အတိတ္ေျခရာ

ေနဝင္မိုးခ်ဳပ္ အလုပ္႐ႈပ္ေနတတ္တဲ့ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ ဒီေန႔ ဘာရယ္မဟုတ္ ျပကၡဒိန္ေပၚကို မ်က္လံုးေရာက္လိုက္ေတာ့ ယေန႔ရက္စြဲအား သတိထားမိတာမို႔ မ်က္ခံုးပင့္တက္သြားသည္။

“ေၾသာ္  ဒီေန႔ ဂ်ဴလိုင္(၁၀)ရက္ေတာင္ ျဖစ္ပါေပါ့ ။ ဒါဆို ဂ်ဴလိုင္(၆)ရက္ေန႔ဆိုတာ ေက်ာ္သြားခဲ့ၿပီပဲ။ ” ဟု ဘာသာေတြးမိသည္။

အေတြးရဲ႕ေနာက္မွာ နင့္ေမြးေန႔ေတာင္ ငါေမ့ေနၿပီပဲဟု အံ့ၾသဝမ္းသာ ေပ်ာ္သြားမိသည္။ အေပ်ာ္ရဲ႕ေနာက္မွာ ထပ္ဆင့္လို႔ ႏွစ္လိုဖြယ္ၿပံဳးရင္း ဒီလိုေမ့ႏိုင္ဖို႔ အေတာ္ႀကိဳးစားခဲ့ရေလျခင္းဟု ကိုယ့္ႀကိဳးစားမႈအေပၚ ပီတိျဖစ္မိသည္။

ပီတိျဖစ္လို႔မွ မဆံုး။ “တကယ္ေမ့ေနရင္ ဒီလို နင့္ေမြးေန႔ကို အမွတ္ရေတာ့မွာေတာင္ မဟုတ္ဘူး” ဟု ဆန္႔က်င္ဘက္ အေတြးက ေပၚလာၿပီး စိတ္ညစ္ျငဴးသြားသည္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ငါ့မ်က္လံုးေတြ မႈန္မႈိင္းသြားမွာပဲ။ ငါနင့္ကို အခုထိ မေမ့ႏိုင္ေသးပါလား။

နင့္ေမြးေန႔ေတာင္ ေက်ာ္သြားခဲ့ၿပီ ။ ဒါဆို ငါတို႔ ခ်စ္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔က နင့္ေမြးေန႔မေရာက္ခင္ တစ္လအလိုဆိုေတာ့ အခု နင္ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ျပည့္လို႔ တို႔ႏွစ္ပတ္လည္က ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ ျပည့္ခဲ့ပါလိမ့္ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ ႏွစ္ေတြတြက္ရင္း အလုပ္႐ႈပ္သြားခဲ့ျပန္သည္။

“ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ အ႐ႈပ္ေတြ လုပ္ေနျပန္ၿပီ” ဟု သတိေပးမိမွ တြက္ခ်က္တာေတြ ရပ္လိုက္ကာ “ငါဘယ္ေတာ့မ်ားမွ နင့္ကို အၿပီးေမ့မွာလဲ” ဟု သက္ျပင္းေမာတစ္ခု ခ်လိုက္သည္။

“ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေတြးမိမွေတာ့ ဒီခဏေလး ဆံုးေအာင္ေတြးလိုက္မယ္။ နင့္အတြက္ ေနာက္က် ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပါ့” ဟု ဘာသာ အားေပးၿပီး အေတြးဆက္ေနျဖစ္ေတာ့သည္။

“နင္နဲ႔ Online မွာ Chatting လုပ္တာကို ငါ့ရည္းစားက မႀကိဳက္ဘူး” ဆိုတဲ့

ေနာက္ဆံုးစကားနဲ႔ ငါ Online ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေႏြးေထြးစြာ ႀကိဳဆိုခဲ့တဲ့ နင့္အေပၚ ခံျပင္းလွစြာ

“ဒါဆိုလဲ Delete လုပ္လိုက္ေလ” လို႔ အေငၚတူးခဲ့တဲ့ ငါ့ Account ကို နင္တကယ္ Delete လုပ္ခဲ့တဲ့ေနာက္ပိုင္း နင့္အေၾကာင္း ငါမသိရေတာ့သလို ငါ့အေၾကာင္းလဲ နင့္ေျပာမယ့္သူရွိမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေနာ္။

ဆက္စပ္မႈမရွိတဲ့ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အသိုင္းအဝန္းၾကားထဲ ဆက္ၿပီးရင္း ဆက္ေနမိခဲ့တဲ့ ငါ့မျပတ္သားမႈေၾကာင့္ပဲ ဒီ့မတိုင္မီအထိ ငါတို႔ ပတ္သက္မႈရွိခဲ့ၾကတာပဲ။

