class="post-thumbnail open-lightbox" href>
လူႀကီးမိဘေတြရဲ႕ စကားေနာက္ကြယ္မွ ကေလးမ်ား၏ခံစားခ်က္
ကေလးျဖစ္ျဖစ္ ၊ အရြယ္ေရာက္သူျဖစ္ျဖစ္ “တိုင္ေျပာမယ္”လို႔ အဆိုခံလိုက္ရၿပီဆိုရင္ ေနာက္ကြယ္မွာ ေၾကာက္ရတဲ့သူတစ္ဦးရွိေနတဲ့သေဘာကို ေဆာင္ေနပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္အထိ ေၾကာက္ရသလဲဆိုတဲ့ အေနအထားအေပၚမူတည္ၿပီး ဒီစကားလံုးရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္မႈဟာလည္း တာသြားပါတယ္။ သူ႔အေၾကာက္တရားႀကီးမားေလ ဒီစကားလံုးနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ရလြယ္ေလေပါ့။
ဘယ္သူနဲ႔ ျပန္တိုင္ေျပာမယ္လို႔ဆိုလိုက္ရင္ အဲဒီဘယ္သူဆိုတာဟာ သူ႔အေပၚဘယ္ေလာက္လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္စြမ္းရွိသလဲ ဆိုတာအေပၚမူတည္ၿပီး သူသာသိသြားခဲ့ရင္ဆိုတဲ့ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကစိတ္ေတြ ၊ ပူပန္မႈေတြလည္း ဝင္လာပါတယ္။ ကိုယ္ကသာ ဒီလူမႀကိဳက္တဲ့ (တားျမစ္ေကာင္းတားျမစ္ထားတဲ့) အျဖစ္အပ်က္ ႀကီးႀကီးမားမားကို ေျပာမိ ၊ လုပ္မိခဲ့ၿပီဆို “တိုင္ေျပာမယ္”လို႔ ဆိုတဲ့သူကိုလည္း တိုင္ေျပာခဲ့ရင္လို႔ ေတြးၿပီးစိုးေၾကာက္ရ ၊ အတိုင္ခံခဲ့ရရင္ ငါဘယ္လိုေျဖရွင္းရပါ့ဆိုတဲ့ ႀကိဳတင္စိတ္ပူပန္ ဖိစီးမႈေတြကို အတိုင္မခံရေသးတဲ့ ကာလမွာတင္ ခံစားေနရပါၿပီ။
ကေလးေတြအဖို႔ “တိုင္ေျပာမယ္”လို႔ အဆိုခံလိုက္ရရင္ မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္သြားတဲ့အထိ ေၾကာက္လန္႔တတ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆို ေအာ္ဟစ္ငိုၾကတဲ့အထိ စိတ္ဖိစီးမႈကို ခံၾကရတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ငါလုပ္ရမယ္မွန္းမသိေတာ့ဘဲ တံုဏွိဘာေဝေလးျဖစ္လို႔ အေၾကာက္တရားေတြ ႀကီးစိုးသြားတတ္ၾကပါတယ္။ “တိုင္ေျပာမယ္” လို႔ ခဏ ၊ ခဏ ေျခာက္လွန္႔ခံရတဲ့ကေလးငယ္ေတြဟာ စိတ္အားငယ္မႈေတြ ၊ စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔မႈေတြ ၊ မလံုၿခံဳမႈေတြကို ခံစားေနရသူျဖစ္ၿပီး မၾကာခဏဆိုသလို ဒါေတြဖိစီးခံစားေနရတဲ့ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ဘယ္လိုယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္ႏိုင္ေတာ့မွာလဲ။
