အေျခခံပညာ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးမ်ားကို ကယ္တင္ပါ

ေက်ာင္းအပ္ႏႇံရာမွာ  မူလတန္းအဆင့္ ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ အခမဲ့ျဖစ္တယ္၊ အလယ္တန္းႏႇင့္ အထက္တန္းအဆင့္ ေက်ာင္းသားမ်ားေက်ာင္း အပ္ႏႇံမႈအတြက္မူ သက္ဆိုင္ရာ အတန္းအလိုက္ မိဘဆရာအသင္းေၾကးတို႔သာ ေကာက္ခံသြားမွာ ျဖစ္ၿပီး မည့္သည့္အလႇဴေငြမႇ ေကာက္ခံခြင့္ မရႇိေၾကာင္း အမိန္႔ေတြ ထုတ္ေနပါၿပီ။ သက္ဆိုင္ရာတိုင္းေဒသႀကီးအဆင့္ ျပည္နယ္အဆင့္ ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္ ပညာေရးမွဴးေတြကလည္း သက္ဆိုင္ရာ အေျခခံပညာ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးေတြကို ေငြလံုး၀ မေကာက္ဖို႔၊ ေကာက္ရင္ အေရးယူခံရမယ္ ဆိုတာသိရွိေၾကာင္း ၀န္ခံကတိေတြ ထိုးေနရတဲ့ေနရာေတြလည္း ထိုးေနရပါၿပီ။

အစိုးရ ပညာေရးဌာနတာ၀န္ရွိသူေတြက မူလတန္းအခမဲ့ အလယ္တန္းအထက္တန္း မိဘဆရာအသင္းေၾကးသာ ေကာက္ရမယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ မိဘဆရာအသင္းေၾကးဆိုတာကလည္း ၅တန္း ၅၀၀ ၊ ၆တန္း ၆၀၀ ၊ ၇တန္း ၇၀၀ ၊ ၈တန္း ၈၀၀ ၊ ၉တန္း ၉၀၀ ၊ ၁၀တန္း ၁၀၀၀ က်ပ္မွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကလြဲရင္ ဘာမွမေကာက္ရဘူးလို႕ အစိုးရရဲ႕ အမိန္႕ကဆိုေနပါတယ္။

ဒါကိုမီဒီယာေတြမွာလည္း ေဖာ္ျပေနေတာ့ ေက်ာင္းသားမိဘေတြကလည္း ဒီအတိုင္းသိေနၾကပါၿပီ။ ဒါမေကာင္းဘူးလားလို႔ ေမးရင္ သိပ္ေကာင္းတာေပါ့ဗ်ာလို႕ ေျပာရမည္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ သို႕ေသာ္ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား ဆိုတာကိုေတာ့ သက္ဆိုင္ရာ တာ၀န္ရွိသူမ်ားေရာ မိဘျပည္သူမ်ားေရာ စဥ္းစားရပါေတာ့မယ္။

သူငယ္တန္းမွ ၈တန္းအထိ တစ္တန္းလွ်င္ေက်ာင္းသားဦးေရ ၁၀၀ ႏႈန္းျဖင့္ ၉၀၀ ဦး၊  ၉တန္း ၁၀ တန္း တစ္တန္းလွ်င္ ၂၀၀ ဦးႏႈန္းျဖင့္ ၄၀၀ဦး၊ စုစုေပါင္း ေက်ာင္းသားဦးေရ ၁၃၀၀ ရွိေသာ အထက္တန္းေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း ဆိုပါစို႔။ ထိုေက်ာင္းအတြက္ ပညာေရးဌာနကသတ္မွတ္ ထားေသာ ေက်ာင္းသားဆရာအခ်ိဳး၊ ဘာသာရပ္သင္ဆရာႏွင့္ေက်ာင္းသားအခ်ိဳး မ်ားႏွင့္ တြက္ခ်က္ပါက အနည္းဆံုးဆရာ ၁၀၀ ဦးရွိရပါမယ္။

