ေမတၱာတရားျဖင့္ ခ်စ္ျခင္းမွသည္ သစၥာတရားျဖင့္ ခ်စ္ျခင္းသို႔

ေမတၱာတရားနဲ႔ခ်စ္ျခင္းဆိုတာ လက္တြဲေဖာ္ႏွစ္ဦးၾကား ရမက္မျပယ္ခင္ ၊ အခ်စ္မျပယ္ခင္ ကာလေတြမွာခ်စ္ျခင္းမ်ိဳးေပါ့။ သစၥာတရားနဲ႔ခ်စ္ျခင္းကေတာ့ လက္တြဲေဖာ္ႏွစ္ဦးၾကားမွာ ရမက္ေတြပါးလာတာမ်ိဳး ၊ အဆင္မေျပမႈေတြဝင္လာတာမ်ိဳး ၊ ထိန္းခ်ဳပ္ရမယ့္အေနအထားမ်ိဳးေတြ ျဖစ္လာမယ့္အခ်ိန္ေတြမွာ အသိတရားနဲ႔ခ်စ္တာပါ။

ေမတၱာတရားနဲ႔ခ်စ္ျခင္းက ရမက္ေတြပါေနေတာ့ ပူေလာင္တယ္။ သစၥာတရားနဲ႔ခ်စ္ျခင္းက်ေတာ့ ေအးျမၿပီး ကိုယ္တိုင္လည္း သိကၡာရွိရွိစိတ္လံု ၊ လက္တြဲေဖာ္လည္း ယံုၾကည္စိတ္ခ်လို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းရ ၊ ေစာင့္သိသင့္တာေတြ ေစာင့္သိတာမို႔ လူက်င့္ဝတ္နဲ႔အညီေနထိုင္ျခင္းေပါ့။

ေမတၱာတရားနဲ႔ခ်စ္ျခင္းဟာ ငယ္ရြယ္က်န္းမာ သန္စြမ္းတဲ့ လက္တြဲေဖာ္ႏွစ္ဦး (သမီးရည္းစားနဲ႔အိမ္ေထာင္ဦး)ေတြ ခံစားတတ္ၾကတာျဖစ္ၿပီး သစၥာတရားနဲ႔ခ်စ္ျခင္းက်ေတာ့ အားနည္းမႈရွိတဲ့လက္တြဲေဖာ္ကို ဆက္ လက္တြဲတဲ့သူေတြ ၊ အိုမင္းလာတဲ့စံုတြဲေတြ ၊ လက္တြဲေဖာ္ႏွစ္ဦးမွာ တစ္ဦးက သာမာန္က်န္းမာေရးအေျခအေနမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ ကာလရွည္ၾကာစြာ ေသကြဲကြဲတဲ့အထိ သစၥာတရားနဲ႔ခ်စ္တတ္တာပါ။

အခုေခတ္မွာ ေခတ္မီေအာင္ ေဖာက္ျပန္ေနၾကတာလားမသိဘူးေနာ္။ ကၽြန္မတို႔ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ေဖာက္ျပန္တဲ့သူေတြဆိုတာ လက္ခ်ိဳးေရလို႔ရတယ္။ တစ္လမ္းလံုးေနလို႔ တစ္ေယာက္ရွိခဲတယ္။ ကၽြန္မတို႔ငယ္ငယ္တုန္းက ေဖာက္ျပန္တဲ့သူေတြဟာ မိန္းမအရြယ္က်သြားလို႔ ၊ အိမ္ေထာင္ဖက္က က်န္းမာေရးခ်ိဳ႕တဲ့သြားလို႔ ၊ မိန္းမကိုယ္ဝန္ေဆာင္ေနလို႔ ၊ မိန္းမဟာ စိတ္ၾကမ္းလူၾကမ္းနဲ႔ အပ်ိဳတုန္းကလို ကိုကို ေမာင္ေမာင္ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာ ျပင္ျပင္ဆင္ဆင္ ဆြဲေဆာင္မႈေတြ မရွိေတာ့လို႔ ၊ အိမ္ေထာင္ေရးအဆင္မေျပလို႔ ၊ တပါးသူနဲ႔ စိတ္ကြယ္ရာအခ်ိန္ေတြ ၊ ေနရာေတြမွာ အေနနီးစပ္သြားၾကလို႔ ၊ အိမ္ေထာင္ဖက္နဲ႔ ကာလအေတာ္ၾကာ အၿမဲခြဲေနရလို႔ စသျဖင့္ေသာ အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။

