သူမရွိေတာ့ရင္

မွီခိုဆိုတဲ့ေနရာမွာရွိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြအတြက္ သူမတို႔ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ဦးစီးဟာ သူမတို႔အတြက္ အားကိုးရာပါ။ ဒီအိမ္ေထာင္ဦးစီးသာ ခၽြတ္ေခ်ာ္တိမ္းပါးသြားခဲ့ရင္ ေရႊေတာင္ႀကီးၿပိဳသြားၿပီလို႔ ျမန္မာလူမႈဝန္းက်င္က တင္စားေျပာေလ့ရွိၾကတယ္။

ေ႐ႊေတာင္ႀကီးဆိုတာကို ခင္ပြန္းအေနနဲ႔ စၿပီးစဥ္းစားၾကည့္ပါစို႔။ ႐ုတ္တရက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ ေရာဂါေဝဒနာနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ အားကိုးရာ ခင္ပြန္းဆံုးပါးသြားခဲ့ရင္ ပထမဦးဆံုး ႏွိပ္စက္မွာက ပူေဆြးဝမ္းနည္းမႈပါ။ ခင္ပြန္းကိုဆံုး႐ံႈးလိုက္ရတဲ့အတြက္ သူနဲ႔အတူရွိစဥ္က အျဖစ္ေတြ ၊ ခင္ပြန္းရဲ႕အရိပ္ေတြကို သတိရရင္း ဒီအေတြး ၊ ခံစားမႈ ၊ ပူေဆြးမႈဆိုတာေတြ ေျပေလ်ာ့ေအာင္ ၊ ခင္ပြန္းမရွိေတာ့တဲ့ ပစၥဳပၸန္နဲ႔ အသားက်ေအာင္ ႀကိဳးစားရဦးမယ္။

လူကပူေဆြးေနခ်ိန္မွာ ရက္ရွည္ မစားမေသာက္ဘဲ မေနႏိုင္ပါဘူး။ ဒီကိုယ္ႀကီးဆက္အသက္ရွင္ဖို႔ စားရေသာက္ရဦးမယ္။ သားသမီးေတြရွိေနရင္ သူတို႔စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ စီစဥ္လုပ္ကိုင္ေပးရဦးမယ္။ ဒီလိုဆို စားေသာက္ေနထိုင္ေရးအတြက္ ပံုမွန္လည္ပတ္ဖို႔ေငြရွိမွျဖစ္မွာေပါ့။ အဲဒီမွာစေတြ႔ၿပီေလ။

အရင္က ခင္ပြန္းလုပ္စာကိုပဲ မွီခိုအားထားစားေသာက္ၿပီး အိမ္တြင္းအလုပ္ကလြဲရင္ စီးပြားေရးဆိုတာဘာမွမသိ ၊ အပိုဝင္ေငြရွာေဖြျခင္းဆိုတာလည္းမရွိ ၊ ဒီလိုျဖစ္လာႏိုင္တယ္လို႔ ေနာင္ေရးဆိုတာလည္း မေတြးမိခဲ့ေတာ့ ခင္ပြန္းဆံုးပါးခ်ိန္မွာ လိုေနတဲ့ေငြကို ဘယ္ကဘယ္လို ရွာရမလဲလို႔ စဦးေႏွာက္ေျခာက္ရၿပီေပါ့။ ဒီၾကားထဲ ကေလးအငယ္ကေလးတြ ၊ ရင္ဝယ္ပိုက္ကေလးေတြ ရွိေနတဲ့မိခင္မွာ ခင္ပြန္းဆံုးလို႔တပူ ၊ စားေသာက္ေနထိုင္ဖို႔ ေငြမရွိလို႔တပူ ၊ ကေလးေတြကို အပူေတြနဲ႔ကိုယ္က လူတလံုးသူတလံုးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးရမယ့္တာဝန္ကတပူနဲ႔ အပူလံုးပိုႂကြလာရတယ္။

