class="post-thumbnail open-lightbox" href>
သမထနဲ႔ ဘာဝနာအား ေလ့လာျခင္း
ကၽြန္မအေဖက သမထလိုင္းလို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ အေဖက ႏိုးလာၿပီဆိုတာနဲ႔ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ၿပီး ဘုရားခန္းအရင္ဝင္တာ။ ဆြမ္းနဲ႔ေရကေတာ့ အေမ မႏိုးခင္ကတည္းက အိမ္ကလူေတြ ကပ္ၿပီးသားဆိုေတာ့ ဘုရားကို ဆီမီး ၊ အေမႊးနံ႔သာေတြထပ္ကပ္ၿပီးတာနဲ႔ စၿပီး ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္လို႔ ပုတီးကို နာရီနဲ႔ခ်ီ အၾကာႀကီးထိုင္စိပ္တတ္သူပါ။ သူစိပ္တဲ့ အရြယ္အစားခပ္ႀကီးႀကီး သီးသန္႔ထားတယ္။ အဲဒီပုတီးအရြယ္အစားက သာမာန္ ကၽြန္မတို႔စိပ္ေနက် ပုတီးအရြယ္အစားေလး ၊ ငါးဆေလာက္ေတာ့ရွိမယ္
ဘုရားခန္းထဲမွာ အဘဘိုးမင္းေခါင္ ၊ အဘဘိုးဘိုးေအာင္ဆိုၿပီး ႐ုပ္တုႏွစ္ခုလည္းရွိတယ္။ ေခါင္းေပါင္းျဖဴေပါင္းထားတဲ့ ဝတ္ျဖဴစင္ၾကယ္နဲ႔ကတမ်ိဳး ၊ ေခါင္းေပါင္းမပါဘဲ တိုက္ပံုနဲ႔ကတမ်ိဳးေပါ့။ ဒါ့အျပင္ အေဖက ပန္းပုထုတာလည္း ဝါသနာပါေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ထုၿပီးပူေဇာ္ထားတဲ့ အဘဘိုးမင္းေခါင္႐ုပ္တု (လူရဲ႕ခါးတဝက္နီးပါးေလာက္ရွိမယ့္ အရြယ္အစား)ႀကီးလည္း ရွိေသးတယ္။ အေဖက အဲဒီအေရွ႕မွာ ပုတီးစိပ္တာေပါ့။ ဘုရားနဲ႔မတူကြဲျပားစြာ အဘကို ကပ္တာက ဆြမ္းနဲ႔ ေရခ်မ္း ၊ အသီးေတြအျပင္ကို အုန္းသီးႏုကို ေခ်ာမြတ္ေအာင္လုပ္ၿပီးမွ ထိပ္ျဖတ္ၿပီးကပ္တာပါ။ ဒါကိုလည္း သူကိုယ္တိုင္ခြဲ ၊ သူကိုယ္တိုင္ေခ်ာ ၊ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ၿပီးေတာ့မွ သူကိုယ္တိုင္ကပ္ေလ့ရွိတယ္။ အိမ္မွာရွိတဲ့အမ်ိဳးသမီးေတြ ဒီအုန္းသီးကို လံုးဝမထိရဘူး။
အေဖ့ ယံုၾကည္မႈက ထြက္ရပ္ေပါက္လိုင္းေပါ့ေနာ္။ ဓါတ္လံုးေတြဆိုတာ စိတ္ဝင္တစားစုတတ္သလို ဖိုထိုးၿပီး ေဆးေဖာ္တာမ်ိဳးလုပ္ဖို႔ မီးဖိုသီးသန္႔လည္း အိမ္မွာရွိတယ္။ တခါတေလ သူ႔ဘာသာေဆးေဖာ္ေလ့ရွိတယ္။ အဘလိုလို ၊ ဘိုးေတာ္လိုလို ၊ အထက္လိုင္းကသူေတြဆိုတာလည္း အိမ္အလည္ေရာက္ေလ့ရွိသလို သူတို႔ကို လွဴတန္းတာေတြ ၊ ပသတာေတြကိုလည္း အၿမဲလိုလို ျမင္ေတြ႔ခဲ့တယ္။ ဒါက ကၽြန္မ အေဖရဲ႕ ယံုၾကည္မႈအပိုင္းေပါ့။