ကၽြန္မတို႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ေဖာက္ျပန္တဲ့သူေတြဟာ အမ်ိဳးသားေတြ အမ်ားစုျဖစ္ၾကၿပီး မိန္းမပ်က္နဲ႔ ေငြေပးလို႔ အတူသြားေနတာကိုကအစ ေဖာက္ျပန္တယ္လို႔ သတ္မွတ္ၾကတာပါ။ မယားငယ္ေပၚတင္ထားတာ ၊ အေပ်ာ္တြဲေတြ ထည္လဲတြဲေနတာမ်ိဳး အေတာ့္ကို ရွားလွပါတယ္။ ကၽြန္မအပ်ိဳေဖာ္ဝင္စတုန္းက ကၽြန္မတို႔ေမာင္ႏွမေတြကို အေဖက အိမ္ေထာင္ေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အမွာစကားေျပာဖူးတယ္။ အိမ္ေထာင္ဘက္ကို ဆင္းရဲခ်မ္းသာမေရြး ေရြးခ်ယ္ႏိုင္တယ္တဲ့။ အိမ္ေထာင္ရွိသူကိုယူၿပီး သူမ်ားအိမ္ေထာင္ကို မဖ်က္စီးရဘူးတဲ့။ ကာမပိုင္ရွိတဲ့သူနဲ႔ မပတ္သက္ရဘူးတဲ့။ မသိလို႔ ပတ္သက္မိရင္ သိတဲ့အခ်ိန္မွာ ခ်က္ခ်င္း႐ုန္းထြက္ရမယ္တဲ့။ ဆက္မမိုက္ရဘူးတဲ့။ မိမိကိုးကြယ္တဲ့ဘာသာကိုလည္း မ်ိဳး႐ိုးစဥ္ဆက္ ထိန္းသိမ္းသြားရမယ္တဲ့။ အဲဒီတုန္းက အပ်ိဳေဖာ္ဝင္စဆိုေတာ့ အေဖ ဘာေတြေျပာေနမွန္းမသိေပမယ့္ ရွားရွားပါးပါး တခါတည္းေျပာခဲ့ဖူးတာမို႔ မွတ္မိေနတာပါ။

အေမကက်ေတာ့ ျပတ္တယ္။ ရွင္းတယ္။ ဘယ္ေယာက်္ားယူယူ ဒီဟာက မလြဲမေသြပါမွာပဲတဲ့။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္နဲ႔ထိုက္တန္တာကို ကိုယ့္ဘာသာေရြးခ်ယ္ စဥ္းစားၿပီးယူၾကတဲ့။ သူတို႔ အမွာစကားေျပာ ဆိုဆံုးမခ်ိန္တုန္းက ကိုယ္ဟာ ဆယ္ေက်ာ္သက္စြန္းစြန္း အပ်ိဳေဖာ္ဝင္စဆိုေတာ့ေလ ဘာမွကို နားမလည္တာပါ။

ကိုယ့္မိဘက ဒီလိုသင္ခဲ့ေတာ့ ကိုယ္ဟာ မိဘစကားကို တေသြမတိမ္းနားေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ အခုေခတ္မွာ မိဘေတြက ဒီလိုမဆံုးမၾကဖူးလားလို႔ ကၽြန္မေတြးမိတယ္။ ဒါေတာင္ ကၽြန္မအေဖက ကၽြန္မ ဆယ့္သံုးႏွစ္သမီးမွာ ဆံုးပါးသြားခဲ့တာေနာ္။ ကၽြန္မတို႔ကို ထပ္မဆံုးမႏိုင္ေတာ့ေပမယ့္ တႀကိမ္တခါ ဆိုဆံုးမ ၊ မွာၾကားခဲ့တာေတြကို ကၽြန္မတို႔ဟာ လိုက္နာထိန္းသိမ္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ မိမိဂုဏ္နဲ႔ မိဘဂုဏ္တက္ေစတဲ့ လုပ္ရပ္တခုမဟုတ္လား။

