲ့ သူတို႔ရဲ႕ ဘဝအေျခအေနေတြေၾကာင့္ သူတို႔ဟာ တနပ္စားဥာဏ္နဲ႔ တပြဲထိုးေရာင္းဝယ္မႈကို လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနၾကတယ္။ ကၽြန္မငယ္ငယ္တုန္းက ေရာက္ခဲ့ဖူးခဲ့တဲ့ ဒီေစ်းတန္း ၊ ဒီအထည္တန္းေတြဟာ ကၽြန္မငယ္ငယ္က ခံစားခဲ့ရတဲ့ ၿပံဳး႐ႊင္စြာ ေရာင္းဝယ္မႈ ၊ ေရာင္းသူဝယ္သူ ဘက္ညီမႈဆိုတာေတြ မေတြ႔ရ ၊ မခံစားရေတာ့ဘူး။ ဒီေနရာေတြမွာ ေရာင္းတဲ့သူေတြေျပာင္းလဲသြားသလို ဆက္ဆံမႈေတြဟာလည္း ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ၿပီ။ ေကာင္းေသာ ေျပာင္းလဲမႈမဟုတ္ဘဲ ဆိုးရြားတဲ့ စ႐ိုက္ေတြ ဖံုးလာတယ္ဆိုတဲ့ အေျခအေနကို ခံစားရတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ အေျခခံလူတန္းစားေတြအထိ ပညာေရး ၊ ဆက္ဆံေရး ျမႇင့္တင္ဖို႔ လိုအပ္လာတယ္လို႔ ကၽြန္မနားလည္လိုက္တယ္။ ကၽြန္မနားလည္သလို အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြ နားလည္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲေနာ္။ ေၾသာ္ သူတို႔က သားငါးတန္းနဲ႔ ၊ ဟင္းသီးဟင္းရြက္တန္းေတြကိုမွ ကိုယ္တိုင္မသြားတာ။ ေဂါက္႐ိုက္ၿပီး အဆင့္ျမင့္အစားအေသာက္ေတြပဲ စားေနက်ဆိုေတာ့ ေတြးမိတဲ့ကၽြန္မ မွားပါတယ္။
ကၽြန္မကို ဒီလိုဆက္ဆံျခင္းခံရလို႔ သူတို႔ကို မႏွိမ္ပါဘူး။ စကၤာပူမွာလို ေရာင္းဝယ္မႈစနစ္ကို မခံစားရရွာတဲ့ နိမ့္ပါးတဲ့ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံက ႏိုင္ငံသားေတြအျဖစ္ ေရာင္းသူေတြကိုေရာ ၊ ဝယ္သူေတြကိုပါ ကၽြန္မက႐ုဏာစိတ္ ဝင္မိတယ္။ ဘဝက ၾကမ္းတမ္းေတာ့ စ႐ိုက္ေတြဟာ ၾကမ္းတမ္းလာတယ္။ ၾကမ္းတမ္းလာတဲ့စ႐ိုက္ေတြကို ေျဖေဖ်ာက္ေပးႏိုင္မယ့္ ကုစားနည္းေတြ အခုထိ အသက္မဝင္ေသးဘူး။ ရန္ကုန္ကို စကၤာပူလို ျဖစ္ေအာင္ (၁၀)ႏွစ္အတြင္း လုပ္မယ္ဆိုတဲ့စကား ၾကားၾကားခ်င္း ကၽြန္မဟားတိုက္ရယ္မိတယ္။ ဒီလူႀကီး အိမ္မက္ မက္ၿပီး ထေယာင္ေနသလားလို႔ေလ။ အခုေတာ့ သူတို႔လက္ထဲက အာဏာငါးႏွစ္ ကုန္လုပါၿပီ။ အေနာက္ေဖးလမ္းၾကားမွာ အမႈိက္ေတြ ပံုတုန္းပဲ။ တိုက္ခန္းေစ့ ၊ အိမ္ေစ့ ေငြေကာက္ၿပီး စည္ပင္ကို ေငြေပး ရွင္းခိုင္းရတုန္း စည္ပင္က တိုက္ေပၚေနသူေတြကို အျပစ္တင္ ၊ တိုက္ေပၚေနသူေတြက စည္ပင္ကို အျပစ္တင္ ၊ ထိထိေရာက္ေရာက္ အေရးယူမႈလည္းမရွိ။ စကၤာပူမွာ ဒီလို လာပစ္လႇည့္စမ္းပါ။ ရွင္းတဲ့သူကလည္း ရပ္ကြက္ထဲေနသူေတြကို ေငြေကာက္ၾကည့္ေလ။ ရမလားလို႔ ။