စာသင္ခန္းတစ္ခန္း ပ်မ္းမွ် ၃၃ ဦးႏႈန္း ျဖင့္ထားပါက တစ္ေက်ာင္းလံုး စာသင္ခန္း ၄၀ ရွိပါမယ္။ ထိုေက်ာင္းသား ၁၃၀၀ ဆရာ ၁၀၀ စာသင္ခန္း ၄၀ ရွိေသာ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းရဲ႕ တစ္ႏွစ္ ကုန္က်စရိတ္ကို တြက္ခ်က္ၾကည့္ရေအာင္ပါ။

ေက်ာင္းဖြင့္ၿပီဆိုတာနဲ႕ ေက်ာင္းအပ္ခံႏိုင္ဘို႕ ေက်ာင္း၀င္ခြင့္ေလွ်ာက္လႊာမ်ား၊ မိဘဆရာအသင္းေၾကးမ်ား လက္ခံရရွိေၾကာင္း ေငြေျပစာမ်ားပံုႏွိပ္ျခင္း  (ေက်ာင္းသားမိဘေပးရန္၊ ေက်ာင္းလက္ခံ၊ စာရင္းအစစ္ခံရန္အတြက္)၊ ေက်ာင္းအပ္ႏွံေရးေန႕ လႈပ္ရွားမႈ ဆိုင္းဘုတ္မ်ားျပဳလုပ္ျခင္း (အခ်ိဳ႕တိုင္းမ်ားတြင္ တိုင္းပညာေရးမွဴးရံုးက ဗီႏိုင္းမ်ား ပံုႏွိပ္၍ေရာင္းတာ၊ မ၀ယ္လို႕လဲမရပါ)၊ ေက်ာင္းအပ္ႏွံေရးေန႕အတြက္ ေငြေကာက္မေကာက္ လာစစ္ၾကကုန္ေသာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ စစ္ေဆးေရးအဖြဲ႕မ်ား ဧည့္ခံျခင္း၊ ပံုႏွိပ္စာအုပ္မ်ားကို သတ္မွတ္ေနရာမ်ားမွ ေက်ာင္းအေရာက္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ကားျဖင့္သယ္ယူျခင္း (တစ္ႀကိမ္တည္းႏွင့္ အကုန္အျပည့္အစံုမရပါ ေက်ာင္းဖြင့္ၿပီး ၂ လေလာက္အထိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ထုတ္ယူရပါတယ္) အစရွိေသာ ကိစၥအ၀၀မ်ား အတြက္ ျမန္မာေငြ ၂သိန္း မရွိလွ်င္ မရပါ။

ဆရာဆရာ ၁၀၀ အတြက္ Teaching Notes ေရးရန္အတြက္ လယ္ဂ်ာစာအုပ္ ၁၀၀ ( ထိုစာအုပ္မရွိ၍မရပါ ေက်ာင္းစစ္လာလွ်င္ စစ္ပါတယ္)၊ စာသင္ခန္း ၄၀အတြက္ ေက်ာင္းေခၚႀကိမ္မွတ္တမ္းစာအုပ္ ၄၀၊ အမွတ္စာရင္းစာအုပ္ ၄၀၊ ဆရာစာသင္ၾကားမႈ မွတ္ပံုတင္စာအုပ္ ၄၀၊ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းလံုး၏ စာရင္းခ်ဳပ္မ်ားျပဳလုပ္ရန္၊ အထက္ဌာနမ်ားရဲ႕ စစ္ေဆးခ်က္မ်ားျပဳလုပ္ရန္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးရံုးအတြက္ လယ္ဂ်ာစာအုပ္ ၄၀၊ စုစုေပါင္းလယ္ဂ်ာစာအုပ္  ၂၆၀၊ (ထိုစာအုပ္မ်ားအညံ့စား ၀ယ္၍မရပါ ေက်ာင္းစစ္မ်ားလာတိုင္း စစ္ပါတယ္၊ စုတ္ျပတ္ေနလွ်င္လႊင့္ပစ္ပါတယ္)၊ အလတ္တန္းစား၀ယ္ရင္ တစ္အုပ္ ၅၀၀၊ ထို႕ေၾကာင့္ ၅၀၀ x ၂၆၀ = ၁၃၀၀၀၀ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးစီအတြက္ ပညာရည္တိုးတက္မႈမွတ္တမ္း ( Report Card ) အတြက္ ၂၀၀၀၀ က်ပ္ စုစုေပါင္းျမန္မာေငြ ၂ သိန္းမရွိလွ်င္ မရပါ။