အိမ္ေထာင္ရွင္ေတြ ေဖာက္ျပန္တဲ့အခါ သူ႔ကိုယ္သူ သနားစရာလို႔ တဘက္လူ မသနား သနားလာေအာင္ ေျပာတတ္ၾကတယ္။ အေနလည္းနီးစပ္မယ္ ၊ သနားစိတ္ေလးလည္း ဝင္လာၿပီဆိုရင္ ေနာက္တဆင့္က ေဖာက္ျပန္ဖို႔ျဖစ္လာတာေပါ့။ မသိလို႔ေျခလွမ္းကၽြံ ေဖာက္ျပန္မိတာက မသိလို႔ဆိုၿပီး ခြင့္လႊတ္ေပးလို႔ရေသးတယ္။ သိရက္နဲ႔ဆိုရင္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အေတာ့္ကို ကိုယ္ခ်င္းစာတရားမဲ့သြားၿပီ။ ကိုယ္တယုတယပ်ိဳးထားတဲ့အပင္ေလးကို အသီးအပြင့္ျပည့္စံုမယ္ႀကံ႐ံုရွိေသး တပါးသူက အပိုင္သိမ္းသြားတယ္ဆို ဘယ္လိုခံစားရမလဲ။ အခ်စ္ဟာ ပ်ိဳးပင္တစ္ခုမဟုတ္သလို ဘဝဟာ အပင္တစ္ခုမဟုတ္ဘူးေလ။

သိရက္နဲ့ေဖာက္ျပန္တယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ျပဳတဲ့ကံကိုယ့္ထံျပန္လာဦးမွာမို႔ ကိုယ္ဟာလည္း ဒီလိုခံစားမႈမ်ိဳး ၊ ဒီလိုစိုးရိမ္ပူပင္မႈမ်ိဳးကို ပိုက္ၿပီးေနရလိမ့္ဦးမယ္။ တခ်ိန္ ကိုယ့္ေနာက္ကြယ္မွာ သူေဖာက္ျပန္ေလဦးမလားေပါ့။ ၿခံခုန္တဲ့ႏြားကေလ ၿခံကိုခုန္တာ ၊ စားေနက်ေၾကာင္ပါးက ဘယ္လိုအကြက္ေခ်ာင္းစားေသာက္ရမယ္လို႔ သိပ္ပါးနပ္တာ။ တပါးသူလွည့္စားခဲ့လို႔ ကာမပိုင္ရွိမွန္းမသိဘဲေဖာက္ျပန္မိရင္ သိတဲ့အခ်ိန္မွာ ရပ္တန္းကရပ္ၿပီး ဆက္မမိုက္ၾကဖို႔ပါ။ ကၽြန္မအေမ ဆံုးမခဲ့ဖူးသလို ဘယ္ေယာက်ာ္းယူယူ ဒါပါမွာပဲေလ။ အဲဒီတုန္းက ဒါဆိုတဲ့အဓိပၸါယ္ မသိေသးေပမယ့္ အရြယ္ေရာက္လာလို႔ ဒါနဲ႔ပတ္သက္မိရင္ ဒါဟာဘာလဲလို႔ နားလည္သေဘာေပါက္လာမွာပါ။

ဘယ္ေယာက်္ားယူယူ ဒါပါလာမယ့္ကိစၥကို သူမ်ားပိုင္ပစၥည္းမွ တမ္းတမ္းစြဲေနရေလာက္ေအာင္ ကိုယ္ဟာ သူမ်ားအက်ပဲ (စားႂကြင္းစားက်န္နဲ႔ပဲ) တန္သူလား။ ကိုယ့္တန္ဖိုးဟာ ဒါလား။ ကိုယ့္သိကၡာသူမ်ားခ်လို႔ သိကၡာရွိေနတဲ့သူတစ္ေယာက္ဟာ သိကၡာမက်သြားႏိုင္ဘူး။ ကိုယ့္လုပ္ရပ္ကသာ ကိုယ့္ကို သိကၡာက်သြားေစတာ ၊ တန္ဖိုးက်သြားေစတာျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္တန္ဖိုးကို ကိုယ့္ဘာသာ ျမႇင့္တင္ရတာပါ။ ဒီ႐ုပ္ရည္ဟာလည္း တန္ဖိုးမဟုတ္ဘူး။ အရြယ္ရလာတာနဲ႔ ပ်က္စီးသြားမယ့္အလွ။ အိုလာတာနဲ႔ ရြဲသြားမယ့္ ကိုယ္ျပင္ပကအရာပါ။ လူ႔တန္ဖိုးဆိုတာ အသိတရား ၊ ပညာေ႐ႊအိုး လူမခိုးတဲ့ ။

