class="post-thumbnail open-lightbox" href>
နမူနာ
တစ္ခုခုကိုျမင္ခ်င္ရင္ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ပါမွ ၊ ျမင္သည့္တိုင္ေအာင္ ျမင္သည့္အတိုင္း သမန္ကာလွ်ံကာ မထားဘဲ ဒီျမင္တဲ့အာ႐ံုက ဘာပညာရႏိုင္မလဲလို႔ ေတြးတတ္ဦးပါမွ ၊ အဲဒီလိုေတြးတဲ့ေနရာမွာလဲ ျဖစ္ပ်က္အေၾကာင္းရင္းအမွန္ကို သိျမင္တဲ့အထိ ေတြးေခၚဆင္ျခင္တတ္ပါမွ ေလာကႀကီးက သင္ေပးေနတဲ့ နမူနာေတြကို သင္ယူရႏိုင္ပါတယ္။
သစ္ပင္ေတြက သင္ေပးၾကတယ္။ ရြက္ဝါေတြေႁခြခ် ၊ ေႂကြက်ရင္း ေန႔စဥ္လူ႔ဘဝဆိုတာလဲ တျဖဳတ္ျဖဳတ္နဲ႔ ေသသူေတြရွိေနၾကတယ္လို႔ပါ။ ဒီေရေတြဟာ တက္လိုက္ ၊ က်လိုက္နဲ႔ ေန႔စဥ္လိုလို ျဖစ္ပ်က္ေနသလို လူေတြဟာလဲ စုန္ခ်ည္ ၊ ဆန္ခ်ည္ ဘဝထဲ ေန႔ေကာင္းေတြႀကံဳဖူးသလို ေန႔ဆိုးေတြလဲ ႀကံဳရလို႔ လူ႔ဘဝေတြဟာ တက္လိုက္ ၊ က်လိုက္ ျဖစ္ေနဆဲပဲ။ လိႈင္းႀကီးႀကီးထန္တဲ့ရက္ေတြရွိသလို လႈိင္းၾကက္ခြပ္ေလးေတြနဲ႔ လွပတဲ့ေန႔ေတြလဲရွိတယ္။
ဒါကို နမူနာယူမိရင္ တက္ေနတဲ့အခါေရာက္တိုင္း အက်ရွိဦးမယ့္အလွည့္ ႀကိဳဆင္ျခင္မိႏိုင္သလို ေလာကဓံၾကမ္းၾကမ္းေတြ ခံရတိုင္း အဆင္ေျပတဲ့ေန႔ေတြ လာဦးမယ္လို႔ ေမွ်ာ္ေတြးရင္ဆိုင္ႏိုင္တဲ့အားေတြ ရွိလာမွာပါပဲ။
ေတာင္ႀကီးေတြဘယ္ေလာက္ျမင့္ျမင့္ ထိပ္ဖ်ားထိ အေရာက္တက္ႏိုင္သူရဲ႕ ေျခဖဝါးေအာက္မွာပါ။ အားသြန္ခြန္စိုက္ မေလွ်ာ့တဲ့ ဇြဲ ၊ လံု႔လ ၊ ဝီရိယနဲ႔ အေရာက္တက္ႏိုင္ဖို႔ပဲ လိုပါတယ္။ ေတာင္ေပၚတက္ျခင္းဟာ ျမင့္ရင္ ျမင့္သေလာက္ အႏၱရာယ္မ်ားတယ္။ အခ်ိဳးအေကြ႕မ်ားတယ္။ ဒီလိုပဲ လူေတြရဲ႕ ဘဝအေျချမင့္ရင္ ျမင့္သေလာက္ အခ်ိဳးအေကြ႕ ၊ အလွည့္အေျပာင္းမ်ားတယ္။
က်ားျခေသၤ့ေတြကို ရန္မရွာတဲ့ ယုန္သူငယ္ဟာ အျပစ္ကင္းေပမယ့္ က်ားျခေသၤ့ေတြရဲ႕ စားျခင္းကို ခံၾကရပါတယ္။ က်ားျခေသၤ့ေတြဟာ အေကာင္ႀကီးႀကီးမားမား ရွာစားလို႔မရတဲ့အခါ သူတို႔လို မေျပးႏိုင္ ၊ ျပန္လဲမခုခံႏိုင္တဲ့ ယုန္သူငယ္ေတြကို စိတ္အာသာေျပစားလိုက္ၾကတယ္။