စာသင္ခန္း ၄၀အတြက္ သင္ပံုးမ်ားကို ျပည္တြင္းျဖစ္စိန္တံဆိပ္ အညံ့စားသင္ပုန္းေဆးသုတ္ျခင္း ၊ ေဘာဖ်က္ ( Duster )၊ တစ္ႏွစ္စာ  ေျမျဖဴ (ေရးျဖစ္ရံု အမ်ိဳးအစား ) ၀ယ္ယူရန္အတြက္လည္း ျမန္မာေငြ ၂ သိန္းမရွိလွ်င္မရပါ ။ ေျမျဖဴပံုးေသးေသးေလး ၁၀၀ ပါေသာ ပံုးႀကီးတစ္ပံုးကို ျမန္မာေငြ ၇ ေသာင္းေပးေနရပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက စာသင္ခံု ျဖစ္ပါတယ္၊ မူလကစာသင္ခံုမ်ား အျပည့္အစံုရွိေနသည့္တိုင္ေအာင္ တစ္ႏွစ္လွ်င္ စာသင္ခန္း တစ္ခန္းအတြက္ အနည္းဆံုး စာသင္ခံုတစ္လံုးႏႈံးအစားထိုး ျဖည့္တင္းေပးရပါတယ္။ မည္သို႔ပင္ ဖင္ၿငိမ္ေအာင္ထိုင္ထိုင္၊ မည္သို႕ပင္ မက်ိဳးခင္က သံရိုက္ရိုက္၊ ဒီထိုင္ခံုကပ်က္တာကို ဟိုဘက္အက်ိဳးကေကာင္းတာနဲ႔ ဘယ္လိုေပါင္းေပါင္း တစ္ႏွစ္ကို တန္းခြဲတစ္ခုအတြက္ စာသင္ခံုတစ္လံုးႏႈံး ပ်မ္းမွ် အစားထိုးရပါတယ္။

ဒီေခတ္မွာ အညံ႕စားသစ္နဲ႕လုပ္ထားတဲ့ ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ စာသင္ခံုတစ္လံုးကို ျမန္မာေငြ ၂ေသာင္းခြဲမေပးလွ်င္မရပါ။  ဒီေတာ့ ၂၅၀၀၀ x ၄၀ = ၁၀၀၀၀၀၀ ( ၁၀ သိန္း) ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါၿမိဳ႕မွာ မီးမေလာင္မွ၊ ေရမႀကီးမွ ပါ၊ မီးေလာင္လို႔ ေရႀကီးလို႔မ်ား ကယ္ဆယ္ေရးစခန္း ေက်ာင္းမွာလာဖြင့္လိုက္လို႔ကေတာ့ ရွိတဲ့ခံုအကုန္ ေအးခ်မ္းေမ ျဖစ္ကုန္ပါတယ္။   ၿမိဳ႕မွာ အခမ္းအနားရွိတိုင္း ေက်ာင္းကခံုေတြ လာယူပါတယ္။ တင္လိုက္ခ်လိုက္နဲ႕ ျပန္လာေတာ့ခံုပို လာတယ္ဟူ၍ မရွိပါ။ နည့္လာတာ က်ိဳးလာတာ၊ ပါမလာတာသာ ရွိပါတယ္။

မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးသည္ သာမန္အေျခအေနတြင္ တစ္ႏွစ္ ၁၀ သိန္းဘိုးေလာက္ေတာ့ အနည္းဆံုးကုန္မွ ေနာက္ႏွစ္ေက်ာင္းဖြင့္လွ်င္ ေက်ာင္းသားမ်ား ထိုင္စရာရွိပါတယ္။