“လူငယ္သဘာဝ နီးစပ္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ခဲ့ၾကတာပါ” လို႔ လက္လြတ္စပယ္ ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့နင့္ကို တဘဝလံုးစာ ခ်စ္ခဲ့တဲ့ ငါ့အခ်စ္ေတြနဲ႔ ငါသက္ေသျပခ်င္လိုက္တာ။

ဒါေပမယ့္ ေဝးကြာေနသူ ႏွစ္ဦးအၾကားက တစ္ဦးရဲ႕လြမ္းေဆြးမႈဆိုတာကို ေနာက္တစ္ဦးယံုၾကည္လာေအာင္ ထုတ္ေျပာ႐ံုအျပင္ အျခားသက္ေသျပစရာ ဘာရွိႏိုင္ဦးမလဲ ငါမသိဘူး။

နင္ေျပာသလို နီးစပ္မႈေၾကာင့္ ခ်စ္သူျဖစ္ခဲ့ၾကတဲ့ တို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ နင္က ငါ့ကိုထားခဲ့ၿပီး လမ္းခြဲထြက္သြားခ်ိန္ကတည္းက ဘာလိုလိုနဲ႔ ငါတို႔ေဝးသြားခဲ့တာပဲ။

အနီးကပ္ရွိခ်ိန္မွာ နီးစပ္မႈေၾကာင့္ျဖစ္ခဲ့ၾကတာလို႔ လြယ္လြယ္ေျပာခဲ့တဲ့နင့္ကို ေဝးသြားရင္ ငါ့တန္ဖိုးသိမွာပဲလို႔ ထင္ခဲ့တာ ငါ့ကိုယ္ငါ အထင္ႀကီးလြန္းသြားမွန္း နင္လံုးဝျပတ္စဲလိုက္မွ သိခဲ့ရတယ္။

သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ မ်က္ႏွာဖံုးပါးပါးေအာက္မွာ နင့္ကိုလိုက္ပတ္သက္လို႔ ေအာက္ခ်ဆက္ဆံရင္း နင့္သတင္းေတြ ႐ိုးတိုးရိပ္တိတ္ ငါရတဲ့အခါ ရင္နာရ႐ံုအျပင္ ငါ့လြမ္းဆြတ္မႈေတြပါေျပေလေတာ့ ဒီပတ္သက္မႈေလးကိုပဲ လြတ္ထြက္မသြားေအာင္ ငါဖက္တြယ္ထားမိတယ္။

ဘယ္လိုမွ လူခ်င္းမဆံုႏိုင္ေတာ့တဲ့ အကြာအေဝးအႀကီးႀကီးၾကားမွာ နင့္ကို Online မွာျမင္ရင္ အလိုလို ေပ်ာ္လာတဲ့ ငါ့စိတ္ကို ငါျပန္လိမ္လို႔ မရခဲ့ဘူး။

နင္ကလဲ ငါ့ဘက္ကမ႐ိုးသားႏိုင္ေသးဘူးဆိုတာ သိခ်င္သိႏိုင္တာပဲ။ တကယ္ဆို မဆံုႏိုင္တဲ့ အကြာအေဝးဆိုတာလဲ မဆံုခ်င္တဲ့ နင့္ေၾကာင့္ဆို ပိုမွန္ေလမလား။

နင္ရွိရာအရပ္ ဘယ္လိုမွ လာလို႔မရတဲ့ငါ ၊ ငါရွိရာအရပ္ကိုလည္း တစ္ခါမွေတာင္ နင္ျပန္မလာခဲ့ဖူးဘူး။ “နဂိုကတည္းက ထားခဲ့ခ်င္လို႔ ထြက္သြားပါတယ္ဆိုမွ ျပန္လာဖို႔ေမွ်ာ္ေနေသးလား ငတံုးမရဲ႕” လို႔ နင့္ရဲ႕ စိမ္းစိမ္းကားကား စကားေတြေအာက္မွာ ငါ့စိတ္ငါ မနာနာေအာင္ ဆြဲလိမ္လိုက္မိတယ္။

