(၁၁)လမွ (၁၂)လအရြယ္ ကေလးငယ္မ်ား၏ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ

(၁၁)ကေန (၁၂)လအရြယ္အတြင္း ေရာက္လာတဲ့ ကေလးငယ္ေတြဟာ ပိုသြက္လက္လာပါတယ္။ လူႀကီးေတြအေျပာမ်ားတဲ့ စပ္စုတယ္ဆိုတာမ်ိဳး သူ႔မွာ ေတြ႔လာၿပီေပါ့။ တကယ္ဆို သူက အခုမွစ လူ႔ေလာကကအရာေတြ ေတြ႔ရွိခံစားရသူမို႔ သင္ယူႏိုင္သမွ် သင္ယူႏိုင္ဖို႔ အားထုတ္ေနရင္း အရာရာကို စူးစမ္းေလ့လာေနတာပါ။ဆူဆူညံညံသံၾကားရင္ ဘာရယ္မဟုတ္ သူပါခ်င္ၿပီေလ။ သူမ်ားရယ္ရင္ သူပါလိုက္ရယ္ ၊ သူမ်ားေအာ္ရင္ သူကလန္႔ငိုနဲ႔ သူနဲ႔ရွိေနခ်ိန္ေတြမွာ အေတာ္ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းလာပါတယ္။

ကေလးတစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈခ်င္း မတူညီတတ္တာမို႔ လူခပ္မ်ားမ်ားနဲ႔ စုစု႐ံုး႐ံုး ႀကီးျပင္းရတဲ့ကေလးေတြဟာ တသီးတသန္႔ ႀကီးျပင္းလာရတဲ့ ကေလးေတြထက္ ဘာသာစကားမွာ ၊ အတုျမင္အတတ္သင္ဆိုတာေတြမွာ ပိုၿပီး တတ္လြယ္ေနပါတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ လူအမ်ားႀကီးနဲ႔ ႀကီးျပင္းလာရတဲ့ကေလးေတြ ေကာင္းတဲ့အခ်က္က လူေတြရဲ႕ ဓေလ့ ၊ သဘာဝ ၊ စ႐ိုက္အေထြေထြ ၊ အျပဳအမူအမ်ိဳးမ်ိဳး ၊ အေျပာအဆို အမ်ိဳးမ်ိဳးဆိုတာေတြကို ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ၿပီးသားျဖစ္တာမို႔ သူကိုယ္တိုင္လည္း ခပ္ေစာေစာစကားေျပာတာမ်ိဳး ၊ လူႀကီးလုပ္တာ လိုက္လုပ္တာမ်ိဳးေတြရွိပါတယ္။

မေကာင္းတဲ့အခ်က္ကေတာ့ ဘယ္သူ႔ဆီက ဘယ္လိုမေကာင္းတဲ့စ႐ိုက္မ်ိဳး ၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာ အတုခိုးသင္ယူခဲ့မွန္းမသိတာမ်ိဳး ၊ မေကာင္းတဲ့အက်င့္ေတြ အေျပာေတြ ကိုယ္မသိခ်ိန္ သူမ်ားသင္ေပးတာေတြနဲ႔ သင္ယူခဲ့တာမ်ိဳးေတြ ရွိတာမို႔ စာရိတၱပိုင္းဆိုင္ရာမွာ ထိန္းကြပ္ဖို႔ ပိုခက္သြားပါတယ္။ ပိုျမင္ေအာင္ေျပာရမယ္ဆို ပစၥည္းတခုကို တလက္တည္းကိုင္ရင္ ပိုသန္႔ၿပီး ပုိေရရွည္ခံႏိုင္ေပမယ့္ လက္မ်ားရင္ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္မွန္းမသိ ပစၥည္းက်ိဳးပဲ့ပ်က္စီးတာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ပစၥည္းဟာ ျပန္ဝယ္ႏိုင္ရင္ အသစ္ျပန္ဝယ္လို႔ရေပမယ့္ မေကာင္းတဲ့စာရိတၱ စြန္းထင္းက်င့္သားရသြားတဲ့ကေလးဟာ အခ်ိန္မီေကာင္းမြန္စြာ မျပင္ဆင္ေပးႏိုင္ရင္ ခက္ရခ်ည္ရဲ႕။