ဒီၾကားထဲ ေငြမေကာက္ရန္အမိန္႕ထုတ္ထားသူမ်ားက ေက်ာင္းကိုလာစစ္ရင္ “ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ခင္ဗ်ားေက်ာင္းက ေက်ာင္းသားနဲ႕ စာသင္ခံု အခ်ိဳးမက်ဘူး နည္းေနတယ္ လုပ္ဦးေလ ေက်ာင္းသားေတြ က်ပ္ေနမွာေပါ့ဗ်၊ ဒီစာသင္ခံုနဲ႕ ေက်ာင္းသားအခ်ိဳး မကိုက္ရင္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ရည္ အကြက္မွာ အမွတ္ေလ်ာ့မယ္ ဒါဆိုရင္ခင္ဗ်ား ပရိုမိုးရွင္မရေတာ့ဘူးဗ်ဓ ဟု ညႊန္ၾကားသြားေတာ္မူသည္မ်ားလည္း ရွိပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက ေရမိလႅာကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။ အေျခခံပညာဦးစီးဌာန၏ ေက်ာင္းအိမ္သာႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ေသာညႊန္ၾကားခ်က္မွာ ေက်ာင္းသား ၅၀ ဦးလွ်င္ အိမ္သာ တစ္လံုးႏႈန္းအနည္းဆံုး ရွိရမည္ဟုဆိုပါတယ္။ ဒီေတာ့ေက်ာင္းသားဦးေရနဲ႕ တြက္လိုက္ရင္ ေယာက္်ားေလးအိမ္သာ ၁၄ လံုး မိန္းခေလးအိမ္သာ ၁၄ လံုး ဆရာဆရာမအိမ္သာ ၂လံုး  စုစုေပါင္း အိမ္သာ ၃၀ ရွိပါမယ္။

ေက်ာင္းရဲ႕သေဘာမွာ တစ္ခ်ိန္ထဲတက္၊ တစ္ခ်ိန္ထဲဆင္း စနစ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပါလွ်င္လည္း တစ္ခ်ိန္ထဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ အိမ္သာအလံုး ၃၀ သည္ပင္ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မ်ားတြင္ ျပည့္က်ပ္ေနပါတယ္။ လူ ဦးေရ ၁၄၀၀ ခန္႕ ေန႔စဥ္သံုးေသာ အိမ္သာတို႕ကို ၂ လလွ်င္ ၃ ႀကိမ္ခန္႕ စုပ္ထုတ္ရပါတယ္။ တစ္ႀကိမ္စုပ္ထုတ္လွ်င္ ေယာက္်ားေလးအိမ္သာဘက္ ၂ေသာင္းခြဲ ၊ မိန္းခေလးအိမ္သာဘက္ ၂ေသာင္းခြဲ စုစုေပါင္းတစ္ႀကိမ္လွ်င္ ျမန္မာေငြ ၅၀၀၀၀ က်ပ္ကုန္က်ပါတယ္။ စာသင္လ ၈ လအတြင္ ၁၆ ႀကိမ္  တစ္ႀကိမ္လွ်င္ ၅၀၀၀၀ ဆိုေတာ့ ၈သိန္း က်ပါတယ္။ ဒါေတာင္ေက်ာင္းမို႔လို႕ စည္ပင္က အကူအညီေပးတဲ့ ေစ်းပါ။ ထိုအိမ္သာ အလံုး ၃၀ အတြက္ သန္႕ရွင္းေရး၀န္ထမ္းတစ္ဦးအနည္းဆံုး ငွားထားရပါတယ္၊ မငွားလို႔မရပါ။

ေက်ာင္းသားမ်ား အသင္းလိုက္တာ၀န္က်လုပ္တာလည္း လုပ္တာသာျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္တမ္း ပိတ္ၿပီဆို႔ၿပီဆိုရင္ ေက်ာင္းသားေတြ မလုပ္တတ္ေတာ့ပါ။ ေက်ာင္းအိမ္သာမ်ား ေန႔တိုင္းပိတ္ဆို႔ပါတယ္။ စကၠဴမ်ားျဖင့္ ပိတ္ဆို႔ပါတယ္။ ေရက်ေအာင္မေလာင္းပါ။ ေနာက္လူတစ္ေယာက္ကလည္း၀င္လာၿပီး ဒီအတိုင္းဆက္သြားလိုက္ပါတယ္။