ပညာဆိုတာအတန္းပညာလုိ႔ခ်ည္းမမွတ္ပါနဲ႔။ စဥ္းစားေတြးေခၚတတ္တာလည္း ပညာျဖစ္သလို ကိုယ့္ဘဝကို ျမင့္သထက္ျမင့္ေအာင္ ကိုယ့္အသိဥာဏ္ ၊ ကိုယ္က်င့္တရား ၊ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈေတြနဲ႔ တဆင့္ထက္တဆင့္ တက္သြားႏိုင္တာမွ တကယ္ကို ျမင့္ျမတ္တဲ့ အသိဥာဏ္ပညာပါ။ ငယ္စဥ္မွာ ဘဝအဆင့္အတန္းျမင့္ေအာင္ ကိုယ္က်င့္တရားလံုလံုနဲ႔ႀကိဳးစားအားထုတ္ရမယ္။ ေကာင္းေကာင္းနားလည္သိတတ္လာခ်ိန္မွာ ဥာဏ္အဆင့္အတန္းျမင့္ေအာင္ သံသရာအတြက္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ႏိုင္ရမယ္။

ဇနီးကိုၾကင္နာတတ္တဲ့ခင္ပြန္း ၊ ေငြဝင္ေျဖာင့္တဲ့သူ ၊ အနာဂါတ္ခိုင္မာမႈ ေပးႏိုင္တဲ့သူဟာ သူတို႔ပိုင္ျဖစ္လာမလားလို႔ ေၾကာင္ေတာင္ႏႈိက္အမ်ိဳးသမီးေတြက ပထမ မ်က္လံုးအထာနဲ႔ေပးမယ္။ အမ်ိဳးသားဟာ Welcome ဆိုတဲ့အထာျပန္ေပးရင္ ခပ္တည္တည္နဲ႔ သူမ်ားအိမ္ေထာင္ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္လုပ္ယူခ်င္ၾကသူေတြ ရွိပါတယ္။ အမ်ိဳးသားက ဘာသိဘာသာမသိေယာင္ေဆာင္သည့္တိုင္ တဆင့္တိုးလို႔ သူတို႔မွာလည္း ဒါပါေၾကာင္း ဟိုေဖာ္ ၊ ဒီေဖာ္လုပ္ျပမယ္။ စကားအရာနဲ႔ ဆြဲညဳမယ္။ အေတြ႔အထိေတြနဲ႔ သိမ္းသြင္းမယ္။ သူတို႔က က်ေလာက္တဲ့ေအာက္လံုးေတြ ထုတ္သံုးမွာေပါ့။ သူတို႔ဟာ ဒီလိုနည္းေတြနဲ႔ပဲ သူတို႔တန္ဖိုးဆိုတာကို ျမႇင့္တင္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကပါလားလို႔ က႐ုဏာသက္မိတယ္။ သူတို႔ဦးေႏွာက္က ဒီေလာက္ပဲ အသိတရားရွိတာကိုး။

ခင္ပြန္းကိုဂ႐ုစိုက္တတ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြ ၊ ေငြသံုးႏိုင္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြကိုက်ေတာ့ ၾကာကူလီေယာက်္ားေတြက အေခ်ာင္ရမလား ဝင္လံုးၾကတာေတြလည္းရွိပါတယ္။ ခင္ပြန္းလုပ္သူက ဇနီးကို ေငြေပးရင္တာဝန္ေက်ၿပီလို႔ ယူဆတဲ့စံုတြဲေတြမွာ ဒီလိုေဖာက္ျပန္မႈမ်ိဳးကို ပိုေတြ႔ရတယ္။ ခင္ပြန္းဆီကၾကင္နာမႈ ၊ နားလည္မႈ ၊ သာယာမႈမရေတာ့ ဒါေတြေပးႏိုင္တဲ့သူဘက္ကို ပါလာၿပီး မလုပ္သင့္တာေတြ လုပ္ျဖစ္တာ ေရရွည္ မစဥ္းစားတတ္တဲ့အမ်ိဳးသမီးေတြေပါ့။

ဒီလိုၾကာကူလီအမ်ိဳးသား ၊ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ ေအာက္လံုးဆြဲေဆာင္မႈေတြကို ခံႏိုင္ရည္ရွိဖို႔ဆိုတာ အိမ္ေထာင္သည္ႏွစ္ဦးစလံုးရဲ႕ ဆက္ဆံေရး ပြင့္လင္းခိုင္မာဖို႔လိုတယ္။ အျပန္အလွန္ နားလည္ေပးႏိုင္မႈလည္းလိုတယ္။ အေၾကာင္းအက်ိဳး ေကာင္းေကာင္းေဆြးေႏြးျပႏိုင္ဖို႔လည္းလိုတယ္။ တခါတေလ ေႁမြေႁမြခ်င္း ေျခပိုျမင္သလို မိန္းမအထာကို မိန္းမခ်င္းပိုသိတယ္။ ေယာက်ာ္းအထာကိုလည္း ေယာက်ာ္းခ်င္းပိုသိတယ္။ ဒါကိုယံုၾကည္ဖို႔လိုတယ္။ တစ္ဦးကေျပာရင္ တစ္ဦးကလက္ခံႏိုင္ရမယ္။ အႏၱရာယ္ကိုေရွာင္ရွားႏိုင္ရမယ္။

