Notice: Trying to access array offset on value of type bool in /home/burmesehearts/public_html/wp-content/themes/publisher/includes/libs/bs-theme-core/attr/post.php on line 305
class="post-thumbnail open-lightbox" href>

ရင္ထဲကဆူး

Last updated Jan 3, 2017

ဘဝမွာ မၾကားခ်င္ဆံုးစကားေတြထဲက တစ္ခြန္းဟာ ” ေကြကြင္းမႈ ” ပါ။ ခ်စ္သူဘဝမွာ ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့သူနဲ႔ ခြဲခြါရမယ္ဆို အသည္းႏွလုံးေတြ အရွင္လတ္လတ္ ႏႈတ္ယူလိုက္တာကမွ ခံသာဦးမယ္လို႔ ေတြးၾကတယ္။ သူနဲ႔သာခြဲရရင္ ေနာက္ရက္ေတြကို ဘယ္လို အသက္ဆက္ရမလဲဆိုတဲ့ အေတြးေတြကို မေတြးခ်င္ဆံုးပဲ။ ငယ္ရင္ ငယ္ေသးသေလာက္ ခံစားခ်က္ေတြက ႏုနယ္တယ္ေလ။ ခ်စ္ရင္ ခ်စ္သေလာက္လည္း ခံစားမႈေတြ နက္႐ႈိင္းတယ္။

အိမ္ေထာင္ေရးေျခလွမ္းကို ကၽြံခဲ့ၾကျပန္ေတာ့ ႏွစ္ဖက္မိဘ ၊ ႏွစ္ဖက္အသိုင္းအဝန္း ၊ ကိုယ့္သားသမီးစတဲ့ မ်က္ႏွာေတြကို ေထာက္႐ႈလိုက္တဲ့အခါ ကိုယ့္ခံစားခ်က္ဟာ အမ်ိဳးသမီးေတြအဖို႔ ေနာက္ေရာက္သြားတတ္ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ရင္ထဲကဆူးကို နာလ်က္ကပဲ ဖက္တြယ္ရင္း ေန႔စဥ္ စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြ ၊ မေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြ ပိုက္ေထြးၿပီး ေရွ႕ဆက္ေနရတယ္။ ေျပာခ်င္တဲ့စကားလံုးေတြကို မ်ိဳခ်ၿပီး ၊ ေထာက္ထားရမယ့္မ်က္ႏွာေတြ ငဲ့ညႇာၿပီး စြန္႔ထြက္သြားလိုက္ခ်င္စိတ္ေတြကို မနည္းခ်ိဳးႏွိမ္ထားရတယ္။ သူတို႔ေတြမွာ အိမ္ေထာင့္သုခဆိုတာ မရွိပါဘူး။ အိမ္ေထာင့္ဒုကၡေတြကို ရင္းစည္းခံလို႔ မေပ်ာ္႐ႊင္တဲ့ဘဝကို မေသမခ်င္း (ဝဋ္ရွိသေရြ႕) ေရွ႕ဆက္သြားမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ေနထိုင္သြားသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။

ဘဝမွာ မဆံုး႐ႈံးသင့္ဘဲ ဆံုး႐ံႈးသြားေစတဲ့ အေၾကာင္းရင္းတခ်က္ကေတာ့ “ေတြေဝတြန္႔ဆုတ္ေနမႈ” ပါ။ လူဆိုတာ ကိုယ့္ရဲ႕ခိုင္ႏိုင္ရည္အတိုင္းအတာကို ကိုယ္တိုင္ သိထားသင့္တယ္။ တသက္တာ ေပ်ာ္႐ႊင္စြာေနထိုင္သြားခ်င္တယ္ဆိုရင္ တဘဝစာအေရးေတြကို ခံႏိုင္ရည္ထက္ေက်ာ္လြန္ၿပီး မထမ္းပိုးမိပါေစနဲ႔။ မႏိုင္တဲ့ဝန္ထမ္းရင္ ဝန္ပိၿပီး တဘဝလံုးေသႏိုင္တယ္။ ဒီေနရာမွာ ကၽြန္မဆိုလိုတဲ့ မႏိုင္တဲ့ဝန္ဆိုတာ ကိုယ့္စိတ္ခံစားႏိုင္မႈ ၊ ကိုယ့္သည္းခံႏိုင္မႈရဲ႕ ေဘာင္ကိုေက်ာ္လြန္ၿပီး ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ တဘဝစာ မနာက်င္ ၊ မခံစားပါေစနဲ႔လို႔ ဆိုလိုပါတယ္။ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြ ေသဆံုးသြားရင္ ဘဝေသသြားသလို ခံစားရတတ္တယ္။