၃ေယာက္ေလာက္လည္းသြားျပီးေရာ မရေတာ့ပါဘူး ပိတ္ဆို႕ကုန္ပါတယ္။ မိန္းခေလးအိမ္သာ ဘက္မွာလည္း အပ်ဳိေဖာ္၀င္စ ေက်ာင္းသူမ်ားရဲ႕ အမ်ိဳးသမီးလစဥ္သံုး ပစၥည္းေတြကို အိမ္သာထဲထည့္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ၊ ဘယ္ေလာက္ ေဘးမွာထည့္စရာထားထား မရပါ၊ အိမ္သာထဲကို ထည့္ျဖစ္ေအာင္ ထည့္လို႔ ခက္လွတယ္။

ေက်ာင္းဖြဲ႕စည္းပံုတြင္ ထိုသန္႕ရွင္းေရး၀န္ထမ္းမပါရွိပါ။ သပ္သပ္ငွားရပါတယ္။ တစ္လကို ျမန္မာေငြ ၅၀၀၀၀ ေပးၿပီး ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ ငွားရပါတယ္။ တစ္လ ၅၀၀၀၀ ဆိုေတာ့ ေက်ာင္းဖြင့္လ ၈ လအတြက္ ၄ သိန္း ၊ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ႏွင့္ စာေမးပြဲရာသီ ၄ လအတြက္ တစ္လလွ်င္ ၂ေသာင္းခြဲႏႈံးျဖင့္ ၁ သိန္း စုစုေပါင္း ၅ သိန္းကုန္က်ပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ မီးပ်က္လို႔ ေရမတင္ႏိုင္ရင္ျဖစ္ျဖစ္၊ ၿမိဳ႕ေရေပးေရးက ေရမလာရင္ျဖစ္ျဖစ္ ထို လူ ၁၄၀၀ ပါေတာ္မူေရး အတြက္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးတို႔က စည္ပင္၊ မီးသတ္တို႔မွ တာ၀န္ရွိသူတို႔ထံ မ်က္ႏွာငယ္ငယ္ျဖင့္သြားကာ  ေရကား အကူအညီေတာင္းခံရပါတယ္။

“ဒီမွာဆရာႀကီးရ ဆရာႀကီးကိုေတာ့ ကူညီခ်င္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ မီးသတ္ကား ဆရာႀကီးဆီ သြားတုန္း ၿမိဳ႕မီးေလာင္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ျပဳတ္ၿပီဗ်၊ ေနာက္ တစ္ခုက မီးသတ္ဆိုတာလည္း မီးမေလာင္ရင္ ဆီတင္ေတာင္းလို႔ မရဘူးဗ် စက္ႏႈိးဆီေလာက္ပဲရွိတာ..” ဟုဆိုကာ စကားကို ျဖတ္ထားသျဖင့္ “ဟုတ္ကဲ့ပါ ဦးစီးမွဴးႀကီးရယ္ ဆီဘိုး တစ္ေခါက္ကိုတစ္ေသာင္းေပးပါ့မယ္ခင္ဗ်ာ ေရရရင္ပဲေတာ္လွပါၿပီ” ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက ေတာင္းပန္ရတဲ႔အျပင္ ထိုမီးသတ္ကား ေက်ာင္းကို လာေနတုန္း ၿမိဳ႕မီးမေလာင္ေအာင္လည္း ဂါထာေပါင္းစံုရြတ္ကာ ဆုေတာင္းေပးရေသးတယ္။ မီးသတ္က တမင္ညစ္သည္မဟုတ္၊ သူတို႔တြင္လည္း ထိုအခက္အခဲ အမွန္ပင္ရွိပါတယ္။ မခက္လွပါလား….။

