class="post-thumbnail open-lightbox" href>
လွ်ာဖ်ားေအာက္ လမ္းဆံုးသြားခဲ့ရေသာ ဘဝမ်ား
ျမန္မာလူမႈဝန္းက်င္မွာ အပ်ိဳ ၊ လူပ်ိဳေတြဆို ႏႈတ္ဆက္ရင္း ေျပာတတ္တဲ့စကား “ဘယ္ေတာ့ စားရမွာလဲ” တဲ့ ။ စကားရဲ႕ မူရင္းအဓိပၸါယ္ဟာ စားလိုခ်င္စိတ္ ေရွ႕တန္းတင္တာမဟုတ္ဘဲ “ဘယ္ေတာ့ အိမ္ေထာင္ျပဳမလဲ ၊ မစြံေသးဘူးလား” ေမးတာပါ။ ဒီစကားဟာ ေပါ့႐ႊတ္႐ႊတ္ေလး ေပ်ာ္ေစ ၊ ပ်က္ေစ စေနာက္ႏႈတ္ဆက္ရင္း ထြက္သြားတာေပမယ့္ အခ်စ္ေရးကံေခတဲ့ အပ်ိဳႀကီး ၊ လူပ်ိဳႀကီးေတြကို ကလိ ကလိ ရိေနသလိုပါပဲ။ မယူခ်င္လို႔ မယူတာဆို ဘာမွ မခံစားရဘူးေလ။ ယူခ်င္ပါလ်က္ မစြံလို႔ မၾကည္လင္ရတဲ့အထဲ ဒီစကားဟာ လူကိုအခံရခက္ေစတာ ေျပာတဲ့သူမသိဘူး ။
ခ်စ္သူရည္းစား တြဲေနတာေတာ့ရွိပါရဲ႕။ အခ်စ္ေရးအဆင္မေျပရင္ ၊ လက္ထပ္လိုပါလ်က္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ လက္မထပ္ႏိုင္ပါရင္ ဒီေမးခြန္းဟာ အေျဖရခက္တဲ့ ေအာင့္သက္သက္ေမးခြန္းပါ။ ခ်စ္သူရည္းစားနဲ႔ လမ္းခြဲလိုက္ရလို႔ မီးခဲျပာဖံုး အပူလုပ္ဟန္လုပ္ၿပံဳးၿပီး ဒီဒဏ္ရာကို ကုစားေနရခ်ိန္ ဒီေမးခြန္းနဲ႔ဆံုမိရင္ အေမးခံရတဲ့သူဟာ အေတာ္ မခံခ်ိမခံသာ ျဖစ္ေနမွာပါ။ မေျဖခ်င္တဲ့ ေမးခြန္းလည္း ျဖစ္ေနမွာပါ။
တြဲသက္ရွည္လာတဲ့ ရည္းစားေတြ ႏွစ္စဥ္ အေမးခံရပါမ်ားလို႔ ၊ အေပါင္းအသင္းလဲသိ ၊ ႏွစ္ဖက္မိဘလည္းသိလို႔ ေနာင္လဲ ယူမယ့္အတူတူ မထူးဘူး ယူမိသူေတြလည္းရွိမယ္။ ခ်စ္လို႔ ၊ ႏွစ္ကိုယ္တူဘဝ ထူေထာင္ခ်င္လို႔ ယူလိုက္တာ ဘာအေရးလဲ။ ျဖစ္သမွ်အေၾကာင္း ကိုယ္ေတြအေၾကာင္းေပါ့။ ေဘးကေလွာ္လို႔ ၊ အဆင္းဘီးတပ္သူေတြနဲ႔ေတြ႔လို႔ ခိုးရာလိုက္ျဖစ္သြားတာ ၊ အလည္လြန္ရင္း ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ အိမ္ကသိသြားလို႔ မထူးေတာ့ဘဲ ယူလိုက္ရတာ ၊ အမ်ားဖိအားေတြေၾကာင့္ ၊ မိဘဖိအားေတြေၾကာင့္ ယူလိုက္ရတာေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူးေနာ္။ ဘာေၾကာင့္မျဖစ္သင့္သလဲ။
