class="post-thumbnail open-lightbox" href>
သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့အဓိပၸါယ္
ကစားတတ္တဲ့အရြယ္ကေနစၿပီး ကစားေဖာ္သူငယ္ခ်င္း ၊ ေက်ာင္းေနတဲ့အရြယ္ေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္း ၊ အလုပ္လုပ္တဲ့အရြယ္ေရာက္ေတာ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ သူငယ္ခ်င္း ၊ တရားရွာတဲ့အရြယ္ေရာက္ေတာ့ တရားရွာဖက္သူငယ္ခ်င္း စသျဖင့္ အရြယ္အလိုက္ ခင္ရာမင္ရာကေန စိတ္တူကိုယ္တူ ေပါင္းသင္းျဖစ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြရွိမွာပဲ။
ရြယ္တူေတြ ၊ အရြယ္မတူေတြ ၊ လူအမ်ားႀကီးထဲမွာမွ ဒီလူ ဒီလူေတြ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ၿပီး အႏြံအတာခံလို႔ ခံစားခ်က္ေတြေဝမွ် ေပါင္းဖက္ျဖစ္ၾကတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြဟာ ေသြးသားေတာ္စပ္သူေတြမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေသြးသားေတာ္စပ္သူေတြထက္ ပိုယံုၾကည္အားကိုးတဲ့သူရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕သူငယ္ခ်င္းေတြက လူမ်ိဳးတူခ်င္မွတူမယ္။ ခံစားခ်က္ခ်င္းမွ်ေဝႏိုင္ရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြလို႔ ေပါင္းဖက္လို႔ရၿပီေပါ့။ တခ်ိဳ႕သူငယ္ခ်င္းေတြက ဘာသာတူခ်င္မွတူမယ္။ ယံုၾကည္ခံစားတဲ့ဘက္ခ်င္းညီရင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ ေပါင္းဖက္မိၾကတယ္။
တကယ္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ ေသြးသားမေတာ္စပ္သူေတြျဖစ္ေပမယ့္ ေသြးရင္းေတြထက္ ပိုရင္းႏွီးခ်စ္ခင္ႏိုင္ၾကသူေတြျဖစ္တယ္။ ခ်စ္သူေတြမဟုတ္ေပမယ့္ ခ်စ္သူေတြထက္ ပိုနားလည္ႏိုင္ၾကသူေတြျဖစ္တယ္။ အႀကံေပးအရာရွိေတြမဟုတ္ၾကေပမယ့္ လိုအပ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ တိုင္ပင္ေဖာ္တိုင္ပင္ဖက္ေတြလည္း ျဖစ္ၾကတယ္။ ရင္ဘတ္ခ်င္းမတူေပမယ့္ မွ်ေဝခံစားေပးႏိုင္ၾကသူေတြျဖစ္တယ္။ ကယ္တင္ရွင္ႀကီးမဟုတ္ၾကေပမယ့္ အခ်င္းခ်င္း အနစ္နာခံကူညီတတ္သူေတြျဖစ္တယ္။ လိုအပ္ရင္ ပုခံုးငွါးၿပီး ထု႐ိုက္ငိုေႂကြးခြင့္ျပဳၾကသူေတြျဖစ္တယ္။ ကိုယ္တိုင္ဆက္မလွမ္းႏိုင္လည္း လက္ကမ္းဖို႔ အသင့္ရွိသူေတြျဖစ္တယ္။ ရန္သူႀကီးေတြမဟုတ္ေပမယ့္ ျငင္းလိုက္ခုန္လိုက္ ၊ စကားမ်ားရန္ျဖစ္လိုက္ ၊ ကြာၿပဲလိုက္ ျပန္ေပါင္းလိုက္ ၊ ေျပာမနာဆိုမနာေတြျဖစ္တယ္။