အခ်ိန္အတိုင္းအတာတခုအေလ်ာက္ ခ်စ္တတ္တဲ့ခံစားခ်က္ေတြ ေသရင္ေသပါေစ။ ဘဝေတာ့ မေသပါေစနဲ႔။ ဒီလိုဆိုရတာက ခ်စ္တတ္တဲ့ခံစားခ်က္ဆိုတာ လူမွန္ ၊ ေနရာမွန္ ၊ ျဖစ္သင့္တဲ့အခ်ိန္ေရာက္ရင္ အသစ္တဖန္ ျပန္ေမြးဖြားလာတတ္တယ္။ ဟိုတုန္းကထက္ေကာင္းတယ္ ၊ ဟိုတုန္းကေလာက္မေကာင္းဘူးဆိုတာ အဲဒီအခ်ိန္မွ ဆံုးျဖတ္ရမွာပါ။ ခုေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ကိုယ့္ဘဝနဲ႔ ကိုယ့္ေန႔ရက္ေတြထဲမွာ မ်က္ရည္ေတြ စြန္းထင္းမေနဖို႔လိုတယ္ေလ။ တဘဝမွာ တခါပဲရွင္သန္ရတာမို႔ ကိုယ့္ရဲ႕ေန႔ရက္ေတြကို ေပ်ာ္႐ႊင္စြာရွင္သန္လိုက္ပါ။

မေန႔ကလည္းငိုခဲ့ရတယ္ ။ ဒီေန႔လည္းငိုေနရတယ္ ။ မနက္ဖန္လည္း ဒီလိုပဲ ငိုေနရႏိုင္တယ္လို႔ စိတ္ထဲထင့္ေနၿပီဆို ကိုယ့္ကို ငိုေအာင္လုပ္တဲ့သူအနား ရွိမေနႏိုင္ေအာင္ အေကာင္းဆံုးနည္းနဲ႔ ႀကိဳးစား႐ုန္းထြက္ရမွာေပါ့။ ဒီလိုမွမဟုတ္ဘဲ ကံကိုပံုခ်လို႔ လူက႐ုန္းထြက္ဖို႔မႀကိဳးစားရင္ မေန႔ကလည္း စိတ္ဆင္းရဲခဲ့တယ္ ။ ဒီေန႔လည္း စိတ္ဆင္းရဲရတယ္။ မနက္ဖန္ေတြမွာလည္း စိတ္ဆင္းရဲေနႏိုင္ေသးတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုရင္ ကိုယ့္ကိုစိတ္ဆင္းရဲေအာင္လုပ္ေနသူနဲ႔ အတူရွိေနလို႔ျဖစ္ပါတယ္။

ဝဋ္ဆင္းရဲက မကၽြတ္ႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ လူေတြထဲမွာ အမ်ားစုက ဒီဝဋ္ဆင္းရဲကကၽြတ္ေအာင္ လံုေလာက္တဲ့ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈမ်ိဳးမလုပ္ဘဲ ျဖစ္ေလသမၽွ ကံကိုပံုခ်တတ္တဲ့သူေတြ ျဖစ္ေနလို႔ပါ။ ေငြခ်မ္းသာခ်င္ရင္ ႀကီးပြားခ်မ္းသာႏိုင္မယ့္ အေၾကာင္းအရင္းေတြကို လုပ္ကိုင္ရမွာျဖစ္ၿပီး ေငြဆံုး႐ံႈးေစတဲ့လုပ္ရပ္မ်ိဳးေတြကို ေရွာင္ရမယ္။ စိတ္ခ်မ္းသာခ်င္ရင္ စိတ္ခ်မ္းသာေစတဲ့ အေၾကာင္းရင္းေတြ လုပ္ကိုင္ျဖစ္ေအာင္ မႀကိဳးစားႏိုင္ေသးရင္ေတာင္ ကိုယ့္ကို စိတ္ဆင္းရဲရေအာင္ ၊ မ်က္ရည္က်ေအာင္ လုပ္တဲ့သူေတြနဲ႔ အတူရွိမေနေအာင္ အားထုတ္ႀကိဳးစားသင့္တယ္။

စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြ မရွိဘူးဆိုတဲ့ ေနာက္ရက္ေတြမွာ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္လို႔ရေသးတယ္။ ကိုယ့္ခံစားခ်က္ေတြမွာ စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြက အရင္ေနရာယူထားရင္ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေနႏိုင္ပါ့မလဲ။ မနက္ဖန္ေတြမွာ တကယ္စိတ္ခ်မ္းသာခ်င္ရင္ လက္ရွိမ်က္ေမွာက္အခ်ိန္မွာ စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြရွိမေနႏိုင္ေအာင္ အရင္တိုက္ထုတ္ပစ္ရမယ္။ ေနာက္တဆင့္က စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေနထိုင္လုပ္ကိုင္ရမွာ။

ကိုယ့္ကိုဒုကၡေပးသူေတြထဲမွာ ကိုယ့္ဘဝလက္တြဲေဖာ္က ဒုကၡေပးတာ အဆိုးဆံုးပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုရင္ သူ႔ကိုလက္တြဲထားေနသမၽွ ကိုယ္ဟာ ဒုကၡေတြ ခံစားေနရဦးမွာမို႔လို႔ပါ။ ဒီလိုေျပာလို႔ လက္တြဲေဖာ္ေတြဆိုတာ ေအးအတူပူအမၽွ သာရင္လည္းအတူတူ ၊ နာရင္လည္းအတူတူ ရွိေနသင့္တာ မဟုတ္ဘူးလားလို႔ ေမးစရာရွိပါတယ္။

ကၽြန္မေျပာတဲ့ဒုကၡဟာ ဒီလိုသာတူညီမၽွအတူယူတဲ့ ဒုကၡမ်ိဳးကို ေျပာတာမဟုတ္ဘဲ သူက်ေတာ့အသာစံၿပီး ကိုယ့္က်ေတာ့ ဒုကၡခံခိုင္းတာကိုေျပာတာ။ သူစိတ္ခ်မ္းသာဖို႔အတြက္ ကိုယ္စိတ္ဆင္းရဲေပးရတဲ့ဒုကၡကိုေျပာတာ။ သူလုပ္ခ်င္တာလုပ္ဖို႔အတြက္ ကိုယ့္ဆႏၵေတြ ေနာက္ဆုတ္ေပးရတာကိုေျပာတာ။ သူ႔အတၱေတြ အေရာင္ေသြးေပးဖို႔ ကိုယ့္ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြ ခ်နင္းေပးထားရတာကိုေျပာတာ။ ကိုယ့္ကို တန္ဖိုးမထားသူအတြက္ ကိုယ့္ဘဝ စေတးေပးရတာကို ေျပာတာ။ ကိုယ့္ခံစားခ်က္ မငဲ့ကြက္တတ္သူအတြက္ ကိုယ့္အခ်စ္ေတြ အလဟႆ ျဖစ္သြားတာကိုေျပာတာ။ ဒီေလာက္ဆို ကိုယ့္ကို စိတ္ဒုကၡေပးတဲ့သူဟာ ဘယ္လိုလူမ်ိဳးလဲလို႔ သိေလာက္ပါၿပီ။