ဒီလူေတြေၾကာင့္ ယူလိုက္ရရင္ တခ်ိန္ ကိုယ္လင္မယားႏွစ္ေယာက္ အဆင္မေျပတဲ့အခါ ဒီလူေတြက ဘာလုပ္ေပးႏိုင္မလဲ။ စိတ္မေကာင္းဘူးဆိုတဲ့ စကားတခြန္းကလြဲရင္ ကိုယ္ေတြႏွစ္ေယာက္ပဲ စိတ္ထိခိုက္နာက်င္ ဒဏ္ရာရၾကမွာပါ။ အထူးသျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးေတြက ပိုၿပီး စိတ္ထိခိုက္ဒဏ္ရာရတတ္ၾကတယ္။ ျမန္မာအသိုင္းအဝန္းက အိမ္ေထာင္ပ်က္ခ်င္းအတူတူ အမ်ိဳးသမီးေတြကို ဖိႏွိမ္တတ္ၾကတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္က မေသခ်ာရင္ ဘယ္သူေျပာေျပာ ၊ ဘယ္သူ႔ဖိအား ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ၊ ေနာက္ဆံုး လက္ရွိရည္းစားရဲ႕ ဖိအားမ်ားပေစဦး သူနဲ႔လက္ထပ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ သံုးသပ္ၿပီးမွ ဆံုးျဖတ္လက္ထပ္ပါ။ ဘယ္လိုအခ်က္ေတြနဲ႔ ဆံုးျဖတ္ရမလဲ။
သူဟာ အခုလို မယူခင္အခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုဝင္ေငြ ၊ ဘယ္လိုသံုးျဖဳန္းၿပီး ဘယ္လိုစုေဆာင္းတတ္သလဲ။ ဘယ္ေလာက္စုေဆာင္းမိၿပီလဲ။ မိဘအေပၚ မွီခိုရတုန္းလား ။ သူ႔မိဘေမာင္ႏွမေတြဟာ သူေထာက္ပံ့မွ ရပ္တည္ေနရသလား။ သူ႔အနာဂါတ္ရည္ရြယ္ခ်က္က ဘာလဲ။ ဒါေတြ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ဖို႔ သူဘာေတြ ႀကိဳးစားေနလဲ စသျဖင့္ေသာ တဘဝလံုးဆိုင္ရာ ေမးခြန္းအေထြေထြရဲ႕ အေျဖကို ႏႈိက္ႏႈက္ခၽြတ္ခၽြတ္ ေလ့လာပါ။ ဒီအေျဖရလဒ္ေတြဟာ ေယဘူယ်သာျဖစ္ၿပီး တဘဝတာ လက္တြဲသြားရာမွာ ဒီ့ထက္ဆိုးတဲ့ရလဒ္ထြက္လာႏိုင္သလို ေကာင္းတဲ့ရလဒ္လည္း ထြက္လာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီရလဒ္ေတြဟာ မိမိရဲ႕ အိမ္ေထာင္ဘက္အေပၚ ထိန္းသိမ္းႏိုင္မႈ အရည္အခ်င္းနဲ႔သာမက ကံတရားနဲ႔လည္း ဆက္စပ္ေနပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ မယူခင္ကတည္းက မိသားစုေထာက္ပံ့ေနရသူကို ယူခဲ့ၿပီးမွ ကိုယ့္လက္ထဲ သူ႔ဝင္ေငြ အကုန္ရခ်င္ရင္ သူလြန္သလား ၊ ကိုယ္လြန္သလား ။ စကားေတြ ၊ အျခင္းအရာေတြ ကုလားဖန္ထိုးတတ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးကို ယူခဲ့မွန္း သတိမထားမိသူဟာ ဒီအမ်ိဳးသမီးေၾကာင့္ မိဘ ၊ ေမာင္ႏွမေတြကို ေစာ္ကားမိေကာင္းမွန္းမသိ ေစာ္ကားမိႏိုင္တယ္။