ဒီၾကားထဲ ေငြမေကာက္ရန္ ညႊန္ၾကားထားသူမ်ားက ေက်ာင္းကိုလာစစ္ရင္ အိမ္သာကို အရင္စစ္ပါတယ္။ “ခင္ဗ်ား ေက်ာင္းအိမ္သာေတြက သန္႕ရွင္းေရးေတာ့ မဆိုးပါပါဘူး.. ဒါေပမယ့္ ဒက္ေတာပိုးသတ္ေဆးနဲ႔ မရဘူး၊ ဒါျဖန္းဖို႔ လိုတယ္ မ်ားမ်ားျဖန္းရမယ္။ ၀မ္းေရာဂါဆိုတာ ဒီလိုအမ်ားသံုး အိမ္သာေတြကျဖစ္တာဗ်… ဟိုေနာက္က မိလႅာကန္ပတ္လည္မွာလည္း ထံုးမျဖဴးထားပါလား … ဆရာႀကီး ေပါ့တယ္ေနာ္… ေသခ်ာလုပ္ဖုိ႔ လိုမယ္၊ ဟင္…. ဒီမွာ အိမ္သာက ထြက္လာရင္ လက္ေဆးဖို႔ ဆပ္ျပာလည္းမရွိပါလား…. ဟာ… ခက္ေတာ့တာပဲ ခင္ဗ်ား ေက်ာင္းက်န္းမာေရး ကို႕စ္ေတြ ဘာေတြမတက္ဖူးဘူး ထင္တယ္… ဒီကို႕စ္ေတြမွာ ဒါေတြပါတယ္ဗ်” ဟု ေလျဖင့္ လမ္းညႊန္သြားသူမ်ားလည္းရွိရာ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးမ်ားက “ခင္ဗ်ားလည္း ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး မလုပ္ဖူးဘူးထင္တယ္” ဟု ျပန္ေမးခ်င္ေသာ္လည္း မေမးလိုက္ရဘဲ ၿငိမ္၍ ေနလိုက္ရေသာ အျဖစ္မ်ားလည္း အမွန္ပင္ ရွိပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက စာေမးပြဲစစ္ေဆးျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေငြမကုန္ဘဲ စာေမးပြဲစစ္နည္းဟူ၍ ကမၻာမွာမရွိပါ။ စာေမးပြဲတို႔သည္ ေမးခြန္း ၊ အေျဖလႊာ  အစရွိသည္တို႕အတြက္ အတိုင္းတာတစ္ခုအထိ ကုန္က်မည္သာျဖစ္ပါတယ္။ အလကားစစ္ေသာ စာေမးပြဲသည္ အလကားစာေမးပြဲသာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဤေနရာတြင္ ယခုေခတ္ေက်ာင္းမ်ား၏ စာေမးပြဲစစ္နည္းမ်ားကို အက်ဥ္းတင္ျပလိုပါတယ္။ တစ္လတစ္ခါစစ္ေသာ Chapter End Test ဟုေခၚေသာ အခန္းဆံုးစစ္ေဆးျခင္းစာေမးပြဲမ်ား၊ ပထမႏွစ္၀က္ဆံုး စာေမးပြဲ၊ ဒုတိယႏွစ္၀က္ဆံုးစာေမးပြဲ ဟူ၍ အႀကိမ္မ်ားစြာ စစ္ရပါတယ္။

အတန္းငယ္မ်ားမွာ ေမးခြန္းကို ေက်ာက္သင္ပုန္းတြင္ေရး၍  ေျဖခိုင္းလွ်င္ရႏိုင္ေသာ္လည္း အတန္းႀကီးလွ်င္မရပါ။ ေနာက္ၿပီး Chapter End Test က စာအုပ္ထားရပါတယ္။ တစ္ဘာသာလွ်င္ တစ္အုပ္ ထားရပါသည္။ ထိုစာအုပ္မ်ားကိုလည္း ေက်ာင္းစစ္ေဆးေရးမ်ားက စစ္လို႔ ပံုစံတူထားရပါတယ္။ ပံုစံတူေစရန္ ေက်ာင္းက၀ယ္ၿပီး ေရာင္းလွ်င္လည္း အတိုင္ခံရပါတယ္။