အေမက အေဖ့ကို အားေပးသူသက္သက္ပါ။ စိတ္ထားေကာင္းေကာင္းထားမယ္ ၊ အားတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘုရားရွိခိုးၿပီး ဘာဝနာပြားမယ္ ၊ လွဴ မယ္ ၊ တန္းမယ္ ၊ ရဟန္းဒါယကာမ ၊ ေက်ာင္းဒါယကာမ အျဖစ္မွာ ေမြ႔ေလ်ာ္ၿပီး ႏြမ္းပါးသူေတြကို ရွင္ျပဳေပးတယ္ ၊ ေဆးနဲ႔ လိုအပ္တာေတြမွန္သမၽွ ကိုးကြယ္တဲ့ဘုန္းႀကီးေတြကို ဆက္ကပ္လွဴ ဒါန္းေလ့ရွိတယ္။
အလုပ္မ်ားၿပီး မအားလပ္တဲ့ၾကားက ကိုယ္ယံုၾကည္ရာအတြက္ အေမ ေရာ အေဖကပါ အခ်ိန္ေပးၿပီး ဘာသာေရးလုပ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သိုက္ဆိုတာလည္း ယံုၾကည္ၿပီး ဒါေတြကိုအထင္ႀကီးသူေတြထဲမွာပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဘိုးေတာ္ ၊ မယ္ေတာ္ ဆိုတာေတြကို ပိုယံုၿပီး ပိုပသေလ့ရွိတယ္။ မ မယ္ ဆိုၿပီး အိမ္က ပ သ တာေတြ မ မ သြားေပမယ့္ မိဘေတြတိုင္တည္တဲ့ အခက္အခဲေတြ မေျပမလည္ရွိေလတိုင္း ဘိုးေတာ္ ၊ မယ္ေတာ္ ဆိုတဲ့သူေတြကိုေကာ ဘယ္သိုက္ ၊ ညာသိုက္က လာသူေတြဆိုသူေတြကိုပါ မယံုမၾကည္ျဖစ္လာတယ္။ ကၽြန္မက စပ္စပ္စုစု ၊ ႏႈိက္ႏႈိက္ခၽြတ္ခၽြတ္ ေတာင္ေမး ၊ ေျမာက္ေမးမိရင္ မေမးေကာင္းဘူး ၊ ဒုကၡေရာက္လိမ့္မယ္ ၊ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ဆက္ဆံလို႔ လူႀကီးေတြဆိုေလတိုင္း ကၽြန္မရဲ႕ မယံုၾကည္စိတ္ကို တြန္းအားျဖစ္ေစခဲ့တယ္။
မိဘေတြဟာ မ်ိဳး႐ိုးစဥ္ဆက္ခံယူလာခဲ့တဲ့ ဗုဒၶဘာသာစစ္စစ္ေတြပါ။ သူတို႔ေတြနဲ႔ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ခြင့္ ၊ ေမးျမန္းခြင့္ ၊ အႀကံေပးခြင့္ကၽြန္မငယ္စဥ္က မရခဲ့ပါဘူး။ အပ်ိဳအရြယ္မွာလည္း မရခဲ့ဘူး။ သူတို႔ႏွစ္ဦးရဲ႕သားသမီးမို႔ သူတို႔ယံုၾကည္ရာနဲ႔ သူတို႔လုပ္ေစခ်င္တာကို လိုက္ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ရတာပါ။ ဒါကိုကလည္း မိမိကိုးကြယ္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာအေပၚကို မယံုၾကည္စိတ္ ၊ ဒြိဟျဖစ္စိတ္ေတြ ပိုျဖစ္လာခဲ့တယ္ဆိုရင္ မွားမလားေနာ္။ ဘိုးေတာ္ ၊ မယ္ေတာ္ဆိုသူေတြ ညာစားေနတာ ၊ ေျမႇာက္ေျပာေနတာကို ကေလးျဖစ္တဲ့ ကၽြန္မက ခံစားသိေနေပမယ့္ လူႀကီးေတြ မသိေတာ့ အခက္သားလား။