ဒီအတိုင္းပဲ သူမ်ား အက်ိဳးမလိုလားသူေတြ ၊ သူမ်ားကို စိတ္ဒုကၡေပး ေႏွာင့္ယွက္ရမွ ေက်နပ္တတ္ၾကသူေတြဟာ သူတို႔စိတ္အာသာေျဖဖို႔ ၊ သူတို႔အက်ိဳးရွိဖို႔ဆို အျပစ္ကင္းကင္း ၊ အျပစ္ရွိရွိ အမ်ားသူငါကို ဒုကၡေပးတတ္ၾကပါတယ္။
အျပစ္ကင္းတဲ့ ကေလးသူငယ္ေတြဟာ အျပစ္ယူရက္စရာမရွိေအာင္ ခ်စ္စရာေကာင္းလွေပမယ့္ ကၽြန္မတို႔ဟာ သူတို႔လို အျပစ္ကင္းကင္း ေနႏိုင္သထက္ေနႏိုင္ေအာင္ မႀကိဳးစားမိဘဲ ကိုယ့္အတၱေတြနဲ႔လံုးေထြးလ်က္ရွိၾကတယ္။ သိမ္ေမြ႔တဲ့ ခ်စ္ျခင္းေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ေလာဘ ၊ ေဒါသ ၊ ေမာဟေတြ ရစ္ပတ္ၿပီး လူေနမႈအေထြေထြကို စိတ္အေထြေထြနဲ႔ ျဖတ္သန္းရင္း အျပစ္ေတြ ဘာသိဘာသာ က်ဴးလြန္ၾကတယ္။
ကိုယ့္ကို စိတ္ဒုကၡေရာက္ေအာင္ ၊ နိမ့္က်ဆံုး႐ံႈးေအာင္ မေကာင္းမႈျပဳသူေတြကို မုန္းတီးမိၾကေပမယ့္ သူတို႔ေတြလို စိတ္ယုတ္စိတ္ညစ္မ်ိဳး ငါ့မွာမဝင္ေစရဘူး။ ငါမလုပ္ဘူးရယ္လို႔ မေကာင္းတဲ့သူတို႔စိတ္ကို နမူနာမယူမိဘဲ ကိုယ္စိတ္ညစ္တာကို ေရွ႕တန္းတင္ စိတ္ထိခိုက္ ခံစားတတ္ၾကတယ္။
ဒီလို အႏွိမ္ခံၿပီး စိတ္ဒုကၡေရာက္ခဲ့ရသူေတြဟာ ကိုယ္သာလာတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ နိမ့္က်သူေတြကို အခြင့္သာရင္သာသလို တျပန္ စိတ္ဒုကၡေပးမိၾကျပန္ေရာ။ ဒါနဲ႔ပဲ စိတ္ညစ္ ၊ စိတ္ဓါတ္က်သူေတြဟာ ေလာကႀကီးမွာ တိုးလို႔လာရေတာ့တယ္။ ဒါဟာ မေကာင္းတဲ့စိတ္ကို ျပဳျပင္တဲ့ဘက္က နမူနာမယူမိလို႔မ်ားလား။
လက္ခ်ည္း ကိုယ္ဗလာေမြးလာတဲ့သူေတြ လက္ခ်ည္းကိုယ္ဗလာ(က်န္ရစ္သူေတြ အေခါင္းထဲထည့္ေပးလိုက္ေပမယ့္ ကိုယ္ယူသြားလို႔မရတဲ့ပစၥည္းေတြ)နဲ႔ ေလာကႀကီးထဲက ထြက္သြားရသူေတြအျဖစ္ကို သိလ်က္ နမူနာယူ မဆင္ျခင္မိလို႔ မေသခင္ အတၱေတြဖံုးၿပီး ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ေတြ မဲ့ေနၾကတာလား။
လူ႔တန္ဖိုး အစစ္အမွန္နဲ႔ စိတ္တန္ဖိုး အစစ္အမွန္ဆိုတာကို တကယ္ပဲ သေဘာေပါက္ပါရဲ႕လားလို႔ ကိုယ့္ဘာသာ ျပန္သံုးသပ္ ေတြးေတာဆင္ျခင္မိရင္း …..
အမႈန္ (Burmesehearts.com)