class="post-thumbnail open-lightbox" href>
တလြဲသံုးတဲ့ မိဘဝတ္
“မေကာင္းျမစ္ထာ ၊ ေကာင္းရာညႊန္လတ္ ၊ အတတ္သင္ေစ ၊ ေပးေဝႏွီးရင္း ၊ ထိမ္းျမားျခင္းလွ်င္ ဝတ္ငါးအင္ ဖခင္မယ္တို႔တာ” ဆိုတဲ့ မိဘဝတ္ကဗ်ာေလးကို ျမန္မာတိုင္း ၾကားဖူး ၊ သင္ဖူးၾကမွာပါ။
မိဘတာဝန္ထဲမွာ
၁။ မေကာင္းတာျဖစ္မယ့္အေရးဆို တားရမယ္ ။
၂။ ေကာင္းႏိုးေကာင္းရာေတြကို ညႊန္ျပဆံုးမရမယ္။
၃။ အတတ္ပညာရပ္ေတြ သင္ေစရမယ္။
၄။ ဘဝရပ္တည္ႏိုင္မယ့္ ရင္းႏွီးမတည္မႈမ်ိဳးကို ေပးအပ္ရမယ္။
၅။ သားသမီးကို လက္ထပ္ထိမ္းျမားေပးရမယ္။
အၾကမ္းျဖင္းအားျဖင့္ အထက္ပါတာဝန္(၅)ရပ္ေက်လွ်င္ မိဘဝတ္ေက်ၿပီဟု သတ္မွတ္လိုက္ၾကေရာ။
မေကာင္းတာျဖစ္မယ့္အေရး တားရမယ္ဆိုတာေတြထဲမွာ သားသမီးက သူဝါသနာပါရာ (အမ်ားမထိခိုက္တဲ့) အသက္ေမြးေက်ာင္းမႈကို လုပ္ကိုင္ရင္းေနထိုင္ခြင့္ကို တားျမစ္တာဟာ မိဘဝတ္ထဲ ပါေနသလား။
ေကာင္းႏိုးေကာင္းရာဟူသမွ်အား ညႊန္ျပဆံုးမရမယ္ဆိုေပမယ့္ မိဘကပိုေကာင္းတယ္လို႔ ထင္တဲ့အရာအား ဝါသနာမပါ ၊ မလုပ္ကိုင္ခ်င္တဲ့သားသမီးကို ပါးစပ္ေရာလက္ပါ ဆံုးမၿပီးလုပ္ေစတာဟာလည္း မိဘဝတ္တဲ့လား ။
အတတ္ပညာ သင္ေပးရမယ္ဆိုတာ သိထားေပမယ့္ ဆင္းရဲတာကို အေၾကာင္းျပၿပီး ကိုယ့္သားသမီး အတန္းပညာသင္ဖို႔ အခြင့္အလမ္း မေပးႏိုင္တဲ့ မိဘေတြ ၊ အတန္းပညာေတြကိုသာ အတတ္ပညာေတြလို႔ ထင္မွတ္ေနၿပီး အတန္းပညာေတြမွာ ဝါသနာမပါတဲ့သားသမီးကို အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းမႈ အတတ္ပညာေတြဘက္ တြန္းပို႔သင္ေပးဖို႔ အားနည္းတဲ့မိဘေတြဟာေကာ မိဘဝတ္ေက်ရဲ႕လား။
ဘဝရပ္တည္ႏိုင္မယ့္ ရင္းႏွီးမတည္မႈမ်ိဳးကို ေပးအပ္ရမယ္ဆိုတာကို ဘြဲ႔ရေအာင္ ထားေပးခဲ့႐ံုနဲ႔ တာဝန္ေက်ၿပီလို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ မိဘေတြေကာ ဒုနဲ႔ေဒးမဟုတ္လား။
သားသမီးကို လက္ထပ္ထိမ္းျမားေပးရမယ္ဆိုတာကို တလြဲအယူလုပ္ၿပီး ကိုယ္သေဘာတူရာလူနဲ႔ ဇြတ္ေပးစားတာ ၊ သေဘာမတူတဲ့လူနဲ႔ ကြဲကြာသြားေအာင္လုပ္တဲ့ မိဘေတြကေကာ မိဘဝတ္ ထမ္းေဆာင္တာပဲလား။