ငယ္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေလ ခင္မင္မႈနက္႐ႈိင္းေလ ရင္ဘတ္ခ်င္းထပ္တူက်ေနသလို ခံစားရေလပဲေနာ္။ တခုခုမ်ားဆိုရင္ ကိုယ္တိုင္ပင္ေနက် သူငယ္ခ်င္းမ်က္ႏွာကို အရင္ေျပးျမင္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ အိမ္ကမိဘကိုလည္း မတိုင္ပင္ခ်င္ဘူး။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမကိုလည္း မေတာင့္တဘူး။ ခ်စ္သူရည္းစား အိမ္ေထာင္ဖက္လည္း မဟုတ္ဘူး။ ငါ့သူငယ္ခ်င္းသာ ငါ့အနားရွိရင္ ဖြင့္ေျပာလိုက္ရ ေပါ့သြားမွာပဲလို႔ ခံစားမိၾကတယ္။ ကိုယ့္ကိုနားအလည္ဆံုးျဖစ္တဲ့ အတြင္းသိ ၊ အစင္းသိ အခင္မင္ရဆံုး ငယ္သူငယ္ခ်င္းရွိခဲ့ရင္ေပါ့။
ငယ္သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ ငယ္ငယ္တုန္းကတည္းက စိတ္တူကိုယ္တူ ကာလရွည္ၾကာ ေပါင္းသင္းျဖစ္ခဲ့ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေျပာတာပါ။ State ေက်ာင္းၿပီးတာနဲ႔ တကၠသိုလ္ေတြကြဲ ၊ ေမဂ်ာေတြကြဲ ၊ အရင္လိုတပူးတြဲတြဲ မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ဘဲ အဆင္ေျပတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြနဲ႔တြဲရာက အဆင္ေျပေျပ ေပါင္းသင္းတဲ့အတတ္ပညာကို စတင္သင္ယူလာတယ္။ ဒီကေန အလုပ္ခြင္ဝင္ေတာ့လည္း အလုပ္ထဲမွာအဆင္ေျပေအာင္ ေပါင္းသင္းရင္း မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြ တိုးပြားလာတယ္။ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းလို႔ ေခၚရတဲ့သူ အေရအတြက္ ဘယ္ေလာက္မ်ားပါေစ ကိုယ္စိတ္ဓါတ္က်အားငယ္ေနခ်ိန္မွာ ရင္ဖြင့္ေျပာဆိုတိုင္ပင္ဖို႔ ဒီလူေတြထဲက တစ္ေယာက္ေလာက္ကိုမွ မယံုရဘူးဆိုရင္ ကိုယ့္အနားရွိေနသူေတြဟာ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းအစစ္မဟုတ္ဘူးေနာ္။
အရြယ္ေရာက္လာေလ ဟန္ေဆာင္ျခင္းအတတ္ဆိုတာကို တတ္ေျမာက္ေလမို႔ အ႐ိုးခံ ျဖဴျဖဴစင္စင္ စိတ္ကေလးေတြနဲ႔ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ ေပါင္းသင္းရတဲ့သူဆိုတာ ရွားလာတယ္။ အလုပ္ခြင္ထဲေရာက္လာေလ လူေတြရဲ႕ ဆက္ဆံေပါင္းသင္းမႈဆိုင္ရာ ပရိယာယ္ေတြကို နားလည္လာေလ ကိုယ္တိုင္လည္း ဟန္ေဆာင္ျခင္းအတတ္ပညာကို အနညး္နဲ႔အမ်ား တတ္ေျမာက္လာရင္း အေပၚယံေပါင္းသင္းမႈ အတတ္ပညာမွာ ကၽြမ္းက်င္လာေတာ့ ၿပံဳးသာၿပံဳးရတယ္ ဒီအၿပံဳးေတြက အၿပံဳးစစ္ဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္မယ္။ အတူသြားလာ ေပါင္းသင္းေနေပမယ့္ စိတ္ခ်င္းေဝးကြာေကာင္း ေဝးကြာႏိုင္တယ္။ ေသခ်ာတာက ရင္ဘတ္ခ်င္း ထပ္တူမက်ဘူးေလ။