အပူဆိုတာ ထိုင္ၿပီးပူပန္ေန႐ံုနဲ႔ ေျပလည္သြားတာမ်ိဳးမဟုတ္တာမို႔ ဒီအပူေတြေျပလည္ဖို႔ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းရဦးမယ္။ အျပင္ထြက္ စီးပြားရွာရမွာေပါ့။ ကေလးအငယ္ကေလးတြ ၊ ရင္ဝယ္ပိုက္ကေလးေတြ ရွိေနရင္လည္း အဆင္ေျပသလိုစီစဥ္ၿပီး ေငြထြက္ရွာရမွာပဲ။ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းရွိသည့္တိုင္ ကိုယ္နားမလည္ရင္ အေျခပ်က္ရေတာ့မယ္။ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းလည္းမရွိ ၊ စုေဆာင္းေငြလည္း လံုလံုေလာက္ေလာက္မရွိသူက အိုးမကြာ ၊ အိမ္မကြာ ေငြရွာႏိုင္တဲ့ စက္ခ်ဳပ္ကေလး ၊ လက္မႈပညာေလး စသျဖင့္ တတ္ထားရင္ အိမ္မွာေန အလုပ္လုပ္ရင္း ေငြရွာႏိုင္တာေပါ့။ ေငြပင္ေငြရင္းကေလး စီစဥ္ႏိုင္လို႔ အိမ္ဆိုင္ကေလးေထာင္ႏိုင္လည္းအဆင္ေျပပါတယ္။

ဘာမွမလုပ္တတ္မကိုင္တတ္ဘူးဆိုတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔ ၊ ဘာမွမလုပ္ခ်င္ မကိုင္ခ်င္ဘူးဆိုတဲ့အမ်ိဳးသမီးေတြက သူတို႔ဘာသာရွာမစားႏိုင္ေတာ့ သူတို႔ကိုရွာေကၽြးမယ့္သူကိုရွာၿပီး အားကိုးယူၾကတယ္။ ကိုယ္သက္သာရင္ၿပီးေရာဆိုတဲ့စိတ္က ဒီအမ်ိဳးသမီးေတြဆီမွာဖံုးလႊမ္းသြားရင္ အိမ္က ကေလးမ်က္ႏွာလည္းၾကည့္မွာမဟုတ္ဘူး။ သူမ်ားမိသားစုမ်က္ႏွာေတြလည္း မၾကည့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒီလိုအမ်ိဳးသမီးေတြဟာ သူမ်ားအခ်စ္ေရး ၊ အိမ္ေထာင္ေရး ၿဖိဳခြဲဖို႔ကိုလည္း လက္မတြန္႔ဘူး။

အျဖစ္သင့္ဆံုးက ခင္ပြန္းရွိေနစဥ္ကတည္းက ကိုယ္လည္းဝါသနာပါ ၊ ေနာင္ ခင္ပြန္းခၽြတ္ေခ်ာ္တိမ္းပါးသြားရင္ ဟန္မပ်က္ရပ္တည္ႏိုင္တဲ့ပညာမ်ိဳးေလ့လာထားသင့္တယ္။ ခင္ပြန္းသေဘာတူရင္ အိမ္ေထာင္အဆက္အဆံမပ်က္တဲ့အေနအထားနဲ႔ အပိုဝင္ေငြရွာႏိုင္သမၽွ ရွာထားသင့္တယ္။

ဒါမွလည္း ခင္ပြန္းနဲ႔အိမ္ေထာင္ေရးအဆင္မေျပလို႔ ကြဲတာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ ခင္ပြန္းဆံုးပါးသြားလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ဘာသာဟန္မပ်က္ရပ္တည္ႏိုင္တယ္။ ကိုယ့္သားသမီးေတြကို ဟန္မပ်က္ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးႏိုင္တယ္။ လူဆိုတာ ေကြးေသာလက္မဆန္႔ခင္ ၊ ဆန္႔ေသာလက္မေကြးခင္ ဘာမဆိုျဖစ္ပ်က္သြားႏိုင္တယ္မဟုတ္လား။ အသက္ေသကံမေရာက္ခဲ့ေပမယ့္ ဒုကၡိတျဖစ္သြားတဲ့ ခင္ပြန္းကိုျပဳစုဖို႔ ၊ နာမက်န္းတဲ့ခင္ပြန္းကို ေဆးကုသဖို႔ ၊ သားသမီးေတြကို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ၊ တအိမ္လံုး ဝင္ေငြ ၊ ထြက္ေငြ ပံုမွန္လည္ပတ္ဖို႔ဆိုတာ အိမ္ေထာင္ရွင္အမ်ိဳးသမီးေတြ ႀကိဳေတြးျပင္ဆင္ထားသင့္တဲ့အခ်က္ပဲ။