မဖ်က္ရင္ ျပည္ေတာင္ပ်က္တတ္ေသးတာမို႔ ကိုယ္ယူတဲ့ အိမ္ေထာင္ရွင္မ မေကာင္းရင္လည္း ကိုယ္ပါပ်က္ႏိုင္ပါတယ္။ ခင္ပြန္းေကာင္း ေရြးမယူႏိုင္ပဲနဲ႔ ေနာင္မွ ခင္ပြန္းမေကာင္းေၾကာင္း လိုက္ေျပာေနရင္ ခင္ပြန္းေကာင္း ရလာမွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေတြအားလံုးကို အိမ္ေထာင္မျပဳခင္ကတည္းက ၿခံဳငံုသံုးသပ္ရမွာပါ။ ကၽြန္မေျပာခဲ့ဖူးသလို အိမ္ေထာင္ေရးေျခလွမ္း ကၽြံသြားၿပီဆိုရင္ ျပန္ႏႈတ္ထြက္ ေနာက္ဆုတ္တဲ့အခါ တခုလပ္ဆိုတဲ့ နာမည္ပ်က္နဲ႔ ထြက္ရတာမို႔ အပ်ိဳႀကီး ၊ လူပ်ိဳႀကီးဂုဏ္က တခုလပ္ဂုဏ္ထက္ေတာ့ အသာႀကီး သာတယ္ေလ။
ယူၿပီးသြားတဲ့လူေတြကို စသလို ေနာက္သလိုနဲ႔ ေမးတတ္ၾကတဲ့စကား “မစုမိၾကေသးဘူးလား” တဲ့။ သူတို႔ဆိုလိုတာ ေငြစုမိသလားကို ေမးတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ “ကေလးမရေသးဘူးလား” “လူမျဖစ္ေသးဘူးလား”လို႔ သြယ္ဝိုက္ေမးတာပါ။ လင္မယားအဆင္မေျပရင္လည္း ကေလးယူဖို႔ တိုက္တြန္းတယ္ ။ ႏွစ္ဖက္မိဘကလည္း ေျမးခ်ီခ်င္လွခ်ည္ရဲ႕ ဖိအားေပးတယ္။
ဒီမွာက အခုမွ အိမ္ေထာင္သက္ႏုႏုရယ္ ၊ အခုမွ အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတဲ့စက္ဝန္းမွာ အလ်င္မီဖို႔ ၊ အပတ္လည္ဖို႔ ေငြေၾကးဥစၥာစီမံခန္႔ခြဲမႈေတြ ႀကိဳးစားသင္ယူတုန္း ၊ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ပိုနားလည္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတုန္း ၊ အခန္႔မသင့္မႈေတြ မႀကီးထြားရေအာင္ ေခ်ဖ်က္ေနရတုန္းအေျခအေနမွာ သူတို႔ေပးတဲ့အႀကံဥာဏ္က ကေလးယူလိုက္ရင္ အားလံုး အဆင္ေျပသြားမယ္တဲ့။ ဟုတ္ေယာင္ဟုတ္ျငား ကေလးယူဖို႔ အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးခင္ ကေလးယူလိုက္မိရင္ ဘာမွမသိဘဲ လူ႔ေလာကေရာက္လာတဲ့ ကေလးဟာ စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြအလယ္ ဓါးစာခံ ျဖစ္ေနဦးမယ္။
