class="post-thumbnail open-lightbox" href>
အမႈိက္ပံုႀကီးျဖစ္ေနေသာ ရန္ကုန္
ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးဟာ လူေနအိမ္ေျခမ်ားစြာနဲ႔ တည္ထားတဲ့ျမိဳ႕ ျဖစ္တဲ့အျပင္ ႏုိင္ငံတကာေလဆိပ္၊ ဆိပ္ကမ္းေတြ ရွိတဲ့ အတြက္ အစုိးရရုံးမ်ား အေျခစုိက္ရာ ျမိဳ႔တစ္ျမိဳ႕ မဟုတ္ျငားလည္း စည္ကားၾကီးက်ယ္ေသာ ျမိဳ႕ၾကီးပါ။ ေလယာဥ္လမ္းေၾကာင္းက ၀င္ေရာက္လာတဲ့ ႏုိင္ငံျခားခရီးသည္ေတြ၊ သံတမန္ေတြ၊ စီးပြားးေရး လုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ အမိေျမနဲ႔ ေ၀းကြာေနတဲ့ အိမ္သူအိမ္သားေတြ ျပန္လာၾကတဲ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အဓိက အခ်က္အခ်ာက်တဲ့ ျမိဳ႕ၾကီး ဆုိတာ မျငင္းႏုိင္ပါဘူး။
ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကုိ ျဖတ္သန္းျပီးတဲ့ေနာက္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးဟာ ဒီဗီြဘီ ရုပ္သံက ေနေဇာ္ႏုိင္ ေျပာသလုိ တကယ့္ကုိ ဂုိေဒါင္ပ်က္ၾကီး တစ္လုံးလုိပါပဲ။ ႏွေျမာစရာေပါ့။
စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ပုိပုိျဖစ္လာတဲ့ တုိင္းသူျပည္သားေတြန႔ဲဆုိေတာ့ ပ်က္စိီးေနတဲ့ ဂုိေဒါင္ပ်က္ၾကီးဟာ သပ္သပ္ယပ္ယပ္ေလးမ်ားျဖစ္လုိက္ရင္ သန္႔သန္႔ ရွင္းရွင္းေလးမ်ားျဖစ္လုိက္ရင္ ထြက္ေျပးစရာေျမမရွိတဲ့ အတူတူ ေနသာထုိင္သာေလးေတာ့ ရွိဦးမွာပါ။
ခုေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ဟာ ကုိယ္နဲ႔ မဆုိင္သလုိ၊ ကုိယ့္အိမ္ေရွ႕နဲ႔ကုိယ့္အိမ္ေနာက္ေဖးဟာ ကုိ္ယ္နဲ႔မဆုိင္သလုိ ေနေနၾကတာဟာ အံ့မခန္းပါပဲ။ နံနက္အိမ္ေရွ႕ထြက္ေတာ့ အမိႈက္ပုံ၊ ညေန အိမ္ေနာက္ေဖးဘက္ လွည့္ေတာ့လည္း တစ္ထပ္တုိက္ေလာက္ ျမင့္ေနတဲ့ အမိႈက္ပုံ။ ဘယ္လုိမ်ား ေျဖရွင္းရမွာပါလိမ့္။
လူေတြကေတာ့ စည္ပင္သာယာက အမိႈက္ခြန္ မွန္မွန္ ေကာက္ျပီးေတာ့ အမိႈက္ မသိမ္းဘူးေပါ့၊ ကၽြန္မတုိ႔ ရပ္ကြက္မွာေတာ့ ကၽြန္မအိမ္မွာ ရွိတဲ့ရက္မ်ားမွာ အမိႈက္ကားက မွန္မွန္လာပါတယ္။ အထပ္ျမင့္မွာေနတဲ့လူေတြရယ္၊ အမိႈက္ ဆင္းပစ္ရမွာကုိ ရွက္ေၾကာက္ ပ်င္းရိေနတဲ့လူေတြရယ္က ည ည ဆုိရင္ အမိႈက္္ ထုပ္ေတြကုိ အိမ္ေပၚကေန ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားထဲကို အဆင္အျခင္မရွိ ပစ္ပစ္ခ်တာမ်ား အလန္႔တၾကားရွိလွပါတယ္။
တစ္ခါတစ္ရံမ်ား သူတုိ႔ ပစ္ခ်လုိက္တဲ့ အမိႈက္ထုပ္က အရွိန္နဲ႔ကုိ ကၽြန္မတုိ႔ မီးဖုိေခ်ာင္ထဲကုိ ၀င္လာတတ္သလုိ၊ ကၽြန္မ အိပ္ခန္းထဲကုိလည္း အမိႈိက္ထုပ္က ပြင့္ျပီး စားၾကြင္းစားက်န္ေတြေရာ အျခားအမိႈက္ေတြေရာ ရြံရွာစဖြယ္ကုိ ၀င္လာပါတယ္။ ေျမညီထပ္မွာေနတဲ့ လူေတြခမ်ာ ဒီေလာက္ပူအုိက္လွတဲ့ ရာသီမွာ ေနာက္ေဖးျပဴတင္း တံခါးေလးကုိ ဖြင့္ျပီး အိပ္ခြင့္ မရပါဘူ။ ျခင္၊ ယင္ေတြ တေလာင္းေလာင္းန႔ဲ၊ ည ည ဆုိ ပူလြန္းလုိ႔ ျခင္ေထာင္ထဲ မ၀င္ႏုိင္ေတာ့ ျခင္ဒဏ္ကုိ ခံလုိက္ရတာ မေန႔ညအထိပါပဲ။ ဒီညလည္း ထုိနည္းလည္းေကာင္းပါပဲေပါ့၊ အိမ္ေနာက္ေဖးက လူတစ္ရပ္မက ျမင့္ေနတဲ့ အမိႈက္ပုံၾကီးက ရွိ ရွိေနေသးရဲ႕။