ေက်ာင္းက ပံုစံသတ္မွတ္ၿပီး ဒီပံုစာအုပ္ေတြ ကိုယ့္ဖာသာ၀ယ္ခဲ့ၾကေဟ့ ဆိုၿပီး မွာလိုက္လွ်င္လည္း ပံုစံမ်ိဳးစံု၀ယ္လာပါတယ္။ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးဘ၀ ခက္လွပါတယ္။ ေက်ာင္းသား ၁၃၀၀ ခန္႔ ရွိေသာေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းရဲ႕႕ စာေမးပြဲတစ္ႀကိမ္ျဖစ္ရန္ အနည္းဆံုး ၂ သိန္းခန္႔ ကုန္ပါတယ္။ လစဥ္စစ္ရေသာစာေမးပြဲမ်ားႏွင့္ စာေမးပြဲႀကီး ၂ ႀကိမ္အတြက္ တစ္ႏွစ္ ၅သိန္းခန္႔ အနည္းဆံုးကုန္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက ေက်ာင္းသားစံုညီပြဲ တစ္ခါလုပ္ရင္ ဆုေပးတာနဲ႕ဘာနဲ႔ဆို ျမန္မာေငြ ၁၀ သိန္းေလာက္ မကုန္ရင္ စံုညီပြဲမျဖစ္ပါ မစံုမညီပြဲေတာ့ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ပါမယ္။ အတန္း ၁၁ တန္းအတြက္ တစ္တန္းကို ပ ဒု တ ၊ နဲ႕ ၃၃ ေယာက္၊ ေနာက္ အထိမ္းအမွတ္ပြဲေတြမွာ စာစီစာကံုးတို႕ ကဗ်ာတို႔ ဆိုကေရးတီးတို႔၊ အားကစားတို႔ စတဲ့ပြဲေတြမွာ ထူးခြ်န္တဲ့ကေလးေတြ စုေပါင္းလိုက္ရင္ ၅၀ ေလာက္ဆုေပးရပါတယ္။

ေနာက္ဆရာဆရာမမ်ားကို ခြင့္မယူ ဆုတို႕ ၊ ဘာသာရပ္သင္ထူးခၽြန္ဆုတို႔၊ အစရွိသျဖင့္ ၁၀ ဦးေလာက္ေပး စုစုေပါင္း လူ ၆၀ ေလာက္ကိုဆုေပး၊ ေနာက္အခမ္းအနားလုပ္ ဖိတ္ၾကားသူေတြကိုဧည့္ခံ၊ ေက်ာင္းကပြဲအတြက္ ကုန္က်စရိတ္ေတြ၊ အသံပိုင္းဆိုင္ရာ စက္ငွားတာေတြ ေပါင္းရင္ ၁၀သိန္းဆိုတာ ခပ္မြဲမြဲေက်ာင္းမွာကုန္တာပါ။

ေနာက္ အထိမ္းအမွတ္ေန႔ေတြမွာ စာစီစာကုံုးေတြ၊ ကဗ်ာေတြ ၿပိဳင္တာ၊ ေနာက္အားကစားေတြ ၿပိဳင္တာ ၊ ေနာက္ ဆိုကေရးတီး ၿပိဳင္တာေတြဟာ ကိုယ့္ေက်ာင္းသားက ထူးခြ်န္ရင္ထူးခြ်န္သေလာက္ ပိုက္ဆံကုန္ပါတယ္။ ဆိုလိုတာက တိုင္းအဆင့္ထိပါရင္ တိုင္းကို ေက်ာင္းသားေတြရယ္၊ အုပ္ထိန္းသူမိဘေတြရယ္၊ ႀကီးၾကပ္သူဆရာေတြရယ္ တၿပံဳတမႀကီးကို ေက်ာင္းကေနစရိတ္ခံၿပီး လႊတ္ရတာပါ သိန္းခ်ီကုန္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္မ်ား ထပ္ပါသြားလို႔ကေတာ့ ေသၿပီဆရာ ဆိုတာလို ျဖစ္ပါတယ္။

ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးေတြဟာ ကိုယ့္ေက်ာင္းသားဒဏ္ ကိုယ္သာခံ ဆိုတာလိုျဖစ္ေနေတာ့၊ ႏိုင္ငံအတြက္ ထူးခြ်န္သူေတြ ေမြးထုတ္ေပးရမယ့္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးေတြဟာ ကိုယ့္ေက်ာင္းသား ထူးခၽြန္မွာကို ေၾကာက္ေနရတဲ့ဘ၀ ျဖစ္ေနပါတယ္။