ေၾကာင္ေတာင္ႏႈိက္ေတြက ေအာက္ကြက္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးသံုးတတ္တယ္။ ဒီမိသားစုေလးကို အားက်တယ္ဆိုတာမ်ိဳး ၊ ဒီလူမ်ိဳးရတာ အရမ္းကံေကာင္းတယ္ဆိုတာမ်ိဳး ၊ ဒီလူမ်ိဳးနဲ႔ ဖူးစာဆံုခ်င္လိုက္တာမ်ိဳးေတြကို ထမင္းစားေရေသာက္ေျပာရင္း လမ္းေၾကာင္းတတ္တယ္။ စမ္းသပ္တတ္တယ္။ မသိရင္ခံေလ။ ႐ိုးတဲ့သူ ၊ သူတို႔အထာမနပ္တဲ့သူက သူတို႔လွည့္ကြက္ထဲသက္ဆင္းၿပီး နားဖားႀကိဳးတပ္တာ ခံလိုက္ဦးေပါ့။

ကၽြန္မခင္ပြန္းကို ကၽြန္မယံုၾကည္စြာ လြတ္လပ္ခြင့္ေပးထားတယ္။ Facebook လို လူမႈကြန္ယက္ ဝက္ဘ္ဆိုဒ္ေပၚမွာ သူ႔ဇနီးဟာကၽြန္မဆိုတဲ့ Status မရွိသလို ကၽြန္မခင္ပြန္းဟာ သူလို႔လည္း မေဖာ္ျပထားဘူး။ လက္ထပ္လက္စြပ္ဆိုတာကိုလည္း မယံုၾကည္လို႔ မဝတ္ဆင္ၾကဘူး။ ကၽြန္မတို႔ယံုၾကည္တာက ဒီလူရဲ႕ရင္ထဲကခံစားမႈ ၊ ေတြးေခၚစဥ္းစားတတ္မႈ နဲ႔ လုပ္ရပ္ကိုပဲျဖစ္ပါတယ္။

သူကကၽြန္မကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးထားသလို ကၽြန္မကလည္း သူ႔ကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးထားတယ္။ ဘာလုပ္ ၊ ဘာမလုပ္နဲ႔ဆိုတာမ်ိဳးေတြ တားထားတာမ်ိဳးမရွိသလို ခ်ဳပ္ျခယ္ထားတာမ်ိဳးလည္းမရွိပါဘူး။ သူ႔ Mail နဲ႔ လူမႈကြန္ယက္က Password ေတြမွန္သမွ် ကၽြန္မ မသိသလို ကၽြန္မ Password ေတြမွန္သမွ် သူစိတ္မဝင္စားဘူး။ တကယ္ဆို တစ္ဦးေပၚတစ္ဦး ယံုၾကည္မႈက အဓိက။ သစၥာတရားက ပဓါနျဖစ္ပါတယ္။ သံသယေတြထားၿပီး ဟိုစစ္ ၊ ဒီေဆးလုပ္လာရင္ မလြတ္လပ္တဲ့စိတ္နဲ႔ ခိုးလုပ္လာႏိုင္တယ္။ ဒီအခါ လင္မယားအဆင္မေျပဖို႔ ၊ ရန္ျဖစ္ဖို႔ အစပ်ိဳးလာတာေပါ့။

ဒီလိုလြတ္လပ္မႈေပးထားေပမယ့္ ဒီအေျခအေနအထိေရာက္ေဆာင္ စိတ္တူကိုယ္တူ ထူေထာင္လာခဲ့တဲ့အိမ္ေထာင္ေရး ၊ သံေယာဇဥ္ဆိုတာေတြနဲ႔ သူ႔အတြက္ကိုယ္ဟာ နားလည္မႈအေပးႏိုင္ဆံုးလူ ၊ ကိုယ့္အတြက္သူဟာလည္း အေကာင္းဆံုးလူတစ္ေယာက္အျဖစ္ ယံုၾကည္မႈစြဲစြဲၿမဲၿမဲထားပါတယ္။ ဒီလိုအသင့္ေတာ္ဆံုး ၊ အေကာင္းဆံုးလူႏွစ္ေယာက္အျဖစ္ ယံုၾကည္ခဲ့လို႔ ဒီအိမ္ေထာင္သက္ ဒီေလာက္ၾကာခဲ့တာမဟုတ္လား။