ကေလးငယ္ေတြဆိုတာ သူတို႔ဘာသာ မရပ္တည္ႏိုင္ၾကေသးတာမို႔ လူႀကီးရဲ႕အရိပ္ကိုခိုၿပီးမွ ႀကီးျပင္းၾကရတာပါ။ လူႀကီးရဲ႕ မ်က္ႏွာရိပ္ ၊ မ်က္ႏွာကဲကိုၾကည့္ၿပီးမွ ေနထိုင္စားေသာက္ရတာပါ။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာ လူႀကီးဟာ ေဒါသူပုန္ထၿပီး ဆူဆဲေျပာဆိုမယ္ ၊ စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုး ႐ိုက္ႏွက္မယ္ဆိုရင္ သူတို႔ဟာ ဒီလူကိုပဲမွီခိုေနထိုင္ၾကရတာမို႔ ကူကယ္ရာမရွိ ခံစားၾကရပါတယ္။ ပုန္းစရာေနရာမရွိဘဲ စိတ္မလံုမၿခံဳျဖစ္ၾကပါတယ္။ သည္းအူးျပတ္မၽွငိုေႂကြးၿပီး ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ သိမ္ငယ္တာ ၊ မႏွစ္ၿမိဳ႕တာ ၊ မေပ်ာ္ပိုက္တာေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ မၾကာခဏဆိုသလို ဒီလိုမ်ိဳး ႐ိုက္ႏွက္ႏွိပ္စက္ ဆူဆဲေျပာဆိုခံရမယ္ဆိုရင္ သူတို႔ဟာ ဘာကိုစိတ္နာက်ည္းရမွန္းမသိဘဲ ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ စိတ္နာက်ည္းလာတတ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ သူ႔ကို ဒီလို မၾကာခဏ ဆူပူေျပာဆို႐ိုက္ႏွက္ ႏွိပ္စက္တတ္တဲ့ မိသားစုထဲမွာ လူျဖစ္လာရတာကို စိတ္နာက်ည္းတာပါ။ ဒီလိုခံစားေနရတာေတြကို စိတ္နာက်ည္းလာေတာ့ ဒီလိုလုပ္သူေတြကိုလည္း စိတ္နာက်ည္းလာတယ္။ စိတ္နာက်ည္းမႈေတြရဲ႕အဆံုးမွာ ဒီကေလးေတြရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ဟာလည္း မာေၾကာခက္ထန္လာတတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ေကာင္းတဲ့အလားအလာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
ကေလးတစ္ဦးဟာ အရြယ္မေရာက္ခင္မွာ နာက်ည္းခ်က္ေတြနဲ႔ စိတ္ဓါတ္ေတြ ခက္ထန္ၾကမ္းတမ္းေနမယ္ဆို သူ႔စိတ္ေတြ ဒီခံစားမႈေတြနဲ႔ ဒဏ္ရာအႀကီးအက်ယ္ရသြားတာပါ။ စိတ္ဒဏ္ရာရသြားတဲ့ ဒီလိုကေလးေတြဟာ ဒီစိတ္ေတြနဲ႔ အသားက်ေလေလ သူ႔အနာဂါတ္အတြက္ စိုးရိမ္ရေလေလပါ။ တကယ္ဆို သူ႔မိဘနဲ႔ သူ႔အသိုင္းအဝန္းအနာဂါတ္အတြက္လည္း စိုးရိမ္စရာပါပဲ။
စိတ္ဓါတ္ေတြမာေၾကာခက္ထန္ေနခဲ့တဲ့ စိတ္ဒဏ္ရာရ ကေလးငယ္ေတြ ႀကီးျပင္းအရြယ္ေရာက္လို႔ ရာထူး ၊ ဥစၥာ ၊ စီးပြားတိုးတက္ႀကီးမာေလေလ ဒီလူ႔အသိုင္းအဝန္းအတြက္ ပိုၿပီး အႏၱရာယ္ႀကီးမားေလေလပဲေပါ့။ ခိုးဆိုး ၊ လုယက္ ၊ ဓါးျပတိုက္ ၊ လိမ္လည္ ၊ လူသတ္မႈေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ က်ဴးလြန္ၿပီး အမွားကို အမွားမွန္း မသိ ၊ အမွားရယ္လို႔လက္မခံဘဲ ဘဝတခုကို ျဖစ္သလို မေသမခ်င္း ျဖတ္သန္းသြားေနသူေတြအမ်ားစုဟာ ဒီလိုစိတ္ဒဏ္ရာနဲ႔ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ရတဲ့ ကေလးေတြအျဖစ္ကေန ႀကီးျပင္းလာခဲ့ၾကတာပါ။ တကယ္ဆို ေမြးကင္းစတုန္းက ျဖဴျဖဴစင္စင္ေလး ေမြးဖြားလာခဲ့တဲ့ သူတို႔ရဲ႕စိတ္ဓါတ္ေတြကို ဖ်က္ဆီးခံလိုက္ရလို႔ ဒီလိုျဖစ္လာတာပါ။