ကၽြန္မကိုယ္တိုင္လည္း ဘယ္လိုမွ မခြဲႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ အခ်စ္ဆံုးခ်စ္သူကို ရင္အနာခံၿပီး လက္လႊတ္ေပးလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ၾကံဳခဲ့ဖူးတယ္။ သူနဲ႔ သေဘာထားမတိုက္ဆိုင္တိုင္း ကိုယ္အေလၽွာ႔ေပးလိုက္ရတာခ်ည္းပဲ။ ကိုယ့္စိတ္ဆႏၵအတိုင္းလုပ္ဖို႔ထက္ သူ႔စိတ္ဆႏၵအတိုင္း လုပ္ကိုင္သြားဖို႔ကိုပဲ ဆံုးျဖတ္လုပ္ကိုင္ျဖစ္ခဲ့တာ။ ကိုယ္က လိုက္ေလ်ာအေလၽွာ႔ေပးတာေတြ မ်ားလြန္းေတာ့ အႏိုင္ယူမႈမွာ အသားက်သြားတဲ့သူဟာ ကၽြန္မခံစားခ်က္ေတြကို ေထာက္ထားငဲ့ကြက္ေနစရာ မလိုဘူးလို႔ သူယံုၾကည္သြားတဲ့အထိ ကၽြန္မ လိုက္ေလ်ာခ်စ္ခဲ့ဖူးတယ္။ တဘဝလံုး လိုက္ေလ်ာ ခ်စ္သြားမယ္လို႔လည္း ဆံုးျဖတ္ခဲ့ဖူးတယ္။

ကိုယ့္ဘာသာ စိတ္အဆင္းရဲခံလို႔ သူ႔ကိုမလြတ္တမ္း တြယ္ဖက္ခဲ့ဖူးတယ္။ သူေက်ာခိုင္းသြားသည့္တိုင္ သူနဲ႔ေဝးရမွာကို မခံစားႏိုင္ဘဲ အတင္းတြယ္ကပ္ထားဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ေသးတယ္။ ဒါဟာ ခ်စ္လို႔ဆိုတာ မျမင္ႏိုင္တဲ့သူေၾကာင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ရင္နာခဲ့ဖူးတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အရမ္းသတိထားတဲ့ကၽြန္မက ဒီလိုေန႔ေတြမွာ ေရွ႕မဆက္ခ်င္ေတာ့တာကို လက္ခံတဲ့အသိကတစ္မ်ိဳး ၊ သူနဲ႔ခြဲရမွာ ေသမေလာက္ေၾကာက္တဲ့ အသိကတစ္မ်ိဳး အသိႏွစ္မ်ိဳးနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အလိုမက်ဘဲ ရွင္သန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြ ဆယ္စုႏွစ္နီးနီး ရွိခဲ့ဖူးတယ္။

သူဟာ ကၽြန္မရင္ထဲက ဆူးတစ္ေခ်ာင္းပါ။ သူ႔ကိုခ်စ္ခဲ့ကတည္းက အဲဒီဆူးကို ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ ေက်ေက်နပ္နပ္ စူးေစခဲ့တာ။ အဲဒီဆူး ရင္ထဲမွာ တစစ္စစ္နဲ႔ အခ်ိန္နဲ႔အမၽွ နာေနတာကို ကၽြန္မသိရက္နဲ႔ မႏႈတ္ခဲ့ဘူး။ မႏႈတ္ရက္ဘူး။ နာက်င္လြန္းတဲ့အခါ ညည္းညဴမိသလိုမ်ိဳး သူနဲ႔ျပတ္စဲဖို႔ အခါခါကၽြန္မႀကိဳးစားခဲ့ဖူးတယ္။ ျပတ္စဲမယ္ေျပာခဲ့ဖူးတာလည္း ကၽြန္မျဖစ္သလို မျပတ္စဲႏိုင္တာလည္း ကၽြန္မပါပဲ။ ဒီလို စိတ္ႏွစ္ခြေၾကာင့္ သူနဲ႔အဆင္မေျပတိုင္း စိတ္ဆင္းရဲ ၊ မျပတ္စဲႏိုင္တဲ့စိတ္ေၾကာင့္လည္း စိတ္ဆင္းရဲ ၊ သူနဲ႔ျပတ္စဲသြားမွာ လက္မခံႏိုင္လို႔လည္း စိတ္ဆင္းရဲ ဆယ္စုႏွစ္နီးပါးေလာက္ အခ်စ္ေၾကာင့္ ကၽြန္မ စိတ္ဆင္းရဲခဲ့ဖူးတယ္။