ဒါေပမယ့္ လူေတြရဲ႕ စ႐ိုက္ေတြဟာ ေျပာင္းခ်င္ရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ မေျပာင္းမျဖစ္ ေျပာင္းရမယ္ဆိုရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ ထိေရာက္တဲ့ ဥပေဒက ေျပာင္းလဲခဲ့ရင္ ေျပာင္းလို႔ရတယ္ဆိုတာလည္း စကၤာပူေရာက္ျမန္မာေတြက သက္ေသျပလို႔ေနပါတယ္။ အမႈိက္ပံုၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးကေန စကၤာပူႏိုင္ငံမွာ ေရႊ႕ေျပာင္းအေျခခ်ၾကတဲ့ ျမန္မာေတြ ေဘာလံုးပြဲအၿပီးမွာ ကိုယ့္အသင္းမႏိုင္ေပမယ့္ ပြဲၾကည့္စင္ေတြေပၚက အမႈိက္ေကာက္ေပးသြားခဲ့တာ သတင္းစာေတြထဲမွာေတာင္ တခမ္းတနားထည့္ရတဲ့ ေ႐ႊျမန္မာတို႔ရဲ႕ ခ်စ္စရာအက်င့္ေလ။ သူတို႔ေတြဟာ ရန္ကုန္တိုက္ခန္းေတြေပၚက လာၾကသူေတြရွိသလို ၊ မဖြံ႔ၿဖိဳးေသးတဲ့ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က လာၾကသူေတြလည္း ပါဝင္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ျမန္မာႏိုင္ငံႀကီး တကယ္ေျပာင္းလဲဖို႔ရာ ဘက္မလိုက္တဲ့ ဥပေဒ ၊ ထိေရာက္တဲ့ အေရးယူမႈနဲ႔ ျခမစားတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱရား မျဖစ္မေန လိုအပ္ေနပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ အေျခခံလူတန္းစားနဲ႔ လူလတ္တန္းစားေတြမွာမွ ယုတ္ညံ့တဲ့အေျပာအဆို ၊ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ အျပဳအမူေတြ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ ရွိေနတယ္ထင္ရင္ မွားပါမယ္။ ကၽြန္မ ေတြ႔ျမင္ဖူးတဲ့ အထက္တန္းလႊာ မိသားစုအေၾကာင္းကို ေျပာခ်င္ပါတယ္။ သူတို႔ဟာ သံ႐ံုးေတြ အေျခခ်ထားတဲ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးရဲ႕ ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္က ၿခံက်ယ္ႀကီးထဲမွာ ေနာက္ဆံုးေပၚ အဆင့္ျမင့္ ေဆာက္ထားတဲ့ အိမ္ႀကီးေတြ အမ်ားႀကီးရွိသူေတြေပါ့။ တေန႔ သူတို႔အလွဴလုပ္ေတာ့ သူတို႔အိမ္ကို ကၽြန္မေရာက္သြားခဲ့တယ္။ ဝတၳဳေတြထဲမွာ ဖတ္ရတဲ့ ခ်မ္းသာမႈေတြက နားထားေလ။ ဥေရာပပံုစံ (သံုးထပ္)ေဆာက္ထားတဲ့ ခမ္းခမ္းနားနား အိမ္ႀကီးဟာ ထိရက္စရာမရွိေအာင္ ေတာက္ေျပာင္လြန္းၿပီး ဒီသံုးထပ္အေဆာက္အဦးကို အဆင့္ျမင့္ မွန္ဓါတ္ေလွကားပါ တပ္ထားတယ္။ ကၽြန္းေၾကာင္အိမ္ေလွကား က်ယ္က်ယ္ႀကီးကလည္း နန္းေတာ္ထဲမွာ ေရာက္ေနတဲ့အလား။ ဓါတ္ေလွကားကို ဝန္းပတ္ရံလို႔။ အရက္မ်ိဳးစံုနဲ႔ စိတ္ပါရင္ ကၾကဖို႔ေနရာပါရွိေနၿပီး ဒီေဂ်ဝင္လက္စြမ္းျပႏိုင္တဲ့ မိသားစုသံုး (ဧည့္သည္ဖိတ္ေပ်ာ္ပါးႏိုင္တဲ့) အဆင့္ျမင့္ဘားႀကီးလည္း ရွိေနတယ္။