ကၽြန္မခင္ပြန္းကို မၾကာခဏဆိုသလို ေျပာတတ္တာက သူက်န္းမာေရးခ်ိဳ႕ယြင္းသြားသည့္တိုင္ သူမလုပ္ႏိုင္မကိုင္ႏိုင္ ျဖစ္သြားသည့္တိုင္ သူ႔အႏြံအတာမွန္သမွ်ကို ကၽြန္မကခံသြားမယ့္သူပါလို႔။ သူကလည္း ကၽြန္မလိုပါပဲတဲ့။ ဒီလိုမ်ိဳး ေျပာေပးသင့္ပါတယ္။ ဒါဟာ သူ႔ေခါင္းထဲကို အသိတရားထည့္ေပးလိုက္တာပါ။ ေစာင့္ထိန္းရမယ့္က်င့္ဝတ္နဲ႔ သစၥာတရားဆိုတာကို ကိုယ္စီအျပန္အလွန္ ကတိကဝတ္ျပဳၾကတာပါ။ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ လက္မွတ္မထိုးခင္ ၊ မဂၤလာဧည့္ခံပြဲက်င္းပခ်ိန္မွာပဲ ဒီကတိကဝတ္ေတြက ေစာင့္ထိန္းရမွာမဟုတ္ဘူးေလ။ တဘဝစာ ေစာင့္ထိန္းသြားရမွာ။

ခင္ပြန္းဆီကအၾကင္နာ ခံစားလိုတယ္ဆိုတဲ့အိမ္ရွင္မေတြ အိမ္ေထာင္သက္ၾကာၿပီဆိုတာနဲ႔ ခင္ပြန္းအေပၚ အေခၚအေဝၚေတြ ေျပာင္းမသြားသင့္ဘူး။ သူေျပာင္းေခၚလို႔ ကိုယ္ေျပာင္းေခၚမယ္ဆိုတာလည္း မျဖစ္သင့္ဘူး။ သူေျပာင္းသြားသည့္တိုင္ ကိုယ္ေတြလက္မထပ္ခင္က ဘယ္လိုအေခၚအေဝၚ ၾကင္နာမႈေတြနဲ႔ ခ်စ္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာကို သူျပန္ေျပာင္းမွတ္မိေအာင္ ဒီလိုစြဲၿမဲစြာေခၚေဝၚရင္း မေျပာင္းလဲေသာ ၾကင္နာမႈကို ကိုယ္တိုင္ကထိန္းသိမ္း ျပသဖို႔လိုတယ္။ ဒါမွ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ကိုယ္ကေျပာင္းလဲသြားသည့္တိုင္ (ပိန္တာ ၊ ဝတာ ၊ အိုတာေတြ ျဖစ္လာသည့္တိုင္) သူ႔အေပၚ ကိုယ့္ခံစားခ်က္နဲ႔ ၾကင္နာမႈေတြဟာ မေျပာင္းမလဲျဖစ္တယ္လို႔ သက္ေသျပရာေရာက္တယ္။

အိမ္ေထာင္ရွင္မဆိုေတာ့ အပ်ိဳတုန္းကေလာက္ မိမိကိုယ္ကိုျပင္ဆင္ဖို႔ အခ်ိန္မရေတာ့ေပမယ့္ ကေလးေတြအရြယ္ရလာရင္ ရလာသလို တပတ္တရက္ ၊ ႏွစ္ရက္ (အထူးသျဖင့္ ခင္ပြန္း႐ံုးပိတ္ရက္ေတြမွာ) အပ်ိဳတုန္းကလို ျပင္ျပင္ဆင္ဆင္ လန္းလန္းဆန္းဆန္းေလးေနၿပီး ခင္ပြန္းနဲ႔ မိသားစုအတူ ေန႔လည္စာ ၊ ညေနစာ ေစ်းဝယ္ထြက္ရင္း စားႏိုင္ဖို႔ မိသားစုအခ်ိန္ဆိုတာေလးကို ဖန္တီးပါ။ ဘယ္မွမထြက္လည္း ခင္ပြန္းအႀကိဳက္ေတြ ဒီရက္ကေလးမွာ ဂ႐ုတစိုက္ လုပ္ေကၽြးႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားပါ။ အပတ္စဥ္မဟုတ္ေတာင္ တပတ္ျခား ၊ ႏွစ္ပတ္ျခား တခါလိုမ်ိဳး ခင္ပြန္းအႀကိဳက္ အလိုက္သိစြာခ်က္ေကၽြးပါ။ ဒါေတြဟာ ကိုယ္သူ႔ကို ဂ႐ုစိုက္တုန္း ၊ သူ႔အႀကိဳက္ေတြကို မေမ့မေလ်ာ့ သိေနတုန္း ၊ ျဖည့္ဆည္းဖို႔ ႀကိဳးစားေနတုန္းဆိုတာကို ေျပာတာထက္ပိုသိေစတယ္ေလ။