ေ႐ႊေတာင္ႀကီးကို အိမ္ရွင္မ သို႔မဟုတ္ မိခင္အျဖစ္နဲ႔ ေတြးၾကည့္မယ္ဆို ဒီအေမရွိေနလို႔ စားခ်ိန္မွာ ခ်က္ထားတဲ့ထမင္းဟင္းေတြ အိုးထဲမွာရွိေနတာ ၊ ဝတ္စရာအဝတ္အသင့္ ဗီ႐ိုထဲရွိေနတာ ၊ မနက္ဖက္ကရႈပ္ပြေနတဲ့အိပ္ခန္းနဲ႔ အိမ္ကပစၥည္းေတြက ညေနျပန္လာရင္ သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္ေနတာ ၊ အိမ္တြင္းရွိေနတဲ့ အရြယ္မေရာက္ေသးသူေတြ စားခ်ိန္တန္စား ၊ ကစားခ်ိန္တန္ကစား ၊ စာလုပ္ခ်ိန္လုပ္ သူ႔အခ်ိန္နဲ႔သူ စနစ္တက် လႈပ္ရွားသြားႏိုင္ဖို႔ စီစဥ္တဲ့သူမ မရွိေတာ့ရင္ ဒီအိမ္ထဲကလူေတြ အေတာ္ကေမာက္ကမေတာ့ ျဖစ္သြားမွာပဲ။

သူမ လုပ္ကိုင္ေနတာေတြကို ဝင္ကူညီမလုပ္ႏိုင္ရင္ေတာင္ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘာေတြလုပ္ေပးသြားတယ္လို႔ေတာ့ သတိထားမိေအာင္ ဂ႐ုျပဳရမွာပါ။ ဒါမွလည္း သူမ မရွိေတာ့ရင္ ၊ သူမ မလုပ္ႏိုင္ေသးရင္ ဒီအလုပ္ေတြ ကိုယ္ဝင္လုပ္ႏိုင္မယ္။ သူမကို ကူညီက်င့္ရွိရင္ေတာ့ ဒါေတြ သူမဘယ္လိုလုပ္သြားတယ္ဆိုတာပါ နည္းနာယူႏိုင္ပါတယ္။

ကေလးေတြအေမ မရွိလည္း အျခားအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္အစားထိုးမယ္လို႔ ရည္စူးထားတယ္ဆို အစားထိုးႏိုင္တာ ကိုယ့္တစ္ေယာက္အတြက္ပဲျဖစ္မွာပါ။ မိခင္အရင္းထက္ပိုေကာင္းတဲ့ မိေထြးအခ်ိဳ႕ကို ကၽြန္မျမင္ဖူးေပမယ့္ အမ်ားအားျဖင့္ကေတာ့ မိခင္အရင္းေလာက္ မိေထြးကမေကာင္းႏိုင္ၾကပါဘူး။

မိေထြးဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း သားသမီးေတြရဲ႕ရင္ထဲက မိခင္ေနရာကို ဘယ္မိေထြးကမွ အစားထိုးဝင္ေနရာယူလို႔မရဘူး။ ေသြးကကိုလက္မခံႏိုင္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ေတြက ေသြးသားမေတာ္ေတာ့ ဒီမိန္းမနဲ႔ ဟိုမိန္းမ ေစတနာခ်င္းတူတယ္ဆို မိန္းမဟာ မိန္းမပါပဲလို႔ ေတြးေပမယ့္ ျဖည့္ဆည္းေပးတာခ်င္းတူဦးေတာ့ ကေလးေတြစိတ္ထဲမွာ သူမဟာမိေထြးပါပဲ။ မိေထြးကို သူတို႔မိခင္လို႔ ေသေတာင္လက္ခံမွာမဟုတ္ပါဘူး။