ငါလိုအ႐ူးမကလဲ တံုးတဲ့အျပင္ သြပ္ခ်ာပါဒလိုက္ေအာင္ကို နင့္႐ူးသြပ္ခဲ့တာပါလား။

ႏႈတ္လဲမခ်ိဳ ၊ ငါ့အေပၚဆို စိတ္မလိုႏိုင္လြန္းတဲ့ နင့္ကို “လံုးဝ မခ်စ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလား”လို႔ အရွက္မဲ့လြန္းစြာ ေမးမိခဲ့တဲ့ငါ့ကို ဟားတိုက္ၿပီး “ဘာလဲ နင္က ဇတ္လမ္းမၿပီးႏိုင္ေသးဘူးလား ။ ေမွ်ာ္လင့္ေနေသးလို႔လား” လို႔ ေျပာရက္ခဲ့တဲ့ နင့္စကားရဲ႕ေအာက္မွာ ငါ့ကိုယ္ငါမုန္းတဲ့စိတ္ဟာ အခုထိ အကင္းမေသေသးဘူး။

အဲဒီကတည္းက ငါ့ကိုယ္ငါ အျပစ္ေပးတဲ့အေနနဲ႔ နင္မရွိတဲ့ အနာဂါတ္ထဲ ငါရေအာင္ ေနျပရမယ္လို႔ ကိုယ့္ဘာသာ တခ်က္လြတ္ အမိန္႔ေပးခဲ့တယ္။ ေျပာေတာ့လြယ္တယ္ ။ လုပ္ရခက္တယ္ဟာ။

အခုလို (၃)ႏွစ္နီးပါးအထိ နင့္အေၾကာင္းေတြးေနျဖစ္ေသးရင္ နင္မပါတဲ့ ငါ့ဘဝထဲ ေနသြားရေတာ့မယ္ဆိုတာဟာ ငါ့အတြက္ တသက္လံုးေျခာက္ျခားေနမယ့္ အိမ္မက္ဆိုးတစ္ခုလိုပဲ။ ဒါေၾကာင့္လဲ နင္ငါ့ဆီျပန္လာတယ္လို႔ အၿမဲ အိမ္မက္ေနခဲ့တာထင္တယ္။

ငါ့ဘဝထဲက နင့္သေဘာနဲ့နင္ ထြက္သြားခဲ့သလို ငါ့အေတြးေတြ ၊ ငါ့အိမ္မက္ေတြထဲကလည္း ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလာစတမ္း နင္ထြက္သြားလိုက္လို႔ မရဘူးလား ။

တေၾကာ္ေၾကာ္ မေခၚေတာ့ေပမယ့္ ႏွင္ဖို႔အင္အားမရွိတဲ့ ငါ့ဘဝထဲက အဆံုးတိုင္ နင္ထြက္သြားလိုက္ပါ။ “ဒီတစ္ခါ ျပန္ဆံုၾကမယ္ ။ ကိုယ္ကတိေပးတယ္” ဆိုတဲ့ ေလခ်ိဳစကား နင္မေျပာခဲ့နဲ႔ေနာ္။ ငါ့စိတ္ငါ ျပတ္သားခ်င္လို႔ပါ။

ခ်စ္ဖို႔႔က်ေတာ့ တခဏေလးနဲ႔လြယ္ၿပီး မုန္းဖို႔က်ေတာ့ တဘဝစာ ခက္ခဲလိုက္ပံုမ်ား တခါတေလ ဒါ .. ငါ့တစ္ေယာက္တည္းမ်ားလားဆိုတဲ့ အေတြးေတာင္ဝင္တယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ရည္းစားကြဲဖူးတာ တကမာၻလံုးမွာ ငါ့တစ္ေယာက္တည္းမွ မဟုတ္တာ ။ သူတို႔ေတြလည္း ဒီလိုပဲ ေနထိုင္သြားၾကတာ မဟုတ္လား။

ငါလဲ သူတို႔လိုပဲ နင္မပါတဲ့ဘဝမွာ လူအျမင္ နိမ့္က်သူတစ္ေယာက္ရယ္လို႔  ျဖစ္မေနရေအာင္ ႀကိဳးစားေနထိုင္သြားဦးမယ္ ။ နင္ပစ္ထားခဲ့တဲ့မိန္းမဟာ အသံုးမဝင္သူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ အလုပ္နဲ႔ သက္ေသျပဦးမယ္။ နင္ပစ္ထားခဲ့လို႔လဲ ငါ့ဘဝ ပ်က္မသြားတဲ့အျပင္ အညြန္႔တလူလူ တက္ေနဆဲဆိုတာ နင္အသိအမွတ္ျပဳလာတဲ့အထိ ငါလုပ္သြားဦးမွာ ။

တကယ္ဆို ငါတစ္ေယာက္တည္း သိထားတာကေတာ့ နင့္စိတ္နဲ႔ပဲ ငါအသက္ရွင္သြားဦးမွာေလ။

ဥၾသေမ (Burmesehearts.com)