ငါ့ကေလး အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေစရမယ္ဆိုတဲ့ လူႀကီးမိဘေတြရဲ႕႕စိတ္ထဲမွာ ငါဟာလူႀကီးမိဘပဲ ငါေျပာတိုင္းျဖစ္ေနတာပဲ ၊ ငါေျပာခ်င္ရာေျပာမယ္ဆိုတဲ့စိတ္ထား မရွိသင့္ပါဘူး။ ငါေျပာခ်င္ရာေျပာမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ထားရွိေနတဲ့အခါ ကိုယ့္စကားေၾကာင့္ ကေလးဘယ္လိုခံစားသြားရမလဲဆိုတာ မေတြးမိေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒီလိုမေတြးမိတဲ့အခါ ကိုယ္က စိတ္ဆိုးခ်ိန္မွာ ဘာရယ္မဟုတ္ ပါးစပ္က လက္လြတ္စပယ္ ထြက္သြားတဲ့စကားကို ကေလးဟာ အနာက်ည္းႀကီး နာက်ည္းလို႔ ေသရာပါ ေတးမွတ္ထားတာမ်ိဳးလည္း ႀကံဳရႏိုင္ပါတယ္။
ဥပမာ “မေနခ်င္ရင္ အိမ္ေပၚကဆင္းသြား”တို႔လိုမ်ိဳး ကိုယ့္ဘာသာ မရပ္တည္ႏိုင္ေသးတဲ့ ကေလး ၊ လူငယ္လူရြယ္ေလးမွန္းသိရက္ အိမ္ေပၚကႏွင္ခ်တဲ့ စကားေတြ
“ျမန္ျမန္ေသသြားေအးတယ္”တို႔လိုမ်ိဳး ကေလးကို ေသျခင္းဟာ ဒုကၡလြတ္ၿငိမ္းရာတခုလိုအသြင္နဲ႔ တခုခုျဖစ္ရင္ ေသလိုက္တာေအးတယ္ဆိုတဲ့ခံယူခ်က္ သြင္းေပးတာမ်ိဳး
“အစကဒီလိုမွန္းသိ မေမြးခဲ့ပါဘူး” “အေသေလးေမြးခဲ့ရမွာ” “မေကၽြးရ တေယာက္စာသက္သာတယ္” “မရွိရင္တေယာက္စာ စရိတ္ပိုလာမယ္” “မိဘကိုအေတာ္ဒုကၡေပးတဲ့သားသမီး” စတဲ့ ေန႔စဥ္ ၊ အပတ္စဥ္ ၊ လစဥ္ ေျပာေနက် နာေပ်ာ္ဖြယ္ရာမရွိတဲ့ မိဘရဲ႕စကားေတြဟာ (သူတို႔က ဘာရယ္မဟုတ္ ၾကားဖူးေနက်စကားေတြကို ေဒါသျဖစ္ခ်ိန္ ေဒါသအေလ်ာက္ေျပာလိုက္တာမွန္ေပမယ့္) သားသမီးေတြရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ငါ့မိဘဟာ ငါ့ကိုတကယ္မခ်စ္ပါလား ၊ တကယ္ေစတနာမရွိပါလား ၊ ငါဟာ သူတို႔အတြက္ဝန္ပိုေနတာပဲ ၊ သူတို႔ေျပာသလို ငါေသလိုက္တာကမွ အားလံုးအတြက္ေအးမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓါတ္က်အားငယ္မႈေတြ ၊ သိမ္ငယ္မႈေတြ ခံစားေနရတယ္ဆိုတာ သူကမွဖြင့္မေျပာရင္ ဘယ္သူသိႏိုင္မွာလဲ။
ဒီလိုခံစားမႈေတြ စြဲစြဲၿမဲၿမဲရွိေနတဲ့ ကေလးငယ္ေတြ ၊ လူငယ္လူရြယ္ေတြ ၊ အရြယ္ေရာက္သူေတြကို “မိဘတိုင္းက သားသမီးကိုခ်စ္တာေပါ့” “သားသမီးကိုမခ်စ္တဲ့ မိဘရယ္လို႔မရွိဘူး” သြားေျပာရင္ ဘယ္ယံုၾကည္ပါေတာ့မလဲ။ မိဘေတြရဲ႕ အစြန္႔ပစ္ခံသားသမီးေတြကို ဒီလိုစကားေတြသြားေျပာရင္လည္း ဘယ္ယံုၾကည္ပါ့မလဲ။ သူတို႔ယံုၾကည္ခ်က္ဆိုတာဟာ သူတို႔ခံစားမႈကေန အျမစ္တည္လာတာ ၊ သူတို႔ႀကီးျပင္းလာရတဲ့ပတ္ဝန္းက်င္က ႐ိုက္ခတ္မႈေတြနဲ႔ သူတို႔ယံုၾကည္မႈေတြကို အသက္သြင္းလာတာ ၊ သူတို႔အေတြ႔အႀကံဳ သူတို႔ခံစားမႈေတြက