နင္မရွိရင္ေအးမယ္လို႔ သားသမီးကိုေျပာဖူးတဲ့မိဘေတြ ဒီကေလးမရွိေတာ့ရင္ တကယ္ပဲ ကိုယ့္စိတ္ေတြၿငိမ္းေအးသြားမွာလား။ စကားအႏိုင္ရ႐ံုသက္သက္ေျပာမယ္ဆိုရင္ျဖင့္ မေျပာသင့္ပါဘူး။ ကေလးစိတ္ထဲ ငါမရွိမွေအးမယ္လို႔ တကယ္ယံုၾကည္ၿပီး စိတ္ဓါတ္က်သြားႏိုင္ပါတယ္။ သူတို႔အတြက္အားကိုးရာဟာကိုယ္ပါ။ ကိုယ္ကမွသူတို႔အတြက္ နားလည္ၾကင္နာမႈမေပးရင္ ဘယ္သူက သူတို႔ကိုေပးႏိုင္မွာလဲ။ ကေလးစိတ္နာ႐ံုသက္သက္ ဒီစကားေတြမေျပာျဖစ္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းပါ။

အခုအခ်ိန္မွာ ကိုယ္ေတြကို ကေလးက အားကိုးေနရေပမယ့္ ေနာင္ ကိုယ္အိုမင္းခ်ိန္မွာ ကိုယ္ေတြကိုျပန္ျပဳစုဖို႔ သူတို႔ကိုျပန္အားကိုးရမွာပါ။ အခုေမတၱာေပးမွ ေနာင္တခ်ိန္မွာ သူတို႔ဆီက ေမတၱာျပန္ရမွာပါ။ အခု ကိုယ္ကသူတို႔ကို စိတ္နာမႈေတြေပးေနရင္ ေနာင္တခ်ိန္မွာ သူတို႔ဆီက မသိတတ္မႈေတြကို ျပန္ရမွာပါ။ ေကၽြးတာခ်င္းအတူတူ ေမတၱာနဲ႔ေကၽြးပါ။ ေပးတာခ်င္းအတူတူ ေမတၱာနဲ႔ေပးပါ။ လုပ္ေပးရတာခ်င္းအတူတူ ေမတၱာနဲ႔လုပ္ေပးပါ။ ဆံုးမတာခ်င္းအတူတူ သူ႔အေပၚထားတဲ့ ကိုယ့္ေစတနာ နဲ႔ ေမတၱာကို သူနားလည္ေအာင္ ေျပာဆိုဆံုးမပါ။

ဒီသားသမီးေတြအတြက္ ကိုယ္ထမ္းရတဲ့ဝန္ေတြေလးတယ္ဆိုလည္း သူတို႔ဟာ ကိုယ္ေခၚခဲ့လို႔ ဒီလူ႔ဘဝထဲေရာက္လာတာပါ။ ဒါကိုသတိရေပးပါ။ ကိုယ္ေခၚလို႔ေရာက္လာတဲ့သူေတြကို ေရာက္လာျခင္းကိုက ဒုကၡလို႔ ျပစ္တင္ေျပာဆိုေနတယ္ဆို ကိုယ္ဟာ တရားပါ့မလား။ သူတို႔တာဝန္ထမ္းေပးဖို႔အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးရင္ သူတို႔ေရာက္မလာႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ တားထားသင့္တာေပါ့။ ကိုယ္ေခၚလို႔ေရာက္လာသူေတြကို ေရာက္လာရေကာင္းလား ၊ ဒုကၡေပးရေကာင္းလား အျပစ္မတင္ေၾကးေလ။

ရတု (Burmesehearts.com)