ဒီလိုေမးခြန္းေတြ ေမးရင္ျဖင့္ ငရဲလားမယ့္သူ ၊ အပယ္သြားမယ့္သူ ၊ မိဘကို ေက်းဇူးကန္းသူ ျဖစ္ေရာ့မယ္။ သားသမီးျဖစ္ခဲ့တုန္းက မိဘေတြရဲ႕ ေလာင္းရိပ္မိခဲ့သူေတြဟာ ကိုယ္တိုင္မိဘေနရာေရာက္လာေတာ့ ကိုယ့္သားသမီးေတြလဲ ေလာင္းရိပ္ေအာက္မွာ ပိတ္မိေနေစခဲ့သလားလို႔ ျပန္ေတြးမိသူရွားတယ္။
ကိုယ့္အလွည့္တုန္းက ဘယ္လို ခံစားခဲ့ရတယ္ဆိုတာေတြကို ေမ့ေလ်ာ့ၿပီး ကိုယ့္မိဘျပဳမူခဲ့သလို ျပန္ျပဳမူခဲ့တာဟာ မိဘေတြရဲ႕ေစတနာလို႔ ထင္မွတ္မွားၾကျပန္တယ္။
အထက္ကပံုေတြထဲကလို ကိုယ့္မိဘက ကိုယ့္စိတ္သိမ္ငယ္ ေၾကာက္ရြံ႕ေအာင္အထိ ႐ိုက္ႏွက္ဆံုးမခဲ့ဖူးပါသလား။ ဆံုးမခဲ့ဖူးတယ္ဆိုရင္ သင္ဟာ သင့္သားသမီးကိုလည္း ဒီလိုနည္းနဲ႔ ဆံုးမသြန္သင္မွရမယ္လို႔ ယံုၾကည္ေနသူထဲ ပါဝင္ေကာင္း ၊ ပါဝင္ေနပါလိမ့္မယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုရင္ သင္ဟာ ႏူးညံ့တဲ့ေမတၱာတရားကို အေျခခံၿပီး သားသမီးနားလည္ေအာင္ သြန္သင္ဆံုးမတတ္တဲ့ မိဘမ်ိဳးနဲ႔ ႀကံဳခြင့္မရခဲ့လို႔ပါ။
မိဘကို သားကမီးက ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိဘူးေလ။ သားတို႔ ၊ သမီးတို႔ကို ဒီလိုႏူးႏူးညံ့ညံ့ ဆံုးမပါလို႔လည္း ညႊန္ၾကားခြင့္မရခဲ့ဘူး။ ငို႐ံုပဲတတ္ႏိုင္တဲ့ ကေလးဘဝမွာ သူတို႔ကို မိဘက ဘယ္လိုဆံုးမတယ္၊ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဘယ္လိုဆံုးမသြန္သင္ၾကတယ္ဆိုတာကို အတုယူၿပီး ကိုယ့္သားသမီးအလွည့္မွာ ဒီလိုမ်ိဳးဆံုးမမွရမယ္ ၊ နာနာေလး႐ိုက္လိုက္မွ ၊ မွတ္ေလာက္ သားေလာက္႐ိုက္လိုက္မွ နာခံမယ္လို႔ယံုသြားေတာ့တယ္။ ဒါဝမ္းနည္းစရာပါ။
အဲဒီတုန္းက ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕မႈေတြ ၊ အားငယ္မႈေတြ ၊ စိုးရိမ္စိတ္ေတြ ၊ မလံုၿခံဳစိတ္ေတြကို သင္ေမ့ပစ္လိုက္ၿပီေပါ့။ ကိုယ့္သားသမီးကို ဒီလို႐ိုက္ႏွက္ ဆံုးမေနခ်ိန္မွာ သူဘယ္ေလာက္သိမ္ငယ္ ေၾကာက္ရြံ႕ေနမလဲဆိုတာ သင္မေတြးေတာ့ဘူးေပါ့။ ယခင္က မိမိခံစားမႈေတြကို အခု ျပန္သတိရမိတယ္ဆိုရင္ျဖင့္ မိမိရဲ႕ကေလးဘဝက နာက်င္ခံစားရမႈေတြ မိမိသားသမီးအား ျပန္မခံစားေစပါနဲ႔ေတာ့။