အခုအရြယ္မွာ သူဟာ အသံထြက္တဲ့ပစၥည္းကိရိယာေတြနဲ႔ အသံထြက္ေအာင္ ေဆာ့ကစားရတဲ့ ကစားနည္းေတြမွာ ပိုစိတ္ဝင္စားလို႔ ေနပါၿပီ။ အဲဒါကိုပိုေသခ်ာခ်င္ရင္ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ေရသန္႔ဗူးေသးလြတ္ကေလးေတြကို ေလး ၊ငါး ၊ ေျခာက္လံုး အတြဲလိုက္ ခ်ည္ၿပီး ႀကိဳးစကေလး အေနေတာ္ ခ်ထားၾကည့္ပါ။ သူဟာ အဲဒါကို အေပၚလွန္ ၊ ေအာက္လွန္ ၊ ဆြဲဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္ ၊ ဗူးေတြ ၾကမ္းမွာ ထု႐ိုက္လိုက္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ၾကာ အလုပ္႐ႈပ္ေနႏိုင္ပါတယ္။ ေငြကုန္လဲသက္သာ ၊ အႏၱရာယ္လည္းနည္းၿပီး ၊ သူအေတာ္ၾကာၾကာ စိတ္ဝင္တစား ကစားတဲ့ သူ႔အႀကိဳက္ဆံုး ကစားစရာတခုျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။

သူဟာ ပစၥည္းေတြကို တြန္းေရႊ႕တာ ၊ ပစ္တာ ၊ ထု႐ိုက္တာေတြကို ပိုစိတ္ဝင္စားလို႔ ေပ်ာ္႐ႊင္စရာ ကစားနည္းတစ္ခုလို႔ ထင္လာပါတယ္။ အႀကီးထဲကို အေသးထည့္တာ ၊ ထုတ္တာ မမွီ႔တမီေတြကို တို႔ထိယူဖို႔ ႀကိဳးစားတာစတဲ့ ကစားနည္းေတြကို သူဟာ စိတ္လႈပ္ရွားလို႔လာပါတယ္။ စိတ္မထင္ရင္ေတာ့ လက္ထဲေရာက္လာတဲ့ အရာႏွစ္ခုကို တဘန္းဘန္း ႐ိုက္ေနႏိုင္တယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ ကြဲရွႏိုင္တဲ့ပစၥည္းေတြ သူ႔လက္ထဲ မေရာက္ဖို႔ အထူးဂ႐ုျပဳရမွာပါ။

ကေလးဟာ တစ္ႏွစ္ခြဲ ၊ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္အထိ အေမကို ကပ္ေနႏိုင္ပါတယ္။ မိခင္နဲ႔အေနမ်ားေလ မိခင္ကို ကပ္ေလပါ။ အေနမနီးရင္ေတာ့ အေနနီးသူနဲ႔ ေနရတာ ေနသားက်သြားႏိုင္ပါတယ္။ ေနာင္မွ ကိုယ့္ထက္ ကေလးထိန္းကို ပိုခ်စ္ေနတယ္ဆို မနာလိုမျဖစ္ေၾကးေနာ္။

ကေလးကို အေရာင္ေတြ ၊ ေဝါဟာရေတြ ၊ ပံုစံေတြ ခြဲျခားသိႏိုင္ဖို႔ ကိုယ္တိုင္က သူ႔အနီး ဘာလုပ္လုပ္ ဘာကိုင္ကိုင္ သူ႔ေျပာျပၿပီး အနီေရာင္ကဘယ္မွာလဲ ၊ အျပာေရာင္ကဘယ္မွာလဲ စသျဖင့္ သူကိုယ္တိုင္ ေထာက္ျပေျပာဆိုႏိုင္ေအာင္ အခြင့္အေရးေပးပါ။ ေျပာပါမ်ားေလ မွတ္မိေလ ၊ မွတ္မိေလ ျပန္ျပႏိုင္ေလ ၊ ျပန္ေျပာႏိုင္ေလ ျဖစ္မွာပါ။ သူကိုယ္တိုင္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ကိုလည္း ေပးရမွာပါ။ ဒီဖိနပ္ဝတ္မလား ဟိုဖိနပ္ဝတ္မလား ၊ ဒီအ႐ုပ္ယူမလား ဟိုအ႐ုပ္ယူမလား စသျဖင့္ သူ႔ကို ေရြးခ်ယ္လုပ္ကိုင္ခြင့္ေပးပါ။ ကိုယ္တိုင္ အစစ ေရြးခ်ယ္ေပးတာမ်ိဳးဆိုရင္ သူဟာ သူ႔ေရြးခ်ယ္မႈ သူကိုယ္တိုင္မသိ ၊ မေရြးခ်ယ္ ၊ မလုပ္ကိုင္တတ္ေတာ့ဘဲ အရာရာ လူႀကီးမိဘကို မွီခိုေနႏိုင္တယ္ေလ။