ကၽြန္မက မိန္းမသားဆိုေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္စိတ္ဝင္စားတာမို႔ မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္ ေရာက္သြားေတာ့ ၾကားလိုက္ရတဲ့စကားသံဟာ ဒီခမ္းနားမႈေတြရဲ႕ ဆန္႔က်င္ဘက္…. အိမ္ေဖာ္ေတြကို ေျပာဆိုေနတဲ့စကား ….. “_င္ခံဖို႔ပဲ ေတြးမေနနဲ႔။ ေျပာတာ ေသခ်ာနားေထာင္။ အားရင္ _င္ခံဖို႔ပဲ ေတြးေနတယ္။” _ာမ ဘာမနဲ႔ ဖ ထဲက မထြက္တဲ့ ေအာက္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဆဲနည္းေပါင္းစံုနဲ႔ အိမ္ရွင္သမီးေျပာေနသံ ၾကားလိုက္ရတယ္။ ကၽြန္မေနာက္မွာ သူ႔အေဖ ပါလာတာမို႔ မ်က္ႏွာထူပူသြားတဲ့ကၽြန္မဟာ သူ႔အေဖျပန္ေျပာသံ ၾကားလိုက္ရေတာ့ မ်က္ႏွာေပၚက ဟန္ေဆာင္ၿပံဳးေတြကြာက်ၿပီး အံ့ၾသဘနန္း ျဖစ္သြားခဲ့ရတယ္။ သူ႔အေဖက ဒီ “_ာသည္ေတြကို ဒီလိုနာနာေျပာတာေတာင္မမွတ္ဘူး။ ” တဲ့ ။ အေဖ့အသံၾကားလိုက္ရေတာ့ ဆဲေနတဲ့ အဲဒီမမက “ကန္ေတာ့ပါ ေဖေဖ” တဲ့ ကၽြန္မ ၾကားေနက်စကားလို ယဥ္ေက်းခ်ိဳသာလိုက္တာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဓါတ္ေလွကားနဲ႔ မီးဖိုဘက္ကို ေရာက္လာတဲ့ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးရဲ႕ေမေမက ဒီ့ထက္ဆိုးတဲ့စကားေတြနဲ႔ ဆဲဆိုလိုက္တာမ်ား ကၽြန္မအေငြ႔ပ်ံ ေပ်ာက္သြားခ်င္လိုက္တာ။ အဆဲခံရတဲ့ အိမ္ေဖာ္မေလးႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ မ်က္ႏွာငယ္ေလးေတြနဲ႔ ကၽြန္မကိုၾကည့္လို႔။
ဆဲေနခဲ့တဲ့ အဲဒီမမမွာ ႏွစ္ႏွစ္ စြန္းစြန္းအရြယ္ သမီးကေလး ရွိေနတာ ကေလးထိန္းခ်ီဝင္လာေတာ့ ကၽြန္မသတိထားမိလိုက္တယ္။ ကေလးငယ္ေလးဟာ ဘယ္လို အေျပာအဆို ၊ အျပဳအမူ ၊ ဘယ္လိုစ႐ိုက္မ်ိဳးနဲ႔ ႀကီးျပင္းလာႏိုင္မလဲေနာ္။ ဘာေတြကို အတုျမင္ အတတ္သင္ေလမလဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေငြရွိျခင္း ၊ မရွိျခင္းဟာ လူေတြရဲ႕ စ႐ိုက္ကို မေျပာင္းလဲႏိုင္ဘူးလို႔ ကၽြန္မက သူတို႔ေတြနဲ႔ ခိုင္းႏႈိင္းၿပီး ေျပာခ်င္တာပါ။ သူတို႔ကို ပညာမတတ္ဘူးလို႔ မထင္လိုက္ပါနဲ႔။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုလိုႏိုင္ငံမွာ ႏွစ္ရွည္ပညာသင္ယူလာခဲ့တာေလ။ သူ႔သမီးကိုလည္း လူ႔အခြင့္အေရး အျပည့္အဝရတဲ့ အဲဒီႏိုင္ငံမွာပဲ ေမြးခဲ့တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ တပါးသူရဲ႕ အခြင့္အေရးနဲ႔ လူယဥ္ေက်းပီသမႈ ဆိုတာေတြကို က်င့္သားရေနၿပီျဖစ္တဲ့ သူတို႔ရဲ႕ ဆိုးရြားတဲ့စ႐ိုက္က ခြင့္မျပဳႏိုင္ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ပညာရွိျခင္း ၊ မရွိျခင္း ၊ ပညာတတ္ျခင္း ၊ မတတ္ျခင္း ၊ ဥစၥာရွိျခင္း ၊ မရွိျခင္းေတြဟာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ စ႐ိုက္ကို ျဖစ္ေစတာမဟုတ္ဘဲ ဒီလူရဲ႕စိတ္ေနစိတ္ထားက ဒီလူရဲ႕ စ႐ိုက္ကို ျဖစ္ေစတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ မ်ိဳးဆက္ေတြကို ဘယ္လိုစ႐ိုက္မ်ိဳး အေမြ ေပးလိုက္မွာလဲ။ ဒါဟာလည္း မိဘအေမြပဲေလ။
ရတု (Burmesehearts.com)