ကၽြန္မအသက္(၂၀)ေက်ာ္ေလာက္က ဘဝမွာအခက္ခဲဆံုးအခ်ိန္ေတြထဲက တစ္ခုလို႔ေျပာလို႔ရတဲ့ အေျခအေနကို ႀကံဳခဲ့တယ္။ အားကိုးတႀကီးေျပးရင္ဖြင့္ အကူအညီေတာင္းဖို႔ တစ္ဦးကိုပဲသတိရတယ္။ ဘယ္သူ႔ဆီမွေျပးမသြားဘဲ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းမဆီ ေျပးသြားမိတယ္။ ရင္ဘတ္ခ်င္းထပ္တူညီေနေတာ့ ကၽြန္မကိုသူက ရင္ဖြင့္ႀကိဳဆိုခဲ့တယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကို ေဝမွ်နားေထာင္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္မကို ေႏြးေထြးစြာ ႏွစ္သိမ့္မႈေပးခဲ့တယ္။ ကၽြန္မကို လံုၿခံဳစြာ ခိုလႈံခြင့္ေပးခဲ့တယ္။ ကၽြန္မကို တတ္အားသေရြ႕ စိတ္အား ၊ ကိုယ္အား ကူညီမႈေပးခဲ့တယ္။ သူမဟာ ကၽြန္မနဲ႔ ခုႏွစ္တန္းႏွစ္မွာ စတင္သိကၽြမ္းခဲ့ၿပီး အဆက္အသြယ္ျပတ္ခဲ့သူပါ။ ဆယ္တန္းႏွစ္မွာ ျပန္ေတြ႔ၿပီး ျပန္တြဲျဖစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ တကၠသိုလ္တက္ခ်ိန္မွာ ေမဂ်ာေတြကြဲသြားတာမို႔ တတြဲတြဲမျဖစ္ေတာ့ဘဲ လေတာ္ေတာ္ၾကာမွ သူ႔အိမ္ ၊ ကိုယ့္အိမ္ လမ္းႀကံဳဝင္လည္ေလ့ရွိသူပါ။
အဆက္အသြယ္ေတြ ျပတ္ခဲ့ေပမယ့္ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းဒုကၡေရာက္ခ်ိန္မွာ ကူညီႏိုင္တာထက္ကူညီ ၊ ေဖးမႏိုင္တာထက္ေဖးမလို႔ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား လက္ကိုင္ထားခဲ့တဲ့ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းဟာ ကၽြန္မနဲ႔ ဘာသာမတူပါဘူး။ လူမ်ိဳးမတူပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ရင္ဘတ္ခ်င္း ထပ္တူညီေနတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ အေပါင္းအသင္း သူငယ္ခ်င္းစံု ၊ လူမ်ိဳးစံု ၊ ဘာသာစံုကို ေပါင္းသင္းေနေပမယ့္ အခုအခ်ိန္အထိ ကၽြန္မရင္တြင္းနက္နက္ တေနရာမွာ ရာသက္ပန္သူငယ္ခ်င္းေနရာယူထားတဲ့ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းမေလာက္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မယံုၾကည္ႏိုင္ပါဘူး။
အခုအခ်ိန္အထိ ကၽြန္မတို႔ ႐ိုးသားစြာ ရင္ဖြင့္ ဆက္ဆံၾကတုန္း ၊ တေျမစီ လူခ်င္းမေတြရေပမယ့္ ခံစားခ်က္ေတြ ၊ အေတြးအေခၚေတြ ထပ္တူညီေနတုန္းပါ။ ဒီလိုသူငယ္ခ်င္းမ်ိဳးရခဲ့တဲ့ကံၾကမၼာကို ကၽြန္မအလြန္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဘုရားသခင္ သူမကို ေကာင္းခ်ီးေပးပါေစ။ သူမ ယံုၾကည္တဲ့ဘာသာအေလ်ာက္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေကာင္းခ်ီးကို သူမ ရရွိေနမွာပါ။