ဟိုးငယ္ငယ္ေလးကတည္းက သူမ်ားနဲ႔မတူတဲ့အက်င့္ ကၽြန္မမွာရွိတယ္။ အဲဒါက နဲ႔ေနတဲ့သြားကို သူမ်ားႏႈတ္မွာေၾကာက္တဲ့စိတ္နဲ႔ ေခ်ာင္တေခ်ာင္မွာ ကိုယ့္ဘာသာ အပ္ခ်ည္ႀကိဳးခ်ည္ ႏႈတ္တတ္တဲ့အက်င့္ ၊ ဆူးစူးသြားခဲ့ရင္ သူမ်ားႏႈတ္ေပးလို႔ နာက်င္ေအာ္ဟစ္ေနရမွာေၾကာက္လို႔ ကိုယ့္ဘာသာအံႀကိတ္ၿပီး မ်က္ရည္ေတြၾကားထဲက အပ္နဲ႔ထိုးကေလာ္ထုတ္တတ္တဲ့အက်င့္ပါ။ အဲဒီအက်င့္ေၾကာင့္ပဲ ကိုယ့္ဘာသာ ေသခ်ာလာတဲ့တေန႔ ၊ ေရွ႕မဆက္ေတာ့မွာ လံုးဝေသခ်ာသြားတဲ့တေန႔ ေနာက္ျပန္လွည့္မၾကည့္ဘဲ ေက်ာခိုင္းလိုက္တယ္။ ခံေတာ့ ခံစားရတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ တဘဝစာ စိတ္ဆင္းရဲ ၊ ကိုယ္ဆင္းရဲ မခံစားသြားရတာမို႔ ေက်နပ္တယ္။

အေပၚစီးမွာ အသားက်ေနတဲ့သူ႔ကို အခ်စ္ေတြနဲ႔ထမ္းပိုးထားရင္း သူမထင္မွတ္တဲ့အခ်ိန္ လွည့္ထြက္သြားတဲ့ကၽြန္မအတြက္ သူအက်နာေလမလား ၊ ဘယ္လိုခံစားေနရမလဲ ကၽြန္မ စိတ္မဝင္စားေတာ့ဘူး။ သူ႔ကိုေက်ာခိုင္းဖို႔ ကၽြန္မအားယူခဲ့တယ္။ နာက်င္ေစခဲ့တဲ့ စိတ္ခံစားမႈေတြက သူ႔ေက်ာခိုင္းသြားေစဖို႔ ကၽြန္မကို လံုေလာက္တဲ့ ခြန္အားေတြျဖစ္ေစတယ္။ ဆက္လက္နာက်ည္းေအာင္လုပ္ေနတဲ့ သူ႔အျပဳအမူေတြ ၊ အေျပာအဆိုေတြက ကၽြန္မ သူ႔ကိုစြန္႔ခြါသြားဖို႔ တြန္းအားျဖစ္ေစတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ကၽြန္မရဲ႕အခ်စ္ေတြကိုေတာင္ ကၽြန္မေက်ာခိုင္းႏိုင္တဲ့အထိ ကၽြန္မျပတ္သားလာတယ္။

ကၽြန္မရင္ထဲမွာ ဆယ္စုႏွစ္နီးပါး စူးနစ္ေနခဲ့တဲ့စူးကို ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ ထုတ္ပစ္ခဲ့ႏိုင္တယ္။ ဘဝစာလံုး ေပးဆပ္ခ်စ္သြားမယ္လို႔ ရည္ရြယ္ထားခဲ့တဲ့သူကို ကၽြန္မေက်ာခိုင္းလိုက္ႏိုင္တယ္။ ေသခ်ာသြားတဲ့တေန႔မွာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြခိုင္မာေနတာမို႔ မ်က္ရည္ေတြလည္း မက်ေတာ့ဘူး။ ဆူးကင္းသြားတဲ့အခါ ေပါ့ပါးသြားသလိုမ်ိဳး ကၽြန္စိတ္ေတြဟာလည္း လြတ္လပ္ေပါ့ပါးလာခဲ့တယ္။