ကၽြန္မတုိ႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ေက်ာင္းက ဆရာမမ်ားေျပာတဲ့စကားေလးကုိ မွတ္မိေသးပါတယ္၊ မ်က္ႏွာမွာေတာ့ သနပ္ခါးနဲ႔ ေပါင္မွာကေတာ့ ေသးစီးေၾကာင္းနဲ႔ တဲ့။ ခုေတာ့ ကုိယ့္အိမ္နဲ႔ ကုိ္ယ့္၀န္းက်င္က ေသးစီးေၾကာင္းက ေခ်ာင္းျဖစ္ေနလုပါျပီ။ အိမ္မွာရွိတဲ့ အလုပ္ လုပ္ႏုိင္တဲ့ လူေတြအားလုံး အလုပ္လုပ္မွ စား၀တ္ေနေရး ေျပလည္တဲ့ေခတ္ ဆုိေတာ့လည္း လူေတြက ပင္ပန္းၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မတုိ႔ တုိင္းသူျပည္သားေတြပဲ ရုန္းကန္ေနရတာ မဟုတ္ပါဘူး။
ႏုိင္ငံတကာမွာ လူေတြဟာ ကၽြန္မတုိ႔ေတြထက္ကုိ စက္ရုပ္ေတြလုိပဲ အလုပ္လုပ္ၾကတာမွ လင္နဲ႔မယား၊ မိဘနဲ႔ သားသမီး၊ ေမာင္နဲ႔ ႏွမ တစ္ပါတ္လုံးေနမွ ညေနခင္းေလး တစ္ခင္းေလာက္ ေတြ႕ၾက ဆုံၾကေအာင္ ဖန္တီးခ်ိန္းခ်က္ယူရတာ အမွန္ပါပဲ။ ဒီေလာက္ အလုပ္ေတြ လုပ္ေနတဲ့ သူတုိ႔ေတြရဲ႕ အိမ္ေရွ႕မွာ အမိႈက္ထုပ္ေတြ ျဖစ္မေနသလုိ၊ အိမ္ေနာက္ေဖးကလည္း အမိႈက္ပုံၾကီီး ျဖစ္မေနတာ ကၽြန္မ မ်က္ျမင္ကုိယ္ေတြ႕ပါ။
ခုေနေတာ့ အိမ္ျပန္လာတဲ့ အိမ္ရွင္မကလည္း ကုိရီးယားဇာတ္လမ္းတဲြမွာ နစ္ေမ်ာ၊ အိမ္ျပန္လာတဲ့ အိမ္ရွင္ထီးကလည္း ေဘာလုံးပဲြကုိေစာင့္ရင္း ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္နဲ႔ အခ်ိန္ကုန္လုိက္တာမွ ကုိယ့္ အိမ္ေရွ႕က လမ္းကေလး ခ်ိဳင့္ေတြကေန က်င္းၾကီးျဖစ္ေနတာေတာင္ မသိလုိက္တာမွ အမိႈက္ထုပ္ဆုိ ေ၀လာေ၀းေသးရဲ႕။
အသင့္အတင့္ ျပည့္စုံတဲ့လူေတြကလည္း အိမ္ကုိ အလုံပိတ္၊ ေလေအးစက္ကေလး ဖြင့္ျပီးေနေတာ့ အမိႈက္ပုံအနံ႔က ႏွာေခါင္းကုိ မကလိဘူးထင္ပါရဲ႕။
ႏြမ္းပါးတဲ့လူကလည္း ပန္ကာေလးတ၀ီ၀ီနဲ႔ ေဘာလုံးစာေစာင္ေလး ဖတ္သူက ဖတ္၊ ကုိရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲေလးၾကည့္သူက ၾကည့္နဲ႔ ဆုိေတာ့ အမိႈက္ထုပ္ေလးေတြ အိမ္ေဘးပုံပုံလာတာ မသိလုိက္ဘူး ထင္ပါရဲ႕။
တုိင္းျပည္သစ္ကုိ ထူေထာင္ခ်င္လုိက္တာ အေသအလဲ။
ဖတ္လုိက္ရတဲ့ ဂ်ာနယ္ေတြ၊
ေျပာလုိက္ရတဲ့ ႏုိင္ငံေရးစကားေတြ၊
ကုိယ္လုိလားတဲ့ လမ္းစဥ္တစ္ခုအတြက္ ၀င္လုိက္ရတဲ့ တုိက္ပဲြေတြ၊
ေပးဆပ္လုိက္ရတဲ့ အသက္ေတြ၊
အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ ကုန္ဆုံးသြားတဲ့ ဆင္းရဲျခင္း အတိျပီးတဲ့ အခ်ိန္ေတြ၊
လူငယ္ေတြရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ၊
လူထုေတြ အဆင္ေျပဖုိ႔အေရး ေထာက္ကူေပးၾကတဲ့ အသင္းအဖြဲ႕အစည္းေတြ ……. မ်ားစြာေသာ ၾကိဳးပမ္းမႈေတြဟာ အမိႈက္ပုံၾကီးထဲကုိမ်ား နစ္ျမဳပ္သြားမယ္ ဆုိရင္ သမို္င္းေၾကာင္းမွာ တာ၀န္ရွိတ့ဲလူေတြဟာ ဘယ္သူေတြမ်ား ျဖစ္လာမွာပါလိမ့္။
ဘာရာဒြါဂ်ာ(ျမန္မာျပည္)