ဘာေၾကာင့္ ကၽြန္မရဲ႕ ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ ေကာင္းေၾကာင္းေျပာရသလဲဆိုရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာမွ ေကာင္းတဲ့သူငယ္ခ်င္းရွိသလို မေကာင္းတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ရွိလို႔ပါ။ ေက်ာင္းတုန္းက ကိုယ္ေတြအတူ ေပါင္းဖက္တုန္းကေကာင္းေပမယ့္ တကြဲတျပားစီ ျဖစ္သြားတဲ့အခါမွာ အထာေလးေတြက်လာၿပီ။ ေနာင္လမ္းမွာျပန္ဆံုၾကတဲ့အခါ နင္ကဘာလဲ ၊ ငါကဘာပဲ ၊ နင္ကဘယ္သူနဲ႔တြဲေနလဲ ၊ ငါကဘယ္သူနဲ႔တြဲေနတယ္။ နင္ဘာလုပ္ ၊ နင့္မိသားစုကဘယ္လို စတဲ့ေမးခြန္းအေထြေထြရဲ႕ အေျဖေပၚမူတည္လို႔ စိတ္ေတြ ၊ ဆက္ဆံမႈေတြ ေျပာင္းသြားတာကို ႀကံဳဖူးလို႔ပါ။
ကိုယ့္ကျမင့္တယ္ဆို လုပ္ပါဦးငါ့ကို ၊ ကူပါဦးငါ့ကို ၊ ေခ်းပါဦးငါ့ကိုဆိုတာေတြရွိသလို အႀကိမ္ႀကိမ္ကိုယ္ကူေပမယ့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ကတိမတည္တဲ့သူေတြလည္း ႀကံဳဖူးတယ္။ ကိုယ့္ထက္ျမင့္ေနတဲ့သူေတြက ငါကေတာ့ဘာႀကီးျဖစ္ေနၿပီဆိုၿပီး ျပန္ေခၚေျပာဆက္ဆံ ေပါင္းသင္းရမွာကို မတူသလို ၊ မတန္သလို ႏႈတ္ဆက္ဖို႔ေတာင္ ႏႈတ္ဆြံ႔အေနသူေတြလည္း ႀကံဳဖူးလို႔ပါ။ တတန္းတည္းတက္ ၊ တေက်ာင္းတည္းထြက္ေပမယ့္ လူကြဲသြားတာနဲ႔ စိတ္ကြဲသြားတတ္တာကို ေျပာတာပါ။
သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္း ကူညီသင့္တယ္ဆိုေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းဆီက လိုတိုင္းေတာင္းရေအာင္ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ ေငြထုတ္စက္မွမဟုတ္တာ။ သူအလုပ္အကိုင္ေကာင္းရေပမယ့္ ကိုယ့္ႀကိဳးစားမႈနဲ႔ ထိုက္တန္တာပဲ ရႏိုင္တာေပါ့။ ငါ့သူငယ္ခ်င္းဒီမွာလုပ္လို႔ ရာထူးႀကီးတဲ့ ငါ့သူငယ္ခ်င္းနဲ႔တန္းတူ ငါအလုပ္ရမယ္လို႔ မထင္ရဘူးေလ။ ကိုယ့္လက္ေအာက္မွာ ရေအာင္ခန္႔ေပးလိုက္သည့္တိုင္ သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့စိတ္ႀကီးနဲ႔ နာခံလိုစိတ္မရွိတာ ၊ အလုပ္သြင္းေပးထားတာကိုမွမေထာက္ ကိုယ့္လက္ေအာက္လုပ္ေနရတာကို သိမ္ငယ္တယ္လို႔ ခံစားေနရၿပီး ကိုယ္မရွိရင္ ကိုယ့္ေနရာထိုင္ရမလားလို႔ ေျခထိုးခံေနတာ စတဲ့ ဒီလိုသူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း ႀကံဳဖူးတယ္။