အရင္ပို႔စ္မွာ ေျပာထားသလို သူ႔ကို လမ္းေလွ်ာက္ခြင့္ေပးပါမွ သူဟာ လမ္းျမန္ျမန္ေလွ်ာက္တတ္မွာျဖစ္ပါတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္ခြင့္မေပးရင္ လမ္းေလွ်ာက္ေႏွးႏို္င္ပါတယ္။ လူႀကီးက မကိုင္ထားဘဲ လမ္းေလွ်ာက္ခြင့္ေပးေလ သူ႔ဘာသူ လမ္းေလွ်ာက္တတ္ဖို႔ ျမန္ဆန္ေလပါပဲ။ ကေလးတစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ဖြ႔ံၿဖိဳးမႈခ်င္း မတူေပမယ့္ လုပ္ကိုင္ခြင့္ေပးထားတဲ့ကေလးဟာ ပိုၿပီး ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ လုပ္ကိုင္တတ္ပါတယ္။  တခ်ိဳ႕ကေလးေတြဟာ တစ္ႏွစ္ခြဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္တတ္လာတာလည္းရွိတာမို႔ အရမ္းႀကီး တြန္းတြန္းတိုက္တိုက္ လုပ္ဖို႔ေတာ့ မလုိပါဘူး။ သူေလွ်ာက္လိုလွ်င္ ေလွ်ာက္ခြင့္ေပးလိုက္႐ံုပါ။

သူရဲ႕ အအိပ္အစားပံုစံဟာ တမ်ိဳးေျပာင္းလာတာကို သတိထားမိႏိုင္ပါတယ္။ သူဟာ တေန႔ သံုးနပ္ေကာင္းေကာင္းစားၿပီး သြားရည္စာနဲ႔ အသီးအႏွံေတြကိုလည္း ရံဖန္ရံခါဆိုသလို စားတာမို႔ သူ႔ကို မၾကာခဏဆိုသလို ေကၽြးေပးဖို႔ သတိထားရမွာပါ။ တအားေဆာ့လာတဲ့အရြယ္မို႔  ေန႔လည္ေန႔ခင္းမွာလည္း ေကာင္းေကာင္းအနားယူအိပ္စက္ေတာ့မယ္ေလ။ ညဘက္မွာလည္း အိပ္စက္ခ်ိန္ ၾကာျမင့္လာၿပီး ခဏ ၊ ခဏ ႏိုးထၿပီး ႏို႔ေတာင္းတာမ်ိဳး နည္းလာပါတယ္။

ဒီအရြယ္မွာ အေျခခံ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြကို ေျပာရင္းဆိုရင္း သင္ေပးႏိုင္ၿပီေလ။ အျပင္ကျပန္လာရင္ ဖိနပ္ခၽြတ္တာ ၊ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လိုခၽြတ္ရမယ္ဆိုတာမ်ိဳး ၊ အစာမစားခင္နဲ႔ စားၿပီးခ်ိန္မွာ လက္ေဆးဖို႔ ၊ အျပင္ကျပန္လာရင္ လက္ေဆးဖို႔ ၊ အိပ္ယာမဝင္ခင္ ေျခေဆးဖို႔စတာေတြကို စၿပီး အက်င့္လုပ္ သင္ေပးႏိုင္ပါၿပီ။ မၾကာခင္ သူ႔ရဲ႕ ပထမဆံုး ေမြးေန႔အခမ္းအနားကို က်င္းပႏိုင္ၿပီေလ။

ဒီအရြယ္ဟာ သူစိမ္းေတြကို စိမ္းၿပီးေၾကာက္ရြံ႔ေနတတ္ေသးတာမို႔ Happy Birthday သီခ်င္းေအာ္ဆိုၿပီး သူ႔ကိုေပ်ာ္ေအာင္လုပ္ေလ သူက ေၾကာက္လန္႔ငိုေလဆိုတာမ်ိဳး ႀကံဳရႏိုင္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေတြ႔အႀကံဳသစ္ရယ္ ၊ သူ႔ေရွ႕မွာရွိေနတဲ့ ကိတ္မုန္႔ႀကီးရယ္ ၊ သူ႔ကိုရယ္ၿပံဳးႏႈတ္ဆက္ၾကတဲ့လူေတြရယ္ကိုေတာ့ သူစိတ္ဝင္စားမွာပါ။ သူ႔ေမြးေန႔ က်င္းပေပးတာကို နားမလည္ႏိုင္ေသးတာမို႔ ဘာလုပ္တာပါလိမ့္လို႔လည္း ေတြးေကာင္း ေတြးေနႏိုင္ပါတယ္။

ရတု (Burmesehearts.com)