တကယ္ဆို ကၽြန္မသိခ်င္တာက ဘာသာတရားရဲ႕ အႏွစ္ပါ။ ကၽြန္မခံယူခ်က္က ဘာသာတရားတခုရဲ႕ အႏွစ္ဆိုတာ အေပၚယံအကာေတြ မပါဝင္သင့္ဘူးလို႔ ယံုၾကည္တာပါ။ ဥပမာ ခ်ဲ႕ကားလုပ္ရတာမ်ိဳး ၊ ပကာသနေတြနဲ႔ ႏြယ္ေနတာမ်ိဳး ၊ ဒြိဟေတြနဲ႔ ေရာယွက္ေနတာမ်ိဳး မျဖစ္သင့္ဘူးေလ။ ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္ ႐ိုးရွင္းတဲ့ အေျဖကိုပဲေပးၿပီး ဒြိဟမျဖစ္ေစတဲ့အေျဖ ၊ ဂိုဏ္းကြဲစရာမရွိတဲ့ တခုတည္းေသာရလဒ္ ဒါမွ ဘာသာတရားရဲ႕ အႏွစ္လို႔ ကၽြန္မက သတ္မွတ္တယ္။ ဖန္ဆင္းရွင္ဆိုတာကို မယံုၾကည္တာေရာ ၊ သေဘာမေတြ႔တာေရာမို႔ ဘာသာျခားေတြရဲ႕ အယူကိုေလ့လာမႈ ရပ္တန္႔လိုက္ၿပီး ကိုယ့္ဘာသာတရားရဲ႕ အႏွစ္ကို သိရွိေအာင္ ရွာေဖြခ်င္လာတယ္။
ပထမ အိမ္မွာရွိတဲ့ ပိဋကတ္ က်မ္းဂန္အထူႀကီးေတြကို ဖတ္ဖို႔ႀကိဳးစားၾကည့္တယ္။ ဖတ္ရင္း ဖတ္ရင္း မ်က္စိေညာင္းၿပီး အိပ္ခ်င္လာတာကမ်ားတယ္။ ကိုယ္နဲ႔မကိုက္ညီေသးတဲ့စာအုပ္လို႔ ယူဆၿပီး တျခားသူေတြေရးထားတဲ့ စာအုပ္ေတြကို ဝယ္ဖတ္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီမွာသိလာတာက လူမတူရင္ မူကြဲတယ္ ဆိုတာပါပဲ။ ေခါင္းစဥ္တူမွာမွ ထပ္တူညီတဲ့ ရွင္းလင္းခ်က္ေတြရွိသလို ဆင္တူ႐ိုးမွား ရွင္းလင္းခ်က္ေတြ ၊ လံုးဝကြဲျပားတဲ့ရွင္းလင္းခ်က္ေတြနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ျငင္းဆန္ခ်က္ေတြပါ ဖတ္လာရေတာ့ ပိုဒြိဟျဖစ္လာတယ္။
ဒီေတာ့ ဒီလိုဖတ္႐ႈေလ့လာတာေတြကိုရပ္ၿပီး တရားရွာ ကိုယ္မွာေတြ႔ ဆိုတဲ့ စကားအတိုင္း မိမိကိုယ္မွာ တရားေတြ႔ေအာင္ပဲရွာေတာ့မယ္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြရဲ႕အျမင့္ဆံုးအက်င့္ျဖစ္တဲ့ ဝိပႆ နာတရားအားထုတ္ျခင္း တနည္းအားျဖင့္ တရားမွတ္ျခင္း ဆိုတာကို စတင္ စိတ္ဝင္စားလာခဲ့တယ္။
ၾသကာသ (Burmesehearts.com)