သူတို႔ခံယူခ်က္အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းၿပီး သူတို႔စိတ္ထားကို ေျပာင္းလဲလာခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစိတ္ေတြနဲ႔ အသားေသသြားတာနဲ႔အမၽွ သူတို႔ယံုၾကည္မႈေတြ ၊ ခံယူခ်က္ေတြကို ျပင္ရခက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီအရာဟာ တျခားသူေတြအတြက္ခ်ိဳေပမယ့္ သူတို႔က အခါးလို႔စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားတယ္ဆို ဘယ္ေလာက္ခ်ိဳတယ္ေျပာေျပာ သူတို႔အတြက္ခါးေနမွာပါ။ သူတို႔ဟာ တသက္တာ စိတ္ဒဏ္ရာရရွိသြားခဲ့ၿပီးၿပီေလ။
တခါတေလ လူႀကီးမိဘေတြက ကေလးကို ဘာရယ္မဟုတ္ စတတ္တဲ့စကားေတြကလည္း ကေလးကို ရွက္ေၾကာက္သိမ္ငယ္စိတ္ေတြ ၊ မိမိကိုယ္ကို မႏွစ္ၿမိဳ႕စိတ္ေတြ ျဖစ္သြားေစပါတယ္။ လိင္ဆိုတာ ဘာမွန္းမသိတဲ့ကေလးေတြရဲ႕ လိင္အဂၤါကို ဂ်ိဳးေျပာ ၊ မိုးေျပာ စရင္းေျပာတတ္ၾကရာကေန ကေလးဟာ မိမိလိင္အဂၤါနဲ႔ တပါးသူလိင္အဂၤါမွာ စိတ္ဝင္စားမႈေတြတိုးလာတာ ၊ ကိုယ္နဲ႔ဘာမ်ားကြာျခားလဲ သိခ်င္စိတ္ေတြျပင္းပ်ရာကေန မ႐ိုးသားစိတ္ေတြ အရြယ္မတိုင္ဘဲ ဝင္လာတာေတြရဲ႕ တရားခံေတြဟာ လူႀကီးမိဘေတြပါပဲ။
တခါတေလမွာ ကေလးက ႐ိုး႐ိုးေတြးေတာေျပာဆိုလုပ္ကိုင္ေပမယ့္ လူႀကီးေတြသိရွိထားတဲ့ မ႐ိုးမသားအေတြးအေခၚေတြေၾကာင့္လည္း ႐ိုးသားတဲ့ကေလးေတြစိတ္ဟာ အေရာင္ဆိုးခံလိုက္ရတာမ်ိဳးရွိပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲ ေယာက်္ားေလးက မိန္းကေလးကို ပိုခင္တြယ္ေနတာျဖစ္ျဖစ္ ၊ မိန္းကေလးက ေယာက်ာ္းေလးကို ပိုခင္တြယ္ေနတာျဖစ္ျဖစ္ ဒါကို သမ႐ိုးက်ပိုခင္မင္မႈလို႔ မသတ္မွတ္ဘဲ မ႐ိုးမသားတြယ္မက္စိတ္ဝင္ေနတာ ၊ ႀကိဳက္ေနတာ ၊ ခ်စ္ေနတာ စသျဖင့္ ကေလးႏွစ္ဦးကို တြဲစတတ္တာေတြဟာလည္း မေကာင္းပါဘူး။ ႐ိုးသားတဲ့ကေလးေတြကို မ႐ိုးသားစိတ္သြင္းေပးလိုက္သလိုျဖစ္သြားပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ကေလးေတြဆိုတာ ခပ္႐ိုး႐ိုးေတြးၿပီး ခပ္႐ိုး႐ိုးလုပ္တတ္ၾကတာပါ။ ဒါေပမယ့္ လူႀကီးေတြကေတာ့ သူတို႔က်င္လည္ရရွိၿပီးသားအသိေတြနဲ႔ ေတြးေတာ ၊ ေျပာဆို ၊ ျပဳမူလုပ္ကိုင္ၾကတာပါ။ လူႀကီးမိဘ ၊ ဆရာသမားေတြရဲ႕ အေျပာအဆို ၊ အျပဳအမူေတြဟာ ကေလးအတြက္ သင္ခန္းစာသင္ယူစရာ ၊ အတူယူစရာ ၊ စံျပထားစရာဆိုရင္ အတိုင္းထက္အလြန္ ေကာင္းမြန္လွပါတယ္။ ဒီလိုမဟုတ္ဘဲ လူႀကီးမိဘ ၊ ဆရာသမားေတြရဲ႕ အေျပာအဆို ၊ အျပဳအမူေတြဟာ ကေလးအတြက္ စိတ္ဒဏ္ရာေတြရရွိ ခံစားသြားေစမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူးေပါ့ေနာ္။
ရတု (Burmesehearts.com)