ကိုယ္မိဘေနရာေရာက္လာတဲ့အခါ ကိုယ့္သားသမီးကို ဆံုးမပဲ့ျပင္ေပးဖို႔ တာဝန္ရွိလာၿပီ။ ဘယ္လိုဆံုးမပဲ့ျပင္သြားမလဲ။ ဒါဟာ သင့္ေရြးခ်ယ္မႈပါ။ သင့္ေရြးခ်ယ္မႈအေပၚ မူတည္ၿပီး သားသမီးနဲ႔ သင့္အၾကားက နားလည္မႈ ၊ ခါးသီးမႈ ၊ ခ်စ္ခင္မႈ ၊ ခံျပင္းမႈ ၊ နာလိုမႈ ၊ မနာလိုမႈ ၊ လံုၿခံဳမႈ ၊ မလံုၿခံဳမႈ ၊ စိုးရိမ္မႈ ၊ ျပည့္စံုမႈ ၊ ပူေလာင္မႈ ၊ ၿငိမ္းေအးမႈ ဆိုတာေတြကို ဖန္တီးေပးပါတယ္။
ကိုယ့္မိဘတုန္းက ကိုယ့္ကို ဘယ္လိုဆံုးမပါလို႔ ေရြးခ်ယ္ေျပာဆိုခြင့္ မရွိေပမယ့္ ကိုယ့္သားသမီးကို ကိုယ့္သေဘာက် ေရြးခ်ယ္ဆံုးမခြင့္ရွိလာၿပီ။ ကိုယ့္တုန္းက နာက်င္ခံစားခဲ့ရတဲ့ ကေလးဘဝကို မိမိသားသမီးကို ေပးမလား ။ ထစ္ခနဲရွိ ဆဲဆိုႀကိမ္ေမာင္း ၊ ႐ိုက္ႏွက္ ၊ ေတြ႔ရာနဲ႔ေကာက္ေပါက္ ၊ ႏွိမ္ခ်ေျပာဆိုၿပီး ဆံုးမသြားမလား။ ငယ္စဥ္ကတည္းက ေမတၱာအေျခခံထားၿပီး သားသမီး ဆံုးမရေတာ့မယ့္အရြယ္မွာ နားလည္ေအာင္ အတန္တန္ေျပာဆို ဆံုးမပဲ့ျပင္သြားမလား ဆိုတာကို ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိလာပါၿပီ။
ႏူးညံ့စြာဆံုးမလိုပါတယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားသူေတြအတြက္ အဓိကလိုအပ္ခ်က္တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္။ သားသမီးနဲ႔ မိဘအၾကားက နားလည္မႈခိုင္မာတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာပါ။ ဘယ္လိုနားလည္မႈမ်ိဳးလဲဆိုေတာ့ ငါ့မိဘဟာ ငါေကာင္းဖို႔အတြက္ ဆံုးမေနတာပါလားဆိုတဲ့ နားလည္မႈရယ္ ၊ သားသမီးနားလည္ေအာင္ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ နားဝင္ေအာင္ဆံုးမသြားမယ္ဆိုတဲ့ မိဘရဲ႕ေမတၱာပါ။
သားသမီးက ကိုယ္မိဘဟာ ကိုယ့္ကိုတကယ္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ယံုၾကည္ရင္ ၊ သူကိုယ္တိုင္ကလည္း မိဘကို လိုအပ္မႈအျပည့္နဲ႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတယ္ဆိုရင္ သိတတ္မႈ ၊ နားလည္မႈ ၊ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ သူ႔အလိုလို ကိုယ့္စိတ္တိုင္းက် ၊ ျဖစ္သင့္တဲ့ပံုစံအတိုင္း ျဖစ္သြားတယ္ဆိုရင္ ယံုမလား။ မယံုမရွိနဲ႔ ။ ကၽြန္မကိုယ္ေတြ႔ပါ။
ရတု (Burmesehearts.com)