ကေလးတစ္ေယာက္ယူတယ္ဆိုတာ အတိအက်နားလည္ဖို႔ အရင္ဆံုး ေငြေၾကးကုန္က်မႈေတြက စေျပာမယ္။ ကိုယ္ဝန္စတည္ရာကေန ကေလးသူ႔ေျခေထာက္ေပၚ ရပ္ႏိုင္ေအာင္ ပံ့ပိုးေပးခ်ိန္အထိ အကုန္အက်ေတြခ်ည္းပဲ။ ပိုျမင္ေအာင္ေျပာရင္ ထြက္ေငြေတြခ်ည္းပဲ။ ဒီၾကားထဲ ေမြးလာတဲ့ကေလး မက်န္းမာရင္ ၊ မလိမ္မာရင္ ပိုၿပီးထြက္ဦးမယ္။ ဒီေတာ့ ကေလးယူမယ္မဆံုးျဖတ္ခင္ ကိုယ့္ဝင္ေငြအေပၚ ကိုယ္ဝန္အပ္စရိတ္ ၊ ေမြးစရိတ္ ၊ ပညာသင္စရိတ္ ၊ တိုးလာမယ့္ ကေလးရဲ႕ အေထြေထြကုန္က်စရိတ္ေတြ ေယဘူယ်ႏႈတ္ၾကည့္လိုက္ပါဦး။ ဒါေတြကာမိတဲ့အထိ စီးပြားေတာင့္တင္းတယ္ဆို ကေလးတာဝန္ေဝမွ်မႈ စဥ္းစားၾကရေအာင္။
ကေလးမယူခင္ ႏွစ္ဦးဆက္ဆံေရးအေျခအေနဟာ စကားလံုးခႏိုးခနဲ႔ေတြ ၊ ရန္စကားေတြ ၊ စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြနဲ႔ မေပ်ာ္မ႐ႊင္ျဖစ္ေနလား။ ရက္သတၱပတ္တိုင္းလိုလို ရန္ျဖစ္တတ္လား ၊ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လို႔ စကားေျပာၿပီဆိုတာနဲ႔ စကားထမ်ားေနၿပီလား ။ မ်က္ႏွာေၾကာမတည့္တဲ့ ဆက္ဆံေရးကို အဆင္ေျပေအာင္ မေခ်ဖ်က္ဘဲနဲ႔ ကေလးယူလိုက္လို႔ ဒီဆက္ဆံေရးမေၾကညက္မႈေတြ ေျပလည္သြားမယ္ထင္ရင္ မွားပါမယ္။ အိမ္ေထာင္ဖက္ဟာ ကေလးအေပၚမွာ သံေယာဇဥ္ရွိဦးေတာ့ မိမိအေပၚမွာ မေၾကညက္မႈေတြ ရွိေနရင္ တခ်ိန္မဟုတ္တခ်ိန္ အိမ္ေထာင္ေရး မေၾကညက္မႈေတြဟာ ျပန္ေပၚလာမွာပါပဲ။ ကေလးတာဝန္ မွ်ေဝခြဲယူမႈမွာလည္း အေဝမတည့္တာ ၊ တဦးအေပၚတဦး အျပစ္တင္ေနတာနဲ႔ ဒီအိမ္ေထာင္ဟာ သာယာေပ်ာ္႐ႊင္တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရး မျဖစ္ႏို္င္ဘဲ ကေလးမ်က္ႏွာေၾကာင့္သာ ေအာင့္အည္း ေပါင္းသင္းေနရတဲ့ မျဖစ္ညစ္က်ယ္ အိမ္ေထာင္ေရး ျဖစ္ေနမွာပါ။ ဒီေတာ့ သူမ်ားမိသားစုေတြ ေပ်ာ္႐ႊင္ေနခ်ိန္မွာ ကိုယ္ဟာ အိမ္ေထာင္ေရးေပ်ာ္ရႊင္မႈ မခံစားရသူျဖစ္ေနမွာပါ။
ကေလးတစ္ဦးနဲ႔ေတာင္ မႏိုင္ရင္ကာျဖစ္ေနခ်ိန္ ကေလးအေဖာ္ရေအာင္ ေနာက္တေယာက္ယူလိုက္ရင္ ပိုေကာင္းသြားမယ္လို႔ အႀကံေပးတဲ့သူေတြ ရွိဦးမွာပါပဲ။ ေဘးလူေတြကေတာ့ တုတ္ထိုးအိုးေပါက္ အႀကံဥာဏ္ေတြ ေပးမွာပဲ။ မွားလည္း သူတို႔တာဝန္ယူမွာမဟုတ္သလို မွန္လည္းဘဲ မ်က္ႏွာဝင္ယူ႐ံုပါ။ တကယ့္ရလဒ္ကို ကိုယ္ေတြပဲ ခံစားၾကရမွာေလ။ သူတို႔ေျပာလို႔ ေနာက္ထပ္ကေလးတစ္ေယာက္ ယူလိုက္ပါတယ္။ စီးပြားေရးခၽြတ္ၿခံဳက်ခ်ိန္မွာ သူတို႔က တမိသားစုလံုးကို ရာသက္ပန္ အလကားတင္ေကၽြးထားမွာလား။ ကေလးေတြရဲ႕ ပညာသင္စရိတ္ ၊ က်န္းမာေရးစရိတ္ ၊ ဗာဟီရစရိတ္ေတြကို ဘယ္သူက ဘာအကုန္ခံမွာက်လို႔ေနာ္။ ယုတ္စြအဆံုး ကေလးတာဝန္ဆိုတာကိုလည္း ကေလးမိဘေတြကပဲ ကေလးႀကီးတဲ့အထိ ထမ္းသြားရမွာပါ။
တခါတေလ အဖိုးအဖြားေတြကိုယ္တိုင္က သားေမြးတဲ့ေျမးနဲ႔ သမီးေမြးတဲ့ေျမးေတြအေပၚ ခြဲျခားဆက္ဆံတာေတြရွိပါတယ္။ ေငြပံ့ပိုးႏိုင္တဲ့ သားသမီးရဲ႕ေျမးေတြက် တမ်ိဳး ၊ မပံ့ပိုးႏိုင္တဲ့ သားသမီးက်ေတာ့တမ်ိဳး ခြဲျခားဆက္ဆံၾကတာလည္း ရွိပါတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္ကလည္း ခြဲျခားဆက္ဆံတယ္။ ေက်ာင္းမွာလည္း ခြဲျခားဆက္ဆံတယ္။ ဒီေတာ့ မိဘအရိပ္မွာ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈမခံစားရတဲ့ ကေလးငယ္ေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ငယ္ဘဝမွာ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈမခံစားရဖို႔ ရာခိုင္ႏႈန္း မ်ားေနပါတယ္။ ဒါဆိုေပ်ာ္႐ႊင္တဲ့ကေလးအျဖစ္ ဘယ္လိုႀကီးျပင္းႏိုင္ေတာ့မလဲ။
ဒီၾကားထဲမွာ မိတကြဲ ၊ ဖတကြဲ ေနရတာမ်ိဳး ၊ မိဘအိမ္ေထာင္ၿပိဳကြဲတာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္လာရင္ ၊ ေဖာက္ျပန္တဲ့မိဘရွိေနရင္ ဒါမွမဟုတ္ ရွိေနတဲ့မိဘေတြရဲ႕ ေႏြးေထြးၾကင္နာမႈကို မခံစားရရင္ အထီးက်န္ စိတ္ဒဏ္ရာ ရတဲ့ကေလးေတြအျဖစ္ ႀကီးျပင္းလာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ အဆင္းဘီးတပ္ အႀကံဥာဏ္ေတြ ၊ ေရာက္တတ္ရာရာ ပါးစပ္ေလေသနတ္ပစ္ေမးတတ္တဲ့ ေဘးက်ပ္နံက်ပ္ ေမးခြန္းေတြက ေပါက္ဖြားလာႏိုင္တဲ့ ရလဒ္ေတြေလ။ သူမ်ားေတြေျပာတိုင္း ကိုယ္လိုက္လုပ္စရာမလုိပါဘူး။ သူမ်ား ဘာေတြ ၊ ညာေတြေျပာတိုင္းလည္း စိတ္ႏွစ္ၿပီး လိုက္ပါခံစားေနဖို႔ မလိုပါဘူး။ ေကာင္းရင္ကိုယ္စံ ၊ မေကာင္းရင္ ကိုယ္ခံရမွာမို႔ သူမ်ားေတြရဲ႕ လွ်ာဖ်ားေအာက္မွာ လမ္းမဆံုးေစခ်င္ပါဘူး။
ရတု (Burmesehearts.com)