အလုပ္ကလည္းမအား ၊ အိမ္အလုပ္တဖက္ ၊ သားသမီးတာဝန္ ၊ ခင္ပြန္းတာဝန္ေတြနဲ႔ မအားလပ္ေပမယ့္ ခင္ပြန္းနဲ႔ ညအိပ္ရာဝင္ခ်ိန္မွာ တပတ္တစ္ႀကိမ္ေလာက္ေတာ့ျဖင့္ ကိုယ္လက္ ႏွိပ္နယ္ေပးလို႔ သူ႔စိတ္ကို ေျဖေဖ်ာက္မႈေတြေပးပါ။ ဒီအခ်ိန္ဟာ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြ ၊ ဟာသေတြ ေျပာဖို႔အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ပဲ။ လက္ရွိေတြ႔ႀကံဳေနရတဲ့ ေန႔တဓူဝဟာသေလးေတြ ၊ သူနဲ႔ကိုယ္ရဲ႕ အတိတ္က ဟာသေလးေတြ ျပန္ေျပာင္းေျပာရင္း ႏွစ္ဦးဆက္ဆံေရး ေႏြးေထြးမႈထိန္းသိမ္းႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။

မယားဝတၱရားအရ ကိုယ္စိတ္ပါသည္ျဖစ္ေစ ၊ စိတ္မပါသည္ျဖစ္ေစ ခင္ပြန္းစိတ္ပါတဲ့အခ်ိန္မွာျဖစ္ျဖစ္ ၊ မစပ္ယွက္တာ ၾကာလာရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ေသြးသားဆႏၵဆိုတာကို အလိုက္တသိ ေျဖထုတ္ခြင့္ေပးပါ။ ကိုယ့္ဆီမေျဖထုတ္ရင္ တျခားမွာ သြားေျဖထုတ္ႏိုင္တာကို သတိခ်ပ္ပါ။ အသက္ေတြရလာေပမယ့္ ၊ အိမ္ေထာင္သက္ၾကာလာေပမယ့္ ကာမဆႏၵဟာလည္း လူ႔ဆႏၵတခုေပပဲမို႔ လူ႔သက္တမ္းအိုမင္းလို႔ မႏိုင္ေတာ့တဲ့အထိေတာ့ ဆက္တည္ေနဦးမွာပဲေလ။