ေျပာရင္ကုန္မွာမဟုတ္လို႕ ဒီေလာက္နဲ႕နိဂံုးခ်ဳပ္ပါမယ္။ အထက္ကတင္ျပခဲ့တဲ့ က႑အသီးသီးမွာ ကုန္က်တာေတြကို ေပါင္းလိုက္ရင္ ေက်ာင္းသား ၁၃၀၀ ေလာက္ရွိတဲ့ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းဟာ အနည္းဆံုး ျမန္မာေငြ သိန္း ၆၀ ေလာက္ကုန္မွ ရပ္တည္ႏိုင္ပါတယ္၊ ဒီထက္ပိုဖို႔ပဲ ရွိပါတယ္၊ လိုဖို႔ မရွိပါဘူး။ အဲဒီေက်ာင္းကို အစိုးရက တရာ၀င္ခြင့္ျပဳလို႔ ရတဲ့ေကာက္ခံေငြ စုစုေပါင္းဟာ တစ္ႏွစ္စာ ၄သိန္း ၆ ေသာင္းပဲ ရွိပါတယ္။ ကဲ စာဖတ္သူတို႕သာ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးေနရမွာဆို ဘယ္လို လုပ္ၾကမလဲ။

ေက်ာင္းသား ၁၃၀၀ ၊ ဆရာဆရာမ ၁၀၀ ၊ စာသင္ခန္း ၄၀ ရွိတဲ့ ပညာေရးယႏၱယားႀကီးကို ေမာင္းႏွင္ဖို႔အတြက္ တစ္ႏွစ္ကို ၄သိန္း ၆ ေသာင္းပဲေပးမယ္၊ အေမရိကန္ေဒၚလာနဲ႕တြက္မယ္ဆိုရင္ ေဒၚလာ ၅၅၀ ပဲေပးမယ္၊ မင္းပိုက္ဆံ လံုး၀ထပ္မေကာက္နဲ႔ေတာ့ ဒါနဲ႔ ရေအာင္လုပ္၊ ေကာက္ရင္အေရးယူမယ္ဆိုတာ တရားမွ်တပါရဲ႕လား မိတ္ေဆြတို႔။ မိတ္ေဆြတို႔ သားသမီးေတြ ပညာသင္ဖို႔အတြက္ ဆရာႀကီးေတြဟာ ႏိုင္ငံေတာ္မူ၀ါဒနဲ႔လည္း မဆန္႔က်င္ေအာင္ ကေလးေတြလည္း ပညာေရးအဆင္ေျပေအာင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကိဳးပမ္းခဲ႕ၾကတယ္။ ေစတနာရွင္ျပည္သူေတြရဲ႕ အလွဴေငြေလးေတြကို မ်က္ႏွာငယ္ငယ္နဲ႕အလွဴခံၿပီး မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့ၾကတယ္ေလ..။

ဒီဆရာႀကီးေတြ ဆရာမႀကီးေတြကို ပိုက္ဆံပိုေကာက္ရေကာင္းလားဆိုၿပီး တိုင္လားေတာလားလုပ္ရက္ၾကပါသလားခင္ဗ်ာ။ ငါတို႔အမိန္႔အတိုင္း မလိုက္နာရင္ အေရးယူလိုက္မဟဲ႕ ဆိုတဲ့သူေတြကေရာ အေရးယူရက္ပါသလား ခင္ဗ်ာ..။ မီဒီယာေတြကေရာ.. အစိုးရကပိုက္ဆံမေကာက္နဲ႔ အမိန္႕ထုတ္ထားၿပီ ေကာက္တဲ့ေက်ာင္းအုပ္ေတာ့ မီဒီယာကေန ေဆာ္ထည့္လိုက္ဦးမဟဲ့လို႕ ဆိုရင္ မွန္ပါ့မလားဗ်ာ။

ပုထုဇဥ္ဘာ၀ အကတိလိုက္စားသူအခ်ိဳ႕ေတာ့ ရွိေကာင္းရွိမွာေပါ့ဗ်ာ၊ အမ်ားစုက ဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး။ ဆရာစိတ္ဆိုတာ ဆရာျဖစ္ဖူးမွ သိတာပါ။ ေက်ာင္းသားေတြအေပၚမွာ ဘယ္ေတာ့မွ ေဖါက္လႊဲေဖါက္ျပန္ မရွိပါဘူး ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္ ယံုပါတယ္။

ဒီေဆာင္းပါးေလးနဲ႕ အနႏၱဂိုဏ္း၀င္ေက်းဇူးရွင္ဆရာေတြကို ရိုေသစြာကန္ေတာ့ပါတယ္ ဆရာတို႕ဘ၀ ေတာက္ပၾကပါေစ..။

ေဒါက္တာဆိတ္ဖြား