စိတ္ဆင္းရဲတဲ့ေန႔ေတြကို လြန္ေျမာက္သြားတဲ့အခါ စိတ္ခ်မ္းသာမႈေတြကို ကိုယ္တိုင္ဖန္တီးလာႏိုင္ခဲ့တယ္။ ယေန႔အခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္မတို႔ မိသားစုကို ေတြ႔ျမင္ေနတဲ့သူတိုင္းက စိတ္ခ်မ္းသာစရာေကာင္းတဲ့မိသားစု ၊ အားက်စရာေကာင္းတဲ့မိသားစုအျဖစ္ ရပ္တည္ေနႏိုင္ၿပီေလ။ ဒါဟာ ဘာကိုသက္ေသျပေနသလဲဆိုေတာ့ စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြရဲ႕အလြန္မွာ စိတ္ခ်မ္းသာမႈေတြ လုပ္ယူလို႔ရတယ္ဆိုတာကိုပါ။ ကိုယ္တိုင္လုပ္ယူရဲရမယ္ေလ။

အခုစာဖတ္ေနတဲ့သူေတြရဲ႕ရင္ထဲမွာ ဆူးစူးသလို ခံစားခ်က္မ်ိဳးရွိေနရင္ အဲဒီဆူးကို အခ်ိန္မီထုတ္လိုက္ပါ။ ဆူးလြတ္သြားမွ နာက်င္မႈေတြသက္သာေပ်ာက္ကင္းႏိုင္တာပါ။ အဲဒီဆူးကို တဘဝစာထားသြားမယ္ဆို ရင္းလာတဲ့တေန႔ အပ္နဲ႔ထြင္းရမယ့္အရာ ၊ ေပါက္ဆိန္နဲ႔ ေပါက္ထုတ္ေနရဦးမယ္။ ဆူးကေလးပဲ ထြင္ထုတ္လိုက္ရမယ့္ကိစၥမထြင္ဘဲ ဆက္ထားမယ္ဆို လႈိက္စားလို႔ျဖတ္ေတာက္ထုတ္ေနရမယ္။ အခုျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြကို တဘဝစာသိမ္းထားရင္ တဘဝစာ စိတ္ဆင္းရဲသြားရမွာပါ။ ကိုယ့္စိတ္ဆင္းရဲေအာင္လုပ္ေနတဲ့သူကို ဆက္လက္ဖက္တြယ္ေနသမၽွ စိတ္ခ်မ္းသာမႈဆိုတာဟာ အိမ္မက္ထဲေတာင္အလည္မလာဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ျပတ္သားစြာနဲ႔ ရင္ထဲကဆူးကို ကိုယ္တိုင္ထြင္ၿပီး ထုတ္ပစ္လိုက္ပါ။ တဘဝစာ စိတ္နာက်င္ခံစားမႈေတြကို မခံစားေစနဲ႔ေလ။

ကၽြန္မခ်စ္ခဲ့ဖူးတဲ့သူဟာ လူဆိုးမဟုတ္ပါဘူး။ စာရိတၱေကာ ၊ အျပဳအမူပါ အလြန္ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းမြန္တဲ့သူပါ။ သူနဲ႔ကၽြန္မကို ျပတ္သြားေစခဲ့တာက သူ႔အတၱေတြပါ။ သူ႔အတၱေတြေၾကာင့္ အဖန္ဖန္ ကၽြန္မစိတ္ဆင္းရဲခဲ့ရတာပါ။ ဘယ္ေလာက္ေတာ္ၿပီး ဘယ္ေလာက္ျပည့္စံုတဲ့သူျဖစ္ေနပါေစ သူမ်ားခံစားခ်က္ ငဲ့မၾကည့္တတ္ရင္ေတာ့ တေန႔မွာ ကိုယ့္အတၱပဲ ကိုယ္တြယ္ဖက္ထားရလိမ့္မယ္။ ကိုယ့္အနားရွိတဲ့ ကိုယ့္အခ်စ္ဆံုးဆိုတဲ့သူေတြကေတာင္ ကိုယ့္ကို စြန္႔ခြါသြားႏိုင္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ရင္ထဲကဆူး လြတ္ကင္းၾကပါေစ။

ရတု (Burmesehearts.com)

ဆူး လက္တြဲေဖာ္လမ္းခြဲ ေကြကြင္း