ကေလးေတြအေၾကာင္း ၊ ကိုယ့္အေၾကာင္း အေကာင္းအဆိုး မွ်မွ်တတ ျဖစ္ပ်က္ေနတာကို အိမ္ေထာင္ဦးစီးျဖစ္တဲ့ သူသိထားေအာင္ ေျပာတတ္ဖို႔လည္း လိုပါတယ္။ စိတ္ဖိစီးစရာႀကီးပဲေတာ့ ဘယ္သူမွ မၾကားခ်င္ဘူးေလ။ ကေလးေတြရဲ႕ေကာင္းကြက္ကေလးေတြလည္းေျပာ ၊ ကိုယ္ေတြႀကံဳေနတဲ့ အခက္အခဲေတြလည္း သူနားလည္ေအာင္ ေျပာျပတတ္ဖို႔လိုပါတယ္။ ဒါေတြက အိမ္ရွင္မေတြရဲ႕ စကားပရိယာယ္အေပၚ မူတည္ၿပီး အိမ္ေထာင္ဦးစီးရဲ႕ စိတ္ႏွလံုးကို ဆြဲေဆာင္ထိန္းသိမ္းထားႏိုင္ပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးမွာ ကိုယ္ဟာ ကိုယ့္ႏုပ်ိဳမႈေတြကို ဒီမိသားစုအတြက္ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္တာ ေပးဆပ္ထားခဲ့လို႔ ဘယ္လို႐ုပ္ျဖစ္သြားၿပီ ၊ ဘယ္လိုကိုယ္ျဖစ္သြားၿပီဆိုတာ ကိုယ့္ခံစားမႈအတိုင္းလည္း မွ်ေဝႏိုင္ပါတယ္။ ဒါမွလည္း ဒီမိသားစုအတြက္ ကိုယ့္ေပးဆပ္မႈေတြကို သူသတိထားမိလာမွာပါ။ သူလည္း အရင္လို႐ုပ္သြင္မဟုတ္ေတာ့သလို ကိုယ္လည္း အရင္လို႐ုပ္သြင္မျဖစ္ေတာ့တာဟာ သဘာဝပါ။ ဘယ္သူမဆို အိုမွာ ၊ နာမွာ ၊ ေသမွာပဲေလ။ အိုသြားလို႔ ၊ နာလာလို႔ ဆိုၿပီး မအို ၊ မနာေသးတဲ့ အပ်ိဳ ေလးေတြနဲ႔ အေပ်ာ္ထြက္ရွာတယ္ဆိုတာ မျဖစ္သင့္ဘူးလို႔ သူယံုၾကည္မွ သူဟာ ျပင္ပမွာ အေပ်ာ္ရွာတာမ်ိဳးေတြ မရွိေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။

ေမတၱာတရားနဲ႔ တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ဒီအခ်စ္ရိပ္ၿမံဳေလး ကာလေတြ ၾကာသထက္ၾကာေအာင္ ၿမဲၿမံဖို႔ဆိုရင္ သစၥာတရားနဲ႔ ဆက္တည္ေဆာက္ပါမွ ဒီအသိုက္အၿမံဳထဲက ခင္ပြန္းလည္းေပ်ာ္မယ္ ၊ ဇနီးလည္းေပ်ာ္မယ္။ သားသမီးေတြလည္းေပ်ာ္ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ မိရင္း ၊ ဖရင္း ေသြးသားရင္ထက္ ဘယ္ မိေထြး ၊ ပေထြးမွ မေကာင္းႏိုင္ဘူးေလ။ ဘယ္သူတရားပ်က္ပ်က္ ကိုယ္တရားမပ်က္ဖို႔ပိုအေရးႀကီးပါတယ္။ သူ႔အရိပ္သူ႔ေနာက္လိုက္မွာျဖစ္ၿပီး ကိုယ့္အရိပ္ ကိုယ့္ေနာက္လိုက္မွာျဖစ္ပါတယ္။

သူ႔ရဲ႕ ႏုပ်ိဳမႈေတြ ဝါးၿမိဳစားခဲ့တဲ့ကိုယ္ ၊ ကိုယ့္ေသြးသားေတြကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ရင္း အလွပ်က္ျပယ္လာတဲ့သူကို မလွေတာ့လို႔ ၊ ႏွစ္လိုဖြယ္မရွိေတာ့လို႔ အလန္းေလးေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ပါးေနတယ္ဆိုတာ ျဖစ္သင့္ပါရဲ႕လား ။ ဒါေတြလုပ္ေနတဲ့ကိုယ္ဟာ လူ႔က်င့္ဝတ္အရေရာ ၊ ဘာသာတရားအဆံုးအမအရေရာ မိသားစုအေပၚမွာ တရားပါရဲ႕လား။ အခ်ိန္မေႏွာင္းခင္ျပင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဇနီးနဲ႔သားသမီးေတြက ကိုယ့္ကို အိမ္ေထာင့္ဦးစီးအျဖစ္ မွီခိုအားထားေနရတာေလ။ ကိုယ္မရွိရင္လည္း အဆင္ေျပပါတယ္ ၊ အဆင္ေျပမွာပါလို႔ ေတြးထင္ေနတဲ့ သူနဲ႔ကိုယ္ဟာ ကိုယ္ဆိုတဲ့ အိမ္ေထာင္ဦးစီးမရွိရင္ ဒီကေလးေတြရဲ႕စိတ္ ၊ ခံစားခ်က္ ၊ ဒီမိသားစုတြင္းက ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြဟာ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမလဲ ျပန္သံုးသပ္လို႔ မိမိ မိသားစုသာ မိမိအတြက္ အေကာင္းဆံုး ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြပါလို႔။

ရတု (Burmesehearts.com)