ကြဲကြာသြားတာၾကာတဲ့ အဆင့္ခပ္ျမင့္ျမင့္ သူငယ္ခ်င္းက်ျပန္ေတာ့ ကိုယ္ကဘယ္သူပါလို႔ မိတ္ဆက္သည့္တိုင္ ကိုယ့္ကိုႏႈတ္ဆက္ေခၚေျပာလိုက္ရင္ပဲ ကိုယ္နဲ႔တတန္းတစားတည္း နိမ့္က်သြားမေယာင္ မေခၚႏိုင္ ၊ မေျပာႏိုင္ ၊ မၿပံဳးႏိုင္ ၊ မရယ္ႏိုင္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္သြားတာ ႀကံဳခဲ့ဖူးပါရဲ႕။ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ လမ္းႀကံဳဆံုႏႈတ္ဆက္ခြင့္ရႏိုင္ဖို႔ Formal Suit အၿမဲဝတ္ထားရမွာလားလို႔ ေမးခ်င္ခဲ့တာ။ နာမည္ေနာက္က ဂုဏ္ျဒပ္ေတြ ၊ ေက်ာ္ၾကားမႈေတြကိုသာ သူကအသားေပးၿပီး ရင္ဘတ္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြ လ်စ္လ်ဴ႐ႈတတ္သူလို႔ ခံယူလိုက္တာမို႔ သူ႔အျပဳအမူအတြက္ ဝမ္းမနည္းေတာ့ပါဘူး။
သူငယ္ခ်င္းအစစ္ဆိုတာ ကိုယ္မေရာက္တဲ့အျမင့္တေနရာမွာ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေရာက္ေနရင္ ဒါငါ့သူငယ္ခ်င္းကြလို႔ ဂုဏ္ယူခ်င္သူပါ။ ကိုယ့္ထက္နိမ့္ပါးေနရင္ ကိုယ္နဲ႔တန္းတူမဟုတ္ေတာင္ တတ္ႏိုင္သမွ် ကူညီျမႇင့္တင္ေပးခ်င္သူပါ။ သူငယ္ခ်င္းဒုကၡေရာက္ေနတယ္ၾကားရင္ ကိုယ္တိုင္ဒုကၡေရာက္ေနသည့္တိုင္ေအာင္ သူစိတ္အားမငယ္ဖို႔ ဘဝတူေတြပါလို႔ အ႐ိုးခံအားေပးခ်င္သူပါ။ ကိုယ့္ထက္ျမင့္မားေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအတြက္ လက္ခုပ္တီးအားေပးလို႔ ဂုဏ္ယူခ်င္ယူ ၊ ကိုယ့္ထက္နိမ့္ပါးေနရင္ လက္တြဲေခၚၿပီးကူခ်င္သူေတြဟာ သူငယ္ခ်င္းေတြပါ။ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လိုေျပာင္းသြားသြား အတိတ္ကခင္မင္မႈဆိုတာ ေဖ်ာက္ဖ်က္လို႔ မရပါဘူး။ ရွိၿမဲရွိေနဦးမွာပါ။ အတိတ္ကသူငယ္ခ်င္းဟာ ပစၥဳပၸန္ထိ မခင္မင္ခ်င္သည့္တိုင္ အတိတ္ထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းပါပဲ။ ဒါကိုေတာ့ ေျပာင္းလဲလို႔မရဘူးေလ။
ဒီပို႔စ္ကို ခ်စ္ခင္ရေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားစြာအတြက္ ေရးသားလိုက္ပါတယ္။ တို႔ေတြ အသက္အရြယ္ေျပာင္းသြားဦးမွာျဖစ္တယ္။ အဆင့္အတန္းေတြလည္း ေျပာင္းသြားႏိုင္ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခင္မင္မႈဆိုတာကေတာ့ ေျပာင္းသြားမွာမဟုတ္ပါဘူး။ တခါတေလမွာ တစံုတရာေၾကာင့္ ပြင့္လင္းစြာ မ႐ိုးသားႏိုင္ခဲ့တာေတြရွိေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းပါပဲ။
ရတု (